~
"Mehir!"
Defalarca aramama rağmen ona ulaşamamıştım.Yoğun bir trafik vardı ve ancak eve varabilmiştim.
İçeri girip kapıyı örttüm.Seslenmiştim fakat cevap vermemişti,acaba uyuyor muydu?
"Mehir!" Dedim tekrardan odasına doğru adımlarken.Kapı aralıktı,içeride uyuyor olabilirdi.
Yavaş adımlarla kapıya ilerleyip uyuyor düşüncesiyle ses çıkarmamak adına parmaklarımın ucuyla kapıyı ittim.İçeri girdim.Fakat,burada değildi.Kaşlarım havalanırken arkamı döndüm ve balkona doğru ilerledim.Belki orada olabilirdi,temiz hava almayı severdi.
Balkon kapısına gittim ve kulpunu indirdim.Balkona çıktığımda,orada da yoktu.Ve ben,endişelenmeye başlıyordum.
Nerede olabilirdi ki başka?
"Mehir,banyoda mısın?" Dedim bir cevap alma umuduyla.Fakat evde sadece benim sesim duyuluyordu.Tekrar odasına doğru ilerledim ve içeri girip banyo kapısını tıklattım.
"Mehir,orada mısın?"
Yine ses gelmedi.
Korktum.Anlamdıramadığım bir şekilde adrenalini bütün vücudumda hissettim."Mehir!" Dedim.Bu sefer sesim endişeli bir şekilde evde yankılanıyordu.
Son çare olarak odama koştum.Kapı açıktı,içeri girdim.
Fakat,
keşke girmeseydim.
"Lanet olsun..."
"Hayır lanet olsun..."
"N'olur görmemiş ol..."
"Hayır,hayır!"
İçeri koştum.Yerdeki notu elime aldım.Titreyen ellerim onu tutmama izin vermiyordu.Gözlerim yanıyordu.
"Görmedin hayır görmedin," dedim hızlıca."Görmüş olamazsın,hayır,"
Çevirdim notu.Ne yazıyordu bu lanet olasıca notta diye baktım.
Okuduğum her satır da beynimden vuruldum.
Gözlerim adeta sonuna kadar açıldı.Hareket edemedim.
"Hayır..."
"Bu...bu hayır."
Kelimeleri seçemedim.Beynim durdu kulaklarım tıkandı.Dilime kilit vuruldu.Ayağa kalktım hızlıca, arkamı dönüp koşacaktım,ama bir not gördüm yatağımın hemen yanındaki küçük komidinde.
Bu korkuyu tekrar iliklerime kadar hissettim.Kaybetme korkusu bir darbe daha indirdi bedenime.Yere düştüm,dizlerimin üzerine.Kendimi o dolaba atıp almaya calıştım kağıdı.Ellerim öyle titriyordu ki zor açtım.
Nefes alamadım
Gözlerim korkuyla gezindi satırlarda.
Korkum,daha sonra bir çığlığa dönüştü.
"LANET OLSUN HAYIR!"
"HAYIR MEHİR HAYIR!"
"HAYIR!"
"AYAZ KİM ONU BİLE BİLMİYORUM BEN!"
"SEN HİÇ DOKTORA GİTMEK İSTEMEDİN Kİ,O KİM BİLMİYORUM!"
Ağzımdan bu çığlıklı sözler çıkıyordu her satırı okuyuşumda.Gözyaşlarımdan önümü göremiyordum.
"MEHİR HAYIR,HAYIR,"
Ayağa kalktım bir hışımla.
Kapıya koştum.Telefonu kapmamla Kıvanç'ın ismine tıklamam o kadar kısa sürmüştü ki o anın yaşandını bile hatırlayamadım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CANIM
ChickLitBazen öyle bir çıkmazın içinde hisseder ki insan,kaçmak için bir kapı bile aramaz. Dünya cehennemse,onun kolları cenetti.Nefes alışıma ilk defa bu kadar şükür ettiğimi hatırlıyorum.Bir kokusu var,asla tarif edilemez. "Sakın ümidini kesme." Her şey b...
