Angel

Zes

Soms als ik achter het keyboard ging zitten en eenmaal begon te spelen, was ik er ook niet meer achter weg te slaan. Dan was ik zo verdiept in de muziek en hoorde ik niet meer wat er om mij heen gebeurde.

Dat was nu ook weer het geval. Ik had me helemaal afgesloten van de wereld en hoorde niet meer wat er om me heen gebeurde. Ik hoorde alleen de muziek die alles weg nam. Voor even dan.

Na een uur legde ik de koptelefoon weg en ging in de vensterbank zitten. Ik zette muziek aan, deed mijn oortjes in en staarde naar buiten. De lucht was grauw en het regende, wat me totaal niet stoorde. Dit was precies zoals ik me op dat moment voelde. Ik zette het raam open en luisterde naar de regen die op de grond kletterde. Het maakte me aan de ene kant rustig, maar aan de andere kant zorgde het ervoor dat er een paar tranen ontsnapten.

Ik sloot het raam weer en trok mijn schoenen aan, waarna ik naar beneden liep, mijn jas aan trok en door de gietende regen naar buiten liep. Ik voelde hoe de regen mijn gezicht beroerde en ik genoot er van. Het boeide me niks dat ik er straks niet meer uitzag.

Ik werd omringd door bomen en dat gaf me een goed gevoel. Ik was liever omringd door bomen dan door mensen...

Na een tijdje liep ik het bos uit en kwam ik in een mooie omgeving van weilanden terecht. Ik was ondertussen al helemaal doorweekt en het regende nog steeds.

Ik nam de omgeving in me op en ademde de frisse lucht in. Deze plek werkte heel rustgevend op mij. Hier was ik vrij.

Na een paar uur liep ik weer naar huis.

Ik opende de deur en liep direct door naar boven. Ik trok gauw mijn kleren uit en sprong onder de douche. De warm wordende stralen liepen over mijn lichaam.

Na een kwartiertje draaide ik de kraan weer uit en sloeg een handdoek om mijn haren en lichaam. Ik trok een trainingsbroek aan en een shirtje dat losjes om mijn lichaam viel. Mijn haren bond ik in een knot. Tevreden wierp ik een blik in de spiegel en liep vervolgens naar beneden.

Ik keek in alle keukenkastjes, op zoek naar iets eetbaars, maar kon niks vinden. Ik pakte wel brood. Ik had geen zin om de deur uit te gaan of om nog langer op eten te wachten.

Met wat brood en een glas water ging ik voor de tv op de bank zitten. Ik zette de tv aan en zapte wat langs de kanalen. Ik liet de tv op een film staan en begon die aandachtig te kijken terwijl ik aan het eten was.

Toen ik midden in de film zat schrok ik op door iemand die door de deur kwam.

'Oh, hai Brandon.'

'Hoi.'

Ik keek even naar hem terwijl hij naar de keuken liep, maar al gauw richtte ik mijn aandacht weer op de tv.

Toen de film afgelopen was, zette ik de tv uit en zette mijn bord en beker weg. Daarna pakte ik mijn tekenblok en ging aan de keukentafel zitten. Ik sloeg het blok open, pakte een potlood en begon te tekenen. Eerst hele lichte lijnen die langzaam een landschap vormden met steeds meer details. Kleine heuveltjes en bomen en een paar huisjes.

Ik bekeek het eindresultaat en tevreden legde ik het blok weer weg. Ik stond op en liep weer naar boven. Op mijn kamer ging ik weer in de vensterbank zitten en staarde naar buiten.

Ik tuurde het donker van de nacht in en voelde hoe de wereld me uitlachte.

Recht in mijn gezicht.