Angel

Zestien

Ik sprak vaak op zaterdag met Senne af om te oefenen en om nieuwe liedjes te schrijven. Soms begeleidde ik op mijn keyboard terwijl ik zong en Senne speelde dan mee op zijn gitaar.

We hadden tot nu toe nog niemand iets laten horen, maar we zouden binnenkort bij een café informeren of we een paar liedjes zouden mogen spelen.

'Het gaat echt goed,' zei ik.

'Zullen we een paar bekende liedjes gaan oefenen om die in het café te spelen? Onze muziek wil ik nog niet prijs geven als je snapt wat ik bedoel.'

Hij knikte.

'Heb je een liedje in gedachten?'

'Ja, het is wel een gevoeliger nummer. I Don't Believe You van Pink. Ken je die?'

Hij schudde zijn hoofd. Ik zette het liedje aan en we luisterden er aandachtig naar.

'Ja, die is goed.'

Hij noteerde het liedje op een blocnote. Hij noteerde nog wat liedjes, waarna we begonnen met Pink.

Ik ging achter mijn keyboard zitten en begon met de muziek mee te spelen. Tussendoor noteerde ik de noten en Senne deed precies hetzelfde.

'Sen, dit gaat echt heel goed. We zijn een goed team samen.'

Hij lachte.

'Dat zijn we zeker,' beaamde hij.

Nadat ik wat had gedronken, begon ik weer te spelen en te zingen. Senne had de draad al snel gevonden en speelde mee.

Ik voelde de tranen achter mijn ogen branden. Dit liedje maakte zoveel in mij los.

'Wil je ook even een stukje zingen?' vroeg ik toen we klaar waren.

Hij keek me verbaasd aan. Na een korte stilte antwoordde hij toch.

'Is goed. Wat wil je dat ik zing?'

'Zing maar wat jij wilt.'

Hij pakte een zelfgeschreven muziekstuk en zijn gitaar en begon.

Ik kon mijn oren niet geloven. Niet alleen zijn gitaarspel was prachtig, zijn zang was ook adembenemend mooi. Ik was ontroerd en ik voelde hoe een kleine traan aan mijn ogen ontsnapte.

'Wauw Senne, je stem is prachtig.'

Ik was echt sprakeloos.

'Dank je, Angel. Zullen we een liedje samen zingen?'

Ik knikte.

We begonnen te zingen en al gauw leken onze stemmen te versmelten.

Toen we klaar waren glimlachte ik tevreden naar hem.

Een paar uur later lag ik op mijn bed naar het plafond te staren en luisterde muziek. Senne was een half uur geleden vertrokken.

We hadden alle liedjes, die we tot nu toe hadden, door gespeeld. Toen we het goed genoeg vonden, hadden we nog even wat gedronken en daarna was hij naar huis vertrokken.

De muziek die mijn kamer vulde had een kalmerende werking op mij. Tot er een ander liedje op kwam.

Toen dat liedje er op kwam brak ik. Tranen rolden over mijn wangen en ik voelde de neiging om mezelf pijn te doen steeds meer omhoog komen.

Ik zette mijn lange nagels in mijn huid en toen ik los liet zag ik allemaal halve maantjes.

Zo ging dat door tot ik niet meer kon door het gehuil.

Ik zag niks meer en een golf van vermoeidheid overspoelde me.

Ik rolde me op tot een balletje en voelde mijn nagels nog in mijn huid.

Zo viel ik in een onrustige slaap.