Nau Nau !

Bekleyiş

"Sana öyle demek istemedim."diye hıçkırmıştı yatağında uzanan Efkan. Burnunu Denis'in boynuna gömmüştü ve ıslak gözleriyle durmaksızın yakasına nehir gibi akıyordu. Denis bu gece oldukça acı çekmiş olan oğlanın saçlarını parmak ucuyla tararken Efkan gözlerinin önüne gelen tavanda asılı en yakın arkadaşıyla birlikte  yerinde sıçrıyordu.

"Hastaneye gitmek ister misin ?"diye fısıldadı Denis. "Güzelim,sakinleştirici falan yaptırırsan bu gece daha kolay geçer."

"Annemin uyku ilaçlarından aldım."diye mırıldandı Efkan baygın gözlerle. "Lütfen gitme,bu gece yanımda kal."

"Gitmeyeceğim merak etme."diye fısıldadı Denis. "Kötü hissetmiyorsun değil mi ?"

"Ne hissedeceğimi bilmiyorum."diye yanıtladı Efkan gözlerini sıkıca yumarak. "Kocaman bir aptalım,senin de kafanı attırdım. Aptalca konuştum."

"Kızmadım."

"Kızdın."dedi Efkan sinirle. "Yalan söyleme,beni görmek istemeyecek kadar kızdın. Şuan arkadaşımı kaybettiğim için duygusalım diye üstüme gelmemek için konuyu kapatıyorsun."

"Yavrum,şahit olmaman gereken şeyler gördün bu gece. Konuşmasak bizim muhabbeti ?"

"Tutunacak başka bir şeyim yok."diye hıçkırdı Efkan. "Aptalın tekiyim. Faruk benim sahip olduklarımın bir tanesine bile sahip değildi,yaptığım şey çocukluk ama ne çocukluğu biliyor musun?"

"Şttt."diye mırıldandı Denis. "Olanlar senin suçun değil."

"Kalbini kırdığım için özür dilerim."dedi Efkan derin bir nefes alıp. "Ben hayatta hiç bir şeyi ciddiye almayan gevşek şımarığın biriyim. Bunu kabul ediyorum. Ama seninle olan ilişkim gözümü korkutuyor. Sen her şeyi kusursuz planlayan biriyken ben gelişigüzel rastgele takılan biriyim. Anlıyor musun ? Yani senin hayatında denk olamazsam falan diye geriliyorum."

"Sınava girip uyuduğunu biliyorum."diye fısıldadı Denis tebessümle.

"Annem mi öttü babam mı ?"

"Fark eder mi ?" 

Denis oğlanın saçlarını parmak uçlarında dolayıp,oğlanın alnına bir buse kondurdu. "Hiç bir şeyi iplemeyen biri olsan sabah yataktan kalkıp sınava da girmezdin. Yine de denemiş de olmamış gibi yapıp bizi yemleyecek kadar umursuyorsun. Sen kendin umursamadığını sanıyorsun sadece Erkan."

"İsmimi dövme yaptıracağım alnına."diye mırıldandı Efkan ağlamaktan şişen gözlerini kısarak. "Bir daha isim şakası yapama diye."

"Sadece şunu bilmek istiyorum."diye yanıtladı Denis. "Bu gece bu konuyu açmak istemiyorum ama madem uyumak için cevap istiyorsun,ben de tek bir şeyin cevabını istiyorum."

"Söyle."

"Ben sensiz bir planlama yapmayacağım ancak yaptığım planları senin için de yapmayacağım güzelim. Kendini suçlamanı ve sorumluluk altında ezilmeni gerektirecek bir sikim yok yani ortada. Benim bilmek istediğim tek bir şey var,olur da  ben Ankara'da Hacettepe istiyorum dersem,elimden tutup oraya geldiğinde ne yapacağını biliyor musun?"

"Şehrin en afilli yönetmen ve senaristleriyle tanışmak ve onlara bayat senaryolarımı satmak."diye yanıtladı Efkan derin bir nefesle. "Okulda zaman harcamak sanata hakaret."

Efkan'ın gözleri uyku ilacından dolayı kapanmaktaydı, Denis'in kollarında sımsıkı sarılı vaziyette gözlerini yummadan evvel kendi kendine acının tebessümünü yüzüne kondurmuştu.

Her zaman olduğu gibi gerçekler ve gerçeklikten kaçmak için aptalca şakaların arkasına sığınırdı. Bu onun şövalye zırhıydı. Üstelik kurşun geçirmez olduğuna inanırdı.

"Bir Yahudi ile Noel Baba arasındaki fark nedir Denis?"diye fısıldadı Efkan.

"Ne?"dedi Denis oğlan yanaklarını okşayarak. 

"Bacadan çıkış yönleri."diye mırıldanmıştı Efkan kendi dediğine gülmeye çalışarak.