အပိုင်း(၁၁)

22.4K 1.2K 86
                                        

"ဟော ကြာညိုလေးတောင်ဆင်းလာပြီဒေါ်လေးထမင်းခူးထားတယ်သမီး"

" လာ ဒီမှာထိုင် ဘာမှအားနာစရာမလိုဘူးနော် ကိုယ့်အိမ် ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းလိုသဘောထား။"

"ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး ဟို မောင်ရောဟင်။"

"အဲ လာလိမ့်မယ်‌ဟင်းခါးသွားထည့်နေတယ် သူကအရည်သောက်မပါရင်ထမင်းမစားဘူး အလကား ဂျီးထူမ။"

"မောင့်အကြောင်းဘယ်သူပြောနေတာလဲဝေ့လက်တောင်ပူသွားတယ်။"

ဟင်းရည်ပူပူပန်းကန်ကိုအလျင်အမြန်သယ်လာသည့်မောင်ဟာသူ့လက်ပူမှာကြောက်နေသည့်သယောင်။

"မစားကြသေးဘူးလား မောင့်ကိုစောင့်မနေနဲ့လေ။"

မောင်ဟာကြာညို့ဘေးကသူ့နေရာ၌ဝင်ထိုင်၍ပြောသည်။

"ဟို‌ ကြာညိုဒေါ်လေးကိုဦးချမယ်နော်။"

ကြာညို့အရှေ့က ပန်းကန်ထဲမှကြက်သားတစ်တုံးအားဒေါ်လေးပန်းကန်ထဲဦးချသည့်အခါ ခပ်ပြုံးပြုံးနှင့်ခေါင်းညိတ်ပြသည်။
မောင့်ပန်းကန်ထဲကိုလည်းဟင်းခတ်ပေးသည့်အခါ "ကြာညို ရောစားလေ"ဟုသာပြောနေပြန်သည်။

"ငါ့သမီးလေးရောက်လာမှဦးချတာစားရတော့တယ် အိမ်ကဟာကတော့ ဖုတ်ဝင်နေသလိုပဲ အစားဆို တန်းပါးစပ်ထဲသွတ်တာ။"

"ဟုတ်လား ဒါဆို မောင်ကဗိုက်ဆာနေလို့နေမှာပေါ့ဒေါ်လေးရဲ့။"

ကြာညိုအနည်းငယ်ရယ်မိသည့်အခါ မောင်ကမျက်မှောင်ကျုံ့ပြသည်။

"လူကိုလာမရယ်ကြနဲ့နော် ဘာမှတ်နေလဲ။"

"အဟီး မောင်ပြောမှပိုရယ်ချင်လာပြီ ။"

"ကြာညိုနော်။"

သူ့ကိုလိုက်စနေသည့်မိန်းကလေးအားအသည်းယားလွန်းလှသည်။တစ်ခါမှဒီလို ရယ်တာမျိုးသူမမြင်ဖူးဘူး။ဒေါ်လေးရှိလို့သာပေါ့ မဟုတ်ရင်တော့လား။

"စားကြစားကြ သမီးလေးလည်းထည့်စားနော် ဒါကအဲ့မယ် ဖုတ်ဝင်နေတဲ့သူဖုတ်ထားတဲ့ ခရမ်းသီးသုတ်။"

"ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး။"

"ဟွန်း။"

ထမင်းစားပြီးသည့်အခါ ပန်းကန်ဆေးသည့်အလုပ်ကို ကြာညိုကတာဝန်ယူသည်။
အားနာလို့ပါတဲ့လေ။

အင်းရေပြင်ကမောင့်ကြာညိုМесто, где живут истории. Откройте их для себя