Çalan telefon sesiyle yerden kalktım.Kaç dakikadır yerde sadece 'sus artık' diyerek sayıkladığımı hatırlamıyordum bile.Korkunçtu...hemde fazlasıyla.Olmayan biriyle konuşmuştum ve,bu çok ürperticiydi.Başım,hiç durmadan ağrımaya devam ediyordu.
Odaya geldiğimde titreyen ellerimle telefonu alarak ekranda yazan isme baktım.Selin arıyordu.Ki zaten başka kim olabilirdi.Ya Ayaz arardı ya da o.Bunu sormam bile saçmaydı.
"Alo,"
"Alo bebeğim nasılsın?"
"İyiyim.Sen?" Yalan.
"Ben çok çok çok iyiyim," dediğinde sesinde garip bir heyecan vardı.
"Neden?" Dedim kuşkulu bir sesle.Aşırı mutluydu.
"Gelince anlatırım,bugün erken gittiğim için erken çıkabildim.Eve geliyorum,bir şeye ihtiyacın var mı?"
Bir süre durdum.Acaba uyku hapı istese miydim? Böylece biraz da olsa uyurdum.Ama neyi mâne edecektim?
"Aslında,uyku ilacı alabilir misin?"
"Ne,neden ki?" Sesi fazlazıyla şaşırdığını ortaya seriyordu.
"Şey,nedense şu sıralar pek uyuyamıyorum.O yüzden alır mısın diyecektim,"
"Alırım almasınada,onu da her zaman içemezsin ki ama.Hastaneye falan mı gitsek?" Dediğinde hemen konuştum.
"Hayır hayır.Selin biliyorsun o yeri sevmiyorum,"
İç geçirip konuştu."Biliyorum bebeğim.Ama uyku hapınıda her zaman içemezsin.Sağlıksız bir şey bu,"
Doğru söylüyordu.Fakat başka çarem yoktu,şimdilik bir tane içsem beni idare ederdi.Sonrasında zaten düzelirdim belki.
"Biliyorum.Zaten bugün için sadece.Geçer zaten merak etme."
"Peki o zaman,başka bir şeye ihtiyacın var mı?"
Gülümseyip konuştum."Yok,sağol."
"Tamam bebeğim görüşürüz,"
"Görüşürüz."
Telefonu kapatıp yanıma koyduğumda başımı ovalamaya başladım.O ses gitmişti,lakin ağrı hâlâ deli gibi kafamın içindeydi.Nasıl geçecekti bilmiyordum...
Tek dileğim, en kısa zaman da bu ağrının geçmesiydi.Hastaneye gitmek istemiyordum.
~
Çalan kapı sesiyle elimi başımdan çekip kapıya ilerledim.Açtığımda karşımda gülümseyen,fakat beni gördükten sonra yüzü endişeli bir hal alan Selin'i gördüm.
"Sana,ne oldu?" Dediğinde altdudağımı dişlerimin arasına aldım.İçeri hızla girerek kapıyı örttü.Elindekileri yere bırakarak bana baktı."Mehir sen ağladın mı?"
Kafamı hızla 'hayır' anlamında salladım.Yalan,yalan,yalan!
"O zaman bu halin ne?" Dedi endişeli bir sesle.Onu yatıştırmak adına ellerimi omuzlarını koydum."Uykusuzluktan,başka bir nedeni yok." Dedim inandırıcı olmak adına gülümseyerek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CANIM
ChickLitBazen öyle bir çıkmazın içinde hisseder ki insan,kaçmak için bir kapı bile aramaz. Dünya cehennemse,onun kolları cenetti.Nefes alışıma ilk defa bu kadar şükür ettiğimi hatırlıyorum.Bir kokusu var,asla tarif edilemez. "Sakın ümidini kesme." Her şey b...
