Nau Nau !

Seni Görmek İstedim

"Oğlum bak senin sevdiğin gibi havuçlu bezelyeli tereyağlı yaptım."diye şakıdı annesi elinde salata kepçesiyle dikilirken.
"Salatayı baban yaptı ama kör kalırsan sorumlusu ben değilim."

"Bolca limon var ,hasta olmayız işte mikrop kırar."diye mırıldandı ekşiden yüzü buruşan babası.
"Şifa."

"Şinitzel de yaptım annem."diye mırıldandı annesi omzuna vururken.
"Tiramisu da var dolapta. Çayla götürürüz ha canım?"

Efkan boş gözlerle yeşil bir topcuk olan bezelyeyi çatalla ezerken derin bir nefes verip yutkundu.
Su harici hiç bir şey istemiyordu.
Su bile istemiyordu da aslında boğazında yumru hissi geçsin diye durmaksızın indiriyordu sıvıyı boğazından aşağı.
Sanırım düş kırıkları da en az cam kırıkları kadar tahriş hissi bırakıyordu içeride bir yerlerde.

"Mezuniyete giderken."demişti babası şakayla karışık sırıtırken.
"Deden bana o zamanın parası yirmi lira harçlık ve arabayı vermişti."

"Yirmi lira ile şeytanla randevuya çıkılmaz be babuş."diye mırıldandı Efkan alayla.

"Ya bi dur..."diye mırıldandı babası.
"Neyse o zamanlar çok güzel bir kız var tabi yan sınıfta,mezuniyete de benimle gelmeyi kabul etmiş..."

"Yazık."dedi annesi alaylı bir bakışla ağzına salata atarken.
"Feci bir kavalye adayı."

"Dedim sal mezuniyeti,genciz tabi kıvır kıvır dolanıyor damarlarda kan..."

"Ee baba ?"dedi Efkan bıkkın bir nefesle.

"Aşıklar tepesine çıkarayım dedim kızı.
Benzini fulledim neyse. Tepeye çıkacağız kızla... İki de bira almışız...ortam nasıl gıcır ama..."

"Sussan mı?"diye mırıldandı annesi çatalı sertçe bırakırken.

"Neyse işte aldım kızı çıktım tepeye. Bizim araba yokuşta kaldı. Güzelim sedefli elbisesiyle kıza dedim in de arkadan bı itikle..." Babası burun çekerken ağzına bir kaşık pilav attı usulca.
"Sonra kızın elbise çamur.
Yüzü çamur.
Elleri çamur.
Ben de telaşla arabadan indim işte..."

Derin bir nefes verip su içti uzun bir yudumla adam.
"Heyecandan elimdeki bira şişelerini de kızın üstüne devirince...."

"Yani özetle."dedi annesi sert bir sesle.
"Dünyanın en kötü mezuniyet hikayesi yaşandı bitti tatlım,bir gece olup bitecek
Git."

"Git git. Annen Instagram'a fotoğraf atacak. Sen sevimsizleştiğin için fotoğraf atmak için kedi evlat edinmeyi düşünüyoruz."

"Sus."

"Gitmeyeceğim. Mezuniyete gitmeyeceğim."diye mırıldandı Efkan sıkkınca.
"Yusuf,Faruk,Hamido ne bileyim biz takılırız okul bitse de. Gerisini at çöpe gitsin."

"Şu geçen gün ki arkadaşın.."dedi annesi kibarca.
"Yabancı olan ?"

"Dersine yardımcı oluyorum yabancı adı üstünde. O kadar sıkı fıkı değiliz biz."diye mırıldandı Efkan.
"Mezuniyete katılacak kadar yani."

"Öyle mi ? Bugün  seni sormaya geldi sen Farukgildeyken."

"Beni mi?"dedi elinden çatal artistik buz patenci kıvraklığı ile devrilen Efkan.
Kapı zili çalarken annesi ayaklandı "Komşuya tiramisu yollamıştım,tabak getirdi herhalde."diyerek masadan ayrıldı usulca.

"Ee şimdi sen mezuniyete gitmeyeceksen yarın akşam seninle film gecesi falan mı yapsak ? Cübbe giymiş şekilde shoplarız.Ne olacak ki?"

Bıkkın bir nefesle boş gözlerini babasına diken oğlan omuz silkti. "Bence şirin bir kedi evlat edinin,evlat olsam eldivenle sevinirim. İnstagram fotoğraflarınız için pek sevimli bir tercih değilim."

"Efkaaaan."diye gürledi annesi içeriden. "Tatlım,arkadaşın seni çağırıyor. Seni görmeye gelmiş."

"Demek ki."diye tahmin yürüttü kısık gözleriyle babası. "Önemli bir şey,çocuk ikinci kez kapıya kadar geldiyse..."

Efkan içinden uzun hava çekercesine bir küfür mırıldandı. Kesin salak arkadaşlarının boş karamsarlıklarını dinleyecekti. Bir kaç gün sonra sınav vardı ve tek oturumluk lanet sınavın hayatı anlamlandırma konusunda tek seçenek olduğunu düşündükleri için Efkan'ı da stres yapacaklardı.

Bu "götüme girdi benim,senin de girsin kanka." temalı uzun soluklu bir gelecekten şikayet etme seansı olacaktı ve Efkan sofradan kalkarken ayaklarını resmen sürükleyerek kapıya doğru adımlamıştı.

Lakin bilmediği bir şey  vardı.

Kapıdaki arkadaşlarından biri değildi.

Kapıdaki dün gece sevişmeye çalıştığı yedi kat el olan "Denis" idi...