CANIM

|Deniz Senin,Suyun Olacak|

~2 Gün önce~

Yıldızlara bakıyorduk.Birbirimize sarılmış,bu güzel anın tadını çıkarıyorduk.Kendimi hiç bu kadar huzurlu hissetmemiştim bu zamana kadar.Böyle her aldığım nefese şükür edebileceğim bir anım olmamıştı mesela.Ta ki onunla tanışana kadar,her şeyim olana kadar...

Ve, bir anda şu soruyu sordu sevdiğim.
"Babana bir şans verir miydin çiçeğim?" Dedi sessiz bir şekilde.

Kafamı yavaşça kaldırıp yüzüne baktım.Bu nereden gelmişti şimdi aklına."Neden bunu soruyorsun?" Diye karşılık verdim.

Yerinde doğrulup ellerimi elleri arasına aldı.Ve boğazını temizleyip konuşmaya başladı."Eğer öyle bir şey olursa,sakın kesip atma olur mu? Onunla konuş."

"Öyle bir şey olmayacak,"

"Ya olursa çiçeğim?"

Yutkundum derince.Gözlerimi ondan kaçırarak konuştum."Bilmiyorum.Bu çok zor..." Ellerini ellerimden nazikçe çekip yanaklarıma koydu."Biliyorum çiçeğim,ben her şeyi biliyorum," dedi içten bir sesle."Ama bu hayat sürprizlerle dolu.Belki olur,belki konuşmak ister seninle?"

Hüzünle gözlerine baktım."Ayaz bu imkânsız."

"İmkânsız diye bir şey yoktur çiçeğim,bunu kafandan sil."

Sıkıntılı bir soluk verdim."İyileşeceksin dedin,imkânsız diye bir şey yoktur dedin.Ama bak,iyileşemedim.Böyle yaşayıp gideceğim."

"İyileşeceksin çiçeğim,bir gün iyileşeceksin.Deniz senin,suyun olacak.Yeşertecek seni,bu da tutacağıma yemin ettiğim bir sözdür sana."

Başparmağını yanağımda usulca gezdirdiğinde gözlerimi yumarak sıkıca ellerimi boynuna sardım.

Aynı karşılığı verip bir elini saçlarıma koydu.Kokusunu derin derin içime çektim.Çok tanıdık bir kokusu vardı,böyle insanın içine işleyen,rahatlatan.Huzurun ta kendisi olan...

Ama bir türlü çıkaramıyordum.Zihnim bu kokuya gelince düşünme yetisini kaybediyordu.Fakat tek bir dua'm vardı.

Lütfen Allah'ım,bu kokudan beni sakın cüda bırakma.

"Eğer öyle bir şey olursa,bunu yapacaksın değil mi çiçeğim?" Dedi saçlarımı okşarken.Yavaşça ondan ayrılıp gözlerinin içine baktım.Yine ona gidiyordu düşüncelerim,yine o imkânsız olan ümit yeşeriyordu içimde.

Mesela,bir incir ağacı çiçek açmaz,öyle değil mi?

Ama eğer Ayaz bana derse ki,"belki incir ağaçlarıda çiçek açar?"

O zaman yine o "belki" 'ye kanardım ben.Çok saçma gelecek bu,ama değil.Benim gözümden ona baksanız,ne demek istediğimi anlayacaksınız.

Tarif edemem.Çünkü anlatılacak bir his değil.Fakat "çok seviyorum" bile az bu duygu için."canımdan çok seviyorum" bile az.Hepsi az...kelimelere dökülüp bir cümle oluşturamaz.

"Evet," dedim gözlerine bakmaya devam ederek."Yapacağım." Gülümsedi.Kollarımdan tutarak göğsüne çekti beni.Saçlarımı derince kokladı,okşadı...

"Güçlü kızım benim.Bir gün her şey çok güzel olacak,inan bana."

İnanmak istedim ona.Ve inandım.Pişmanlık duyup duymayacağımı bile düşünmeden inandım.

Devam Edecek...

Oy vermeyi ve yorum atmayı unutmayın.Bunlar benim için çok önemli.🖤