တစ်မနက်လုံးရန်ဖြစ်နေကြသူနှင့် ချစ်နေကြသူ၊ သူ့ဟာနှင့်သူတော့ဟုတ်နေသည်။ကြာညို၏ဟင်းချက်ခြင်းဟာ သိပ်မကြာခင်မှာပြီးသွားသည်မလို့ ထမင်းစားပြီးသောက်ပြီး ဧည့်သည်တွေကိုပြန်ဖို့ ကားစီစဉ်ပေးရသည်။
ကိုယ်တွေ ကတော့အကြောင်းသိပေမယ့် သူတို့ကတော့ကြောက်ကြလိမ့်မည်။
အကုန်အပြီးစီး လိုက်လုပ်ပြီးမှ အချိန်ဟာ ညနေသုံးနာရီကိုညွှန်ပြနေခဲ့သည်။
"မောင်......ကြာညိုတို့ရဲစခန်းသွားရအောင်လေ။"
"ကြာဖြူ့ကိစ္စလား။"
"ဟုတ်...ညီမငယ်အတွက်မတရားတာမောင်လည်းသိရဲ့နဲ့ ။ကြာညိုဒီအတိုင်း မထားခဲ့နိုင်ဘူး။"
"မောင်သိပါတယ် ဒါပေမယ့် စဉ်းစားကြည့်လေ။ မောင်တို့မှာဘာသက်သေရှိလဲ။ကြာဖြူဆိုတာလည်း ဝိဉာဉ်သာသာပဲ။"
"သက်သေအခိုင်အလုံကဘယ်လိုမှရမှာမဟုတ်ဘူး။ အလောင်းတောင် ရေအောက်မှာလေ။"
ကြာညိုဟာသူ့စကားကြောင့်အနည်းငယ်မှိုင်ထွေသွားသည်။သူ့ညီမအတွက်တရားမျှတမှုတော့ လိုချင်မှာအမှန်။တကယ်ကိုလည်းသက်သေကမရှိ။
"မောင့်မှာအကြံရှိတယ်။"
"ဘယ်လိုအကြံများလဲမောင်။"
"မောင်တို့မှာသက်သေမရှိဘူး...အလောင်းတောင်ရှာမတွေ့ဘူးလေ။ဟိုဘက်ကလည်း ငွေရှိတယ်ဆိုတော့ ရဲတိုင်လည်းဘာမှမထူးဘူးမောင့်ကြာညို။"
"အဲ့ဒီ့တော့...မောင်တို့ကသူကိုယ်တိုင်ဝန်ခံလာအောင်လုပ်ရမယ်။"
"ဘယ်လို။"
"ဟုတ်တယ်။ မောင်တို့ကြာဖြူ့ကိုပြန်အသုံးချရမယ်။ မောင်တို့တောင်ဒီလောက်ကြောက်လန့်နေရင်လေ အင်းသူဌေးများဆို သေလောက်တယ်။"
"မောင်...အဲ့တာ အဲ့တာမဆိုးဘူး။ ညီမငယ်ကိုပြောပြရမယ်။"
ခပ်မြူးမြူးလေသံတဖန်ပြန်ဖြစ်ကာ သူ့ညီမငယ်ထံသတင်းပို့ရန်ပြင်နေပြန်သည်။
"ဒီလိုတော့ဘယ်ရမလဲ။"
"အို..အမေ့။"
မောင်ဟာ ကြာညို့အား ခါးမှပင့်၍ ပေါင်ပေါ်ထိုင်စေသည်။သိပ်မလေးသော်ငြားအခုလိုပုံစံကိုတော့အရှက်ပိုမိသည်။
YOU ARE READING
အင်းရေပြင်ကမောင့်ကြာညို
Romanceဒူးအထက်ကထမီတိုတို ....ခေါက်ဓါးကလေး တချောင်းကိုကိုင်လျက်......ကြာပန်းတစည်းရင်မှာပွေ့ကာ လှော်တက်ကိုသူယူတယ်။ လှေကလေးရယ်အားချင်းမမျှ ရေစုန်ကိုအန်တု၍ မိန်းမသားတယောက်လှော်ကာရယ်။
