Angel

Vijftien

'Angel, kan je me vanmiddag helpen?' vroeg Senne, toen we pauze hadden.

'Ja, heb toch niks beters te doen. Waarbij heb je mijn hulp nodig?'

'Nou, ik heb een liedje geschreven en ik wil even een mening van iemand horen.'

'Oh ja, ik heb vanmiddag wel tijd.'

'Dank je. Je bent top.'

Ik lachte en at de rest van mijn brood op.

Zoals afgesproken ging ik na school met Senne mee naar zijn huis.

'Wil je wat drinken?'

'Ja lekker. Een glas water, alsjeblieft.'

'Komt eraan.'

Hij vertrok naar de keuken, terwijl ik mijn jas ophing en aan de keukentafel ging zitten.

'Mijn ouders komen straks pas thuis en mijn broertje is bij een vriend. We hebben dus geen last van iemand.'

'Mooi zo.'

We liepen met het drinken naar boven en ik liet me op zijn bed zakken, terwijl hij zijn bureaustoel pakte. Hij ging voor mij zitten en ik keek recht in zijn chocolade bruine ogen. Ook Senne was een hele knappe jongen.

'Je hebt dus een liedje geschreven?' vroeg ik na een korte stilte.

'Ja. Ik ben er alleen niet zo zeker van. Snap je wat ik bedoel?'

Ik knikte.

'En aangezien ik jou gewoon het meest vertrouw, laat ik het jou horen.'

Een steek schoot door mij heen na die woorden. Wat deed ik hem aan? Hij verdiende het niet om met mij om te gaan. Ik was echt een slecht mens. Kon ik niet beter zeggen dat ik ging verhuizen en daarna een einde aan alles maken?

Nee, dat kon ik niet. Ze zouden er vroeg of laat achter komen en iets in mijn hoofd zei dat ik dat niet moest doen. Dat ik aan de mensen die om mij "gaven" moest denken.

'Angel, gaat het wel goed?'

Ik schrok op.

'Ja hoor. Wat dan?'

'Je werd een beetje wit.'

'Oh, dat is niks. Laat maar een stukje horen.'

Hij keek me nog een keer bedenkelijk aan, waarbij ik een glimlach liet zien.

Toen pakte hij zijn gitaar, zette een vel bladmuziek op een lessenaar en gaf mij een vel met tekst. Langzaam begon hij te spelen en de melodie vulde mijn oren. Ik werd simpelweg betoverd.

'Zou jij mee willen zingen?' vroeg hij toen hij klaar was.

Ik keek hem verbaasd aan.

'Ik? Ik kan niet eens zingen.'

'Alsjeblieft Angel. Het zal vast niet zo erg zijn.'

Ik rolde met mijn ogen.

'Oké dan.'

Hij keek me dankbaar aan.

Hij telde af, begon de intro te spelen en toen hij het eerste couplet inzette, begon ik te zingen. Ik had mijn ogen strak op het papier gericht, maar ik voelde zijn ogen branden. Onder mijn wimpers door probeerde ik naar Senne te kijken en toen zag ik zijn gezicht vol bewondering.

'Wauw Angel. Ik ben sprakeloos,' fluisterde hij.

Ik voelde hoe ik een lichte blos op mijn wangen kreeg.

'Dank je Sen. Jouw gitaarspel is anders ook erg mooi.'

'Lang niet zo mooi als jouw stem.'

'Zullen we nog een keer?' begon ik snel.

Hij leek even van zijn stuk te zijn gebracht, maar herpakte zich al snel.

'Ja, is goed.'

Hij begon weer met de intro te spelen en op het juiste moment zette ik in.

'Wij zouden een prima duo kunnen vormen, denk je niet?'

Ik knikte instemmend.

'Dus, wat denk je ervan? Wij samen?'

Hij stak zijn hand uit.

Ik legde mijn hand op die van hem.

'Zeker weten!'