DADDY [M2M] (Complete)

Chapter 29

Third person's POV.

Halos mahigit isang oras bago nadala si Kurt sa Hospital. Kapit kapit parin Ng kanyang Ama ang kanyang kamay.

Na ngayon ay punong Nuno na Ng dugo. Mugtong mugto narin Ang Mata Ng kanyang ama kakaiyak dahil sa nangyari sakanyang Anak.

Dahil Hindi nito alam Ang gagawin Kung may mangyayaring masama sa kanyang anak at baka Hindi nya Rin Alam kung ano ang magawa nya Kay Kim pag nagkataon.

"Anak Mahal na Mahal ka Ni daddy ha, wag Ang bibitaw. Mamahaling pa Kita hanggang sa dulo Ng aking Hininga". Turan nito sabay halik sa pisngi Ng kanyang Anak habang patuloy Ang kanyang pag tangis.

Samantala habang sila ay nasa gaming posisyon ay halos mabaliw naman si Kim sa kakaisip sa kung ano Ang kanyang gagawin.

Alam nyang may kasalanan sya sa puntong iyon ngunit patuloy parin itong nananalangin sa magiging kalagayan Ng kanyang Pinsan. Nang maisugod na sa hospital si Kurt ay agad itong dinala sa Emergency room, at agad namang inasikaso Ng mga Nurse at doctor.

Habang Ang kanya namang ama ay patuloy na nananalangin na Sana ay magising agad Ang kanyang Anak.

Jack's POV

Fuckkk Fuckkk Fuckkk

Kasalanan ko lahat to. Putaaa! Nag padala kasi ako sa init Ng aking katawan Kaya ganto ning Ang nangyari sa anak ko.

Panginoon Hindi kopo kayang mawala Ang anak ko. Baka Hindi konapo kayanin. Gabayan nyo Po siya.

Paulit ulit na panalangin ko sa poong may kapal habang patuloy na umaagos ang mga luha saaking Mata na mula nang dalhin ko dito Ang aking Anak.

Halos puro dugo Rin Ang suot ko damit dahil binitbit at hindi ko binitawan ang anak mo hanggang maidala Ito rito sa Hospital.

Hindi parin ako nauwi dahil gusto kong malaman kaagad Ang resulta Ng kanyang kalagayan ngayon.

Habang patuloy akong nag babantay sa labas Ng ER ay Nakita kong bumukas ang pinto nito at lumabas Ang doctor na nag asikaso saaking anak.

Agad ko naman itong nilapitan upang alamin Ang kalagayan Ng aking anak.

"Doc kamusta napo Ang anak ko?" Pag aalalang tanong ko rito.

"Sa ngayon ay Hindi ko masasabing ayos na Ang kalagayan Ng anak nyo, gayo't malala Ang natamo nitong sugat sa katawan dala narin nang lakas Ng impact Ng pag kakabangga sakanya, at lubos na naluruhan Ang ulo nito Kaya ganon nalamang Ang pag dudugong nagyari, marami Rami Rin po Ang nawalang dugo sa anak nyo Kaya dapat natin itong Salinan, at nais ko Lang din pong sabihin na may namuong dugo ho sa ulo nang inyong anak na naging dahilan kung bakit Ito kasalukuyang Comatose"

Halos nanlumo ako sa mga tinuran nag doctor saakin. Muli ay nag sibagsakan nanaman ang mga luha saaking Mata

"Doc, gawin nyo Po Ang lahat mapagaling Lang ang Anak ko" pag mamakaawa ko rito.

"Gagawin ho namin Ang makakaya namin Sir. Dela Cruz sa ngayon Po ay hintayin Po Muna nating magising muli Ang pasyente sa kanyang pag Kaka Comatose. Mauuna Napo ako at may aasikasuhin pakong ibang pang pasyente. Ililipat narin Ang anak nyo sa kanyang magiging kwarto"

"Maraming salamat Po doc" pag kasabi ko nun ay nginitian lamang ako nito at nag lakad na palayo saakin Comatose ngayon Ang anak ko, panginoon Sana po ay magising napo Ito agad, nawa'y maging matatag po ito sa kanyang pakikipagsapalaran sa bingit ng kamatayan.

Mga ilang oras pa Ang pamamalagi ko rito ay nailipat narin Ng kwarto ang Aking anak. At dahil parehas naman kami Ng Dugo type 0+ay mabilis itong nasalinan Ng doctor.

Nag punta rin dito Ang anak ko na gulat na gulat sa pangyayari, dinalhan ako nito Ng makakain at mga damit Kong maisusuot sa aking pamamalagi sa hospital habang Hindi pa magigising Ang aking anak.

Sinabihan ko Rin Itong sya Muna Ang mamalakad sa aking restaurant dahil Hindi ko Ito maaasikaso.

At dahil nga naka kwarto na Ang aking anak ay naligo muna Ang sa Cr Ng kwarto Ng ito at nang saktong pag labas ko ay oag dating Naman Ng dati kong asawa kasama ang magaling na kabit nito.

"Napaka pabaya mo" - pag bungad na pananalita nito saakin sabay sampal sakin pisngi.

"Kung Hindi mo Sana pinabayaan ang anak natin Hindi Sana siya mag kakaganyan" muli nyang sumbat saakin, bigla namang nag dilim Ang Aming Mata sa mga paratang nito saakin.

"Wala Kang karapatang sumbatan ako dahil wala kang Alam"-ako

"oo Wala akong Alam pero Kung hindi ka Naging pabaya edi Sana hindi nag kaganyan Ang anak natin" -siya

At talaga namang Ang lakas Ng loob nitong sumbatan ako?

"Wag na wag mokong paaratangan Ng ganyang dahil wala Kang Alam sa mga pang yayari, at Kung may malaking kapabayaan sa anak natin iyon ay Hindi ako yon KUNDI IKAW!  Dahil sumama ka dyan sa kabit mo! Nag pakasasaka sa burat Ng asawa mo at Iniwam mo kami Ng anak mo! Mas inuna mo Ang sarili mo kesa sa pamilya mo malandi ka Kaya Wala Kang karapatang paratangan ako dahil una palang Wala ka nang parte sa pamilyang To"

Pag dedepensa ko sa aking sarili. Ang lakas ng loob na mag punta pa rito manunumbat Lang din Naman.

Akala mo Naman ay Wala Rin syang nagawang kapabayaan sa aking anak. Eh mas Inuna pa nya Ang sumama sa kanyang kalaguyo.

Ni Hindi nga nya magawang dalawin Yung anak nya mula nang umalis to sa bahay namin.

"Umalis na kayo dito bago pa mag dilim Ang pangingin ko at Hindi ko kayo matantsa" Pagbabanta ko sa mga to.

"OO JACK, AALIS KAMI NGAYON PERO TANDAAN MO'TO SA ORAS NA MAGISING YANG ANAK MO KUKUNIN KO NA SYA PUDER MO AT DADALHIN SA PUDER KO"