"ကဲ ပါးစပ်လေးဟ။"
"ရှင် ဟရမှာလား။"
"မဟရင်မောင်ဘယ်လိုခွံ့ရမလဲ ကြာညိုကနေမှမကောင်းတာကိုနော်...ကဲပါးစပ်လေးကဟ။"
"ဟုတ်။"
မပွင့်တပွင့်ဖွင့်ဟလာသောနှုတ်ခမ်းပါးအကြား မုန့်ဟင်းခါးတစ်ဇွန်းခွံ့ထည့်ပေးလိုက်သည်။
"ကောင်းလား။"
"ကောင်းတယ် ဟိုမုန့်တီလိုပဲနော်။"
"အင်းပေါ့ကြာညိုရဲ့ ဒါကငှက်ပျောဥများများအရည်ကျဲကျဲလေ ကြာညိုကြိုက်ရဲ့လား။"
"ကြိုက်တယ်မောင် ကြာညိုနေကောင်းရင်ဒေါ်လေးကို သင်ခိုင်းမယ်နော်။"
နှုတ်ခမ်းရဲရဲကလေးနှင့် အဖျားတက်နေသော်ညားမုန့်ဟင်းခါးတစ်ပန်းကန်တော့ကုန်သွားရှာသည်။ကြာညို့ကိုဆေးတိုက်ပြီး သူလည်းစာရင်းစစ်ရသည်။
ဒီကနေ့တော့ ကြာညို့အိမ်ကိုသွားဖြစ်တော့မည်မဟုတ်။
~မိုးအုံ့လို့သစ်ရွက်ကလေးတွေငြိမ်နေရင်~
"ဟယ်လို။"
"ဟယ်လို။"
"ကျစ်!"
ဖုန်းခေါ်ပြီးအသံမလာသည်မလို့ စုတ်သပ်လိုက်ရင်း ချဟန်ပြင်လိုက်သည်။
"ဟယ်လို အစ်မရှိလား။"
"ဘယ်သူလဲ။"
"အဖြူပါ။"
ဖုန်းထဲမှကြာဖြူဆိုသည့်အတွက်ကြောင့်သူအနည်းငယ် ကြောင်အသွားသည်။
"ဖုန်းနံပါတ်ကိုဘယ်ရတာလဲ။"
"ကိုကိုကြီးကိုရှာခိုင်းလိုက်တာလေ အဖြူ့အတွက်မခက်ခဲပါဘူး။"
"ဘာကိစ္စလဲ ကြာညိုအိပ်နေတယ်။"
"အဆင်ပြေရင်ပြီးတာပဲ အခုဖုန်းဆက်တာကလည်းနောက် အဖြူ့ကိုမနှောင့်ယှက်ဖို့ပြောမလို့ အားနာတတ်ကြရင် ကိုယ့်စည်းနဲ့ကိုယ်နေပါ။"
"နင်ပြောမှာဒါပဲလား။"
"ဒါပဲလေ ဒါနဲ့ ရှင်ကမိန်းမနောက်ပိုးလား အဖြူ့အစ်မကမအူမလည်လေးနော် ကြည့်လုပ်။"
ကြာဖြူ့စကားဟာသူ့သည်းခံနိုင်စွမ်းကိုကုန်အောင်လုပ်ပစ်ခဲ့သည်။
BINABASA MO ANG
အင်းရေပြင်ကမောင့်ကြာညို
Romanceဒူးအထက်ကထမီတိုတို ....ခေါက်ဓါးကလေး တချောင်းကိုကိုင်လျက်......ကြာပန်းတစည်းရင်မှာပွေ့ကာ လှော်တက်ကိုသူယူတယ်။ လှေကလေးရယ်အားချင်းမမျှ ရေစုန်ကိုအန်တု၍ မိန်းမသားတယောက်လှော်ကာရယ်။
