Proloog

157 5 2
                                    

Zijn telefoon ging, en toen hij zag wie het was, schoot er een liefdevol gevoel door hem heen, en tegelijkertijd was hij lichtelijk bezorgd.

'Hey lieverd,' zei hij, toen hij opnam. Hij had nog maar net opgenomen, toen hij haar hoorde huilen aan de andere kant van de lijn. Zijn gevoel klopte, zoals altijd. 'Gaat het wel?' vroeg hij, de bezorgdheid duidelijk aan zijn stem te horen.

'Wil...wil je alsjeblieft komen?' klonk haar gebroken stem.

'Ik kom eraan. Rustig maar, ik ben binnen nu en vijf minuten bij je.'

'Oké... Dankjewel,' klonk het nog zacht, en toen hing ze op. Hij keek naar het cadeau dat op tafel lag, en besloot dat hij dat vanavond zou geven, als ze samen uiteten zouden gaan.

Hij trok gauw zijn schoenen en jas aan, en liep de deur uit. Hij plugde oortjes in zijn telefoon, en zette muziek op. Ze woonde een paar straten verderop, maar met een paar paadjes tussendoor, was je er zo.

Hij keek de straat over, stak over, maar op dat moment kwam er een auto met hoge snelheid de hoek om.

De auto raakte hem.

Hij viel op de grond.

En bleef roerloos liggen.

Terwijl zij onwetend op hem zat te wachten.

En straks een harde klap te verduren kreeg.

AngelWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu