"မောလိုက်တာ အကြည်စိုက်နေကြလို့ငါပြန်လာတာတောင်မသိကြဘူးလား သူခိုးသာဆိုပြောင်ပြီတစ်အိမ်လုံး။"
ကြာညိုဟာအရှက်ပိုစွာ အပြေးတပိုင်းဈေးခြင်းကိုကူသယ်သွားသည်။သူ့မှာတော့ မုန့်မရလိုက်သည့်ကလေးနှယ်မယုံကြည်စွာပင်။
"ဘယ်ကတည်းကပြန်ရောက်နေတာလဲ မဟုတ်မှ ဈေးကိုမသွားတာလား။"
"ငါခေါက်ထဲ့လိုက်ရ ဈေးမသွားပဲ ဒါတွေပြန်ပါလာမလား သွားတာပေါ့ဟဲ့။"
"အဲ့လောက်မြန်ရလား။"
"ဟိုဘက်လမ်းထိပ်ကအိမ်မှာကုန်စိမ်းရောင်းနေလို့အဲ့ဒီ့ကဝယ်ခဲ့တာလေ။"
"ဟမ်"
ဒေါ်လေးဟာသူမသိသလိုပင် အိမ်ထဲဝင်သွားသည်။ဘာတစ်ခုမှမမြင်တာတော့မဟုတ်ဘူးမလား။လမ်းထိပ်နဲ့ဒီကဘယ်လောက်တောင်ဝေးလို့လဲ။အဲ့လောက်ထိမြန်ပုံထောက်ရင်မစားရတဲ့အမဲသဲနဲ့ပတ်တာပဲ။
"ပြောတော့သဘောတူတယ်ဆိုပြီး။"
စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့်ပြောပြီး အိမ်ထဲမလိုက်သွားရရင်လည်းမနေနိုင်။ပူပူနွေးနွေးချစ်ရသူလေးကို....တွေးရင်းပင်စိတ်တိုစရာ။
"ကြာညို မောင်ဘာကူရမလဲ။"
"ဟင် ဟို ကြာညိုပန်းကန်ဆေးတုန်းမောင်။"
ကြာညို့စကားကြောင့်မောင့်မျက်နှာဟာပြုံးစိစိဖြစ်သွားပြန်သည်။ဒေါ်လေးဟာအဝတ်လဲနေသည်ကိုသူမသိ။ကြာညို့ခါးကိုဖက်ကာ ပခုံးပေါ်၌မေးလာတင်ထားသည်။ကြာညိုကတော့ ငြင်းရခက်၊အော်ရခက်ပင်။
"မောင်ရယ် ကြာညိုအလုပ်လုပ်နေတယ်လေ။"
"လုပ်ပေါ့ မောင်ကဖက်ထားရုံပဲကို။"
ပြောရင်းဆိုရင်းဂုတ်ကဆံနွယ်အချို့အားတစ်ချက်ရှိုက်ယူနမ်းလိုက်သည်။ကြာညိုဟာအထိမခံလေးမလို့ချက်ချင်းပင်တုန်တက်သွားသယောင်။
"ဟဲ့ အတ္တမောင်!"
"ဟာ...."
"နင်ဘယ်လိုဖြစ်လို့ပူးပူးကပ်ကပ်လိုက်လုပ်နေရတာလဲ ပူရအိုက်ရတဲ့အထဲ။"
"မောင်မပူပါဘူး ဖျားချင်နေလို့ထင်တယ် နိုးကတည်းကချမ်းနေတာ အရမ်း။"
ESTÁS LEYENDO
အင်းရေပြင်ကမောင့်ကြာညို
Romanceဒူးအထက်ကထမီတိုတို ....ခေါက်ဓါးကလေး တချောင်းကိုကိုင်လျက်......ကြာပန်းတစည်းရင်မှာပွေ့ကာ လှော်တက်ကိုသူယူတယ်။ လှေကလေးရယ်အားချင်းမမျှ ရေစုန်ကိုအန်တု၍ မိန်းမသားတယောက်လှော်ကာရယ်။
