DADDY [M2M] (Complete)

Chapter 31

Halos umabot na nang isang buwan Ang pag babantay ko sa anak ko at sa loob Ng isang buwan nayon ay walang nakikitaang pag babago sakanya.

Nakaratay at Wala paring Malay Ang anak ko dahil sa tindi Ng pag kaka comatose. Nilapitan ko ito at hinawakan Ang kamay. At akin itong kinausap.

"Baby. Gising kana dyan, miss na miss kana Ni daddy"

Turan ko habang patuloy ko paring hawak Ang kanyang mga kamay. At nag babadya Ang mga luha saaking Mata na tumulo.

"Kasalanan lahat to Ni daddy eh, Kung napigilan ko Ang init nang aking katawan at Hindi pumatol saaking pamangkin ay malang sa malamang Hindi ka mag hihirap nang ganyan."

At tuluyan na ngang pumatak ang mga luha saaking Mata na kanina lamang ay nag babadya. Patuloy na umaagos habang patuloy ko Rin hawak ang kanyang kamay at Hindi Ito binibitawan.

"Baby Mahal na Mahal Kita, 'hindi ko kakayaning mawala ka. Baby gising kana dyan miss na miss na Kita"

Miss na miss Kona Ng sobra Ang aking anak lalo pat ako na lamang Ang mag isa sa bahay dahil nung nakaraang linggo lamang ay nag paalam na ang aking kapatid at pamangkin na babalik na sila Ng Probinsya.

Nakihinga ako Ng maluwag nang umalis na sila kasama si Kim ngunit lubos akong nahihirapan dahil mag isa na lamang akong kumikilos.

Ang aking Restaurant ay ipinahawak ko muna sa aking manager. Alam ko namang mapag kakatiwalaan ko ito kaya sya muna Ang namumuno dito

At ako ay bahay at hospital lamang, Ang kanyang ina ay isang beses lamang nag punta sa hospital at mula noon ay Hindi na nag punta.

"Da...daddy" halos mapatalon ako nang marinig Kong mag salita Ang aking anak. Pag katingin ko dito ay nakita kong muli Ang mulat na magaganda nitong mata. Halos Hindi ko maipinta Ang sayang aking nararamdaman nang muling dumilat at mag salita Ang aking anak.

"Daddy" muling pag ulit nito.

"Baby sawakas at gising kana" masayang turan ko dito sabay yakap sakanya Ng mahigpit.

"Akala ko ay iiwan Mona ako, at Kung nag kataon ay baka Hindi ko kayanin baby" Sabi Kong muli habang patuloy na umaagos ang luha saaking mga mata.

"Baby Mahal na Mahal Kita Sana napatawad moko sa mga nagawa ko sayong kasalanan. At Sana wag mokong iwan dahil baka Hindi ko kayanin."

Nakita ko Naman Ang dahan dahang pag patak Ng mga luha sa kanyang mga Mata. At Ang muling pag silay Ng mga ngiti sakanyang labi

"Daddy. pinapatawad konapo kayo" kahit pa mahina Ang mga salita ay pilit nya itong sinabi saakin.

Halos umabot sa tenga ko Ang aking ngiti dahil sa pag papatawad saakin Ng Aking anak. "Mahal na Mahal Kita anak" buong pusong Sabi ko rito.

"Mahal na Mahal din Kita daddy" hirap na turan nito saakin.

Nang walang ano ano ay Hinalikan ko Ito sakanyang labi kahit pa may mga suwaeros na nakakabit doon.

Namiss ko Ang lambot nang labi Ng anak ko. Sobrang Namiss ko Ang bawat pag dampi nito saaking mga labi.

Bahagya syang tumugon sa halik ko ngunit saglit lamang iyon at tinapos Kona agad. Halik lamang iyon na nag papakita Kung gaano ko siya kamahal at gaano ako nangulila sakanya Ng lubos.

Isang linggo na Ang nakakalipas nang magising Ang aking anak.

Wala narin masyadong naka saksak sakanyang katawan kundi tanging Dextrose nalamang.

Malakas narin. Ang kanyang katawan nagagawa na nyang lumakad papunta sa CR. Ang Sabi Ng doctor ay maaari na itong lumabas kapag ka naubos na Ang laman Ng kanyang Dextrose.