တတ်နိုင်သလောက်အစွမ်းကုန်ပြေးကာ ရှေ့မှခရီးသည်ဆင်းနေသည့်ကားပေါ်အတင်းတက်မိသည်။
"ဦး ဦးလေး "........."ကိုမောင်းပေးပါ။ "
"မြန်မြန်လေးဦးလေး။"
"အေးပါတူမကြီး။ဘာဖြစ်လာတာလဲ။"
"အနောက် အနောက်က....အတင်းပိုက်ဆံအိတ်လုတာလုမရလို့ ရိုက်မလို့လုပ် နေကြလို့ပြေးထွက်လာတာ။ အစ်မအိမ်သွားမလို့။"
"အေး ဦးလေးမြန်မြန်မောင်းမယ်။ နင့်ကြည့်ရတာ မောတယ်ငါလည်း။"
အတင်းပင်တဆစ်ဆစ်ထိုးကိုက်လာသည့်ဗိုက်အား ဖိကာ တောင့်ခံထားမိသည်။အစ်မဆီရောက်ရင်တော့အဆင်ပြေသွားမှာ။
တဖြေးဖြေးကျလာသည့်ချွေးစက်အချို့အား လက်ဖြင့်သုတ်ကာ မူးဝေလာမိသည်။
"တူမကြီး ဟဲ့ ရောက်ပြီလေ။အိပ်ပျော်သွားတာလား။"
"ရှင်။"
"ရောက်ပြီ။"
"ဟုတ် ဟို... ကားခဘယ်လောက်ကျလဲဟင်။"
"မပေးပါနဲ့။နင့်ကြည့်ရတာ ပင်ပန်းနေပြီ။သွားသွား အစ်မအိမ်ဆီ။"
ကားဆရာအားကျေးဇူးတင်စကားအထပ်ထပ်ပြောကာ အိမ်နံပါတ်အားလိုက်ရှာမိသည်။မရောက်ဖူးလို့လားပဲ တော်တော်နဲ့မတွေ့။လမ်းမှာလည်းလူပျက်နေပြီဖြစ်သဖြင့်အကူအညီတောင်းလို့ရမည်မဟုတ်။
"ဟိုမှာ ဟိုကောင်မတွေ့ပြီဆရာ။"
ဖုန်းပြောရင်းမိမိအားလက်ညှိုးထိုးပြနေသဖြင့် ကြာဖြူပြေးရပြန်ပါပြီ။
မောလည်းမောလွန်းလှသည်။
"အိမ်နံပါတ်.....371။"
"ဟင်း အစ်မ အစ်မ!။"
"အဖြူပါ အစ်မ။"
တံခါးအားတဒုန်းဒုန်းထုကာလှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်ဖြင့် အားကုန်အော်နေသော်ငြားပွင့်မလာ။
"အစ်မ အဖြူပါ !!အဖြူ့ကိုတံခါးဖွင့်ပေးပါဦး။"
တဖြေးဖြေးနီးကပ်လာသည့်လူတစ်စု.....အော်ဟစ်နေသည့်မိန်းကလေးတစ်ယောက်။
"အစ်မ!!!!!!!!!!!!!!!!!။"
"..................................."
"ကြာညိုရေ မောင့်ကိုအိမ်ရှေ့လေးသွားကြည့်ပေးမလား။ အပြင်ကအသံကြားနေတယ်။ ဘဲလ်မတီးတာများလားလို့ ။"
YOU ARE READING
အင်းရေပြင်ကမောင့်ကြာညို
Romanceဒူးအထက်ကထမီတိုတို ....ခေါက်ဓါးကလေး တချောင်းကိုကိုင်လျက်......ကြာပန်းတစည်းရင်မှာပွေ့ကာ လှော်တက်ကိုသူယူတယ်။ လှေကလေးရယ်အားချင်းမမျှ ရေစုန်ကိုအန်တု၍ မိန်းမသားတယောက်လှော်ကာရယ်။
