Jasmine (EDITEN)

6|| Coming Home

J A S M I N E

Ik sla mijn kamerdeur dicht. Vandaag ga ik terug naar Lindenhoff. Haley, Riley en Gabby komen ook vandaan terug. Als ik langs de kamerdeur van Jace loop, wend ik mijn gezicht af. Het doet me gewoon pijn om telkens dingen van Jace tegen te komen. Hoewel ik ook graag zijn kamer wil bekijken. Ik ben niet meer in zijn kamer geweest sinds zijn dood. Dat eigenlijk niet eens echt is. Ik draai me weer om en loop terug. Aarzelend duw ik Jace's kamerdeur open en loop naar binnen. Alles is nog hetzelfde. Het is nog steeds de Jace-stijl die ik ken. Deze hele kamer zit vol herinneringen van Jace. Ik glimlach. Na alles wat er met dit jaar is gebeurd met Kaithlyn, was ik eindelijk heen over de dood van Jace en nu is alles weer door de war. Kan mijn leven niet één dag normaal verlopen? Hopelijk wordt alles dit jaar anders. Ik heb helemaal geen zin in drama. Ik wil gewoon een leuk schooljaar hebben met iedereen en hopelijk gaat dat ook gebeuren. Ik loop de kamer weer uit en doe de deur zachtjes dicht. 'Dag Jace,' fluister ik zacht. Ik pak mijn laatste koffer die klaarstaat en loop de trap af. Op naar Lindenhoff dan maar...

***

'Mam, daar is het ijswinkeltje! Daar halen we altijd ijs! En daar heb je echt leuke kleren! roep ik uit. Ik merk dat ik het echt hier heb gemist. Het was fijn om bij mijn familie terug te zijn, maar het is ook fijn om terug te zijn op de plek waar ik nu woon. Ik zie het grote bekende bord opdoemen.

Kostschool Lindenhoff

0,5 KM ↗️

Ik glimlach. Nog maar een halve kilometer. 'Jasmine?' 'Ja?' Ik kijk mijn moeder afwachtend aan. 'Het spijt me,' zucht ze. 'Van dat hele gedoe met Jace.' 'Het geeft niet en ik verwijt jullie niks. Ik wil alleen Jace terug. En ik ga ervoor zorgen ook. Dat laatste fluister ik. 'Ik ook,' mompelt mijn moeder. Mijn moeder parkeert de auto op één van de parkeerplaatsen. 'We zijn er. Moet ik met je mee naar binnen of-' Nee!' onderbreek ik haar snel. 'We kunnen beter hier afscheid nemen voordat ik emotioneel word. Mijn moeder omhelst me stevig. 'Ik ga je missen, lieverd.' 'Ik.Krijg.Geen.Adem.' Mijn moeder laat me los. 'Ik hoop dat er dit schooljaar minder drama is.' Ik zucht diep. Dat hoop ik ook. 'Ga nu maar snel, voordat ik begin te huilen,' zegt mijn moeder. Ik geef haar nog een laatste knuffel en loop dan de auto uit. Ik loop naar de kofferbak en haal al mijn koffers en tassen eruit. Hoe ga ik dit ooit binnen krijgen.

Ik pak mijn koffers bij mijn hand en probeer met mijn voeten de tassen mee te slepen. Maar natuurlijk helpt dat ook niet. Ik begin te schelden. Dat is soort tic van me geworden. Als er iets niet lukt, ga ik schelden naar niets. Gewoon naar mezelf, denk ik. 'Heb je hulp nodig?' Ik kijk recht in de vrolijke bruine ogen van niemand minder dan Aaron. Mijn mond valt open van verbazing. 'Wat doe jij hier?' Ik spring letterlijk op Aaron af en trek hem in een knuffel. 'Ik heb je al zolang niet gezien.' 'Ik jou ook niet.' Aaron was vroeger mijn buurjongen en beste vriend, totdat hij verhuisde daarna heb ik hem nooit meer gezien. 'Je bent echt lang geworden,' roep ik. 'Jij ben nog steeds kleine Jasmine,' lacht Aaron. 'Moet ik je helpen met je koffers?' 'Graag, maar hoe zit het met jouw koffers?' 'Die heb ik al naar mijn kamer gebracht.' 'Heb je leuke kamergenoten?' Aaron haalt zijn schouders op. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Ze waren er nog niet.' Ik knik begrijpelijk.

***

Aaron en ik lopen de school in. Lindenhoff is heel erg veranderd. Het ziet er nu moderner uit. Het ziet er nu cooler en leuker uit. Aaron en ik lopen naar de balie. Ik moet er nog wel aan wennen dat Aaron terug in mijn leven is. We konden het vroeger altijd goed vinden, dat kun nu anders zijn. 'Jasmine!' Heather kijkt me verrast aan. 'Hey, Heather.'

'Fijn, dat je nog een jaartje blijft.' Ik kijk haar verbaasd aan. 'Heel veel meisjes zijn van Lindenhoff weg gegaan omdat ze hun dochters niet op een gemixte school wouden. Lindenhoff is... Ik bedoel was één van de beste meisjesscholen van de wereld. Nu het een gemixte school is, hoort het niet meer in dat rijtje thuis,' vertelt Heather. Ik haal mijn schouders op. Lindenhoff blijft Lindenhoff daar gaat niks aan veranderen. 'In welke kamer zit ik eigenlijk?' Heather tikt wat in haar computer. In 3C. Met Olivia, Riley en Haley.' Ik zucht opgelucht dat is tenminste hetzelfde gebleven. 'En Gabby?' Heather begint weer dingen in te tikken op haar computer. Gabby zit nu in 3H met Amanda, Lauren en Frankie.' Sophie zit niet meer bij hun in de kamer. Ze moet vast dolgelukkig zijn. Zou ik ook zijn als ik niet meer met Amanda dezelfde kamer zou delen. 'Je hebt Aaron al ontmoet zo te zien,' zegt Heather terwijl ze tegelijkertijd knipoogt naar me. 'Nee! We zijn gewoon vrienden,' zeg ik snel. 'Alleen maar goede vrienden,' vult Aaron me aan. 'Natuurlijk! Aaron, ik heb net al een kamergenoot van je zien langs komen. Ik denk dat je best wel nu kennis met ze kunt maken.'

'Ik ga wel mee. Als er ruzie komt moet er altijd een sterk meisje van pas komen!' zeg ik terwijl ik mijn spierballen show. 'Jasmine, je spierballen zijn nog dunner dan stokjes.' 'Maar ze zijn wel groter dan jou!' Aaron en ik schieten allebei in de lach. 'He, Jas?'

'Ja?' 'Hoe was jouw eerste dag hier?' Mijn eerste dag op Lindenhoff. Het begin van dit alles.

*Flashback*

'Haley is zeg maar de leider van het groepje. Haley kan opzicht best wel aardig zijn, als ze maar zonder Amanda en Lauren is,' vult Olivia haar aan. 'Niet dat het vaak gebeurt.'

Op het moment dat Olivia die zinnen uitspreekt gaat de deur open en komt een meisje binnen gelopen in een cheerleader-outfit. Ze kijkt ons boos aan. 'Ik heb toch gezegd jullie vriendinnen niet op bezoek mogen komen als ik klaar ben met cheerleaden?' zegt het meisje boos. Ik zie in mijn ooghoeken dat Olivia met haar ogen rolt. 'Haley, dit is Jasmine. Onz-' Het meisje onderbreekt Riley zonder dat ze kan uitpraten en zegt: 'Haar naam boeit me niet, ik wil dat ze weggaat,' zegt ze arrogant. 'Haley, dit is onze nieuwe kamergenoot Jasmine.' Haley komt voor me staan en slaat haar armen over elkaar en kijkt me uitdagend aan. 'Luister, wat je naam ook mag zijn, ik ben een Panther. Dus blijf zo ver mogelijk weg van mij in de pauzes. Praat ook niet tegen me. tijdens school en pauzes en kom niet eens bij mij in de buurt.' 'Luister eens,' zeg ik op dezelfde toon als Haley net praatte. 'Dat ik nieuw ben betekent niet dat ik bang voor je ben. Dus waag het niet om mij te commanderen, ik heb al ouders die me van alles en nog wat bevelen. Haley's ogen spuwen vuur. Ze loopt de kamer uit en slaat de deur super-hard dicht.

*End of flashback*

'Het was een verrassende eerste dag,' antwoord ik op Aaron's vraag. 'Dit is dus mijn kamer.' Aaron gooit de deur open en ik loop achter hem aan. 'Jasmine?' Ik sla mijn handen voor mijn ogen. 'Doe je shirt aan,' beveel ik Cody. 'Geniet je niet van de show?' vraagt Cody sarcastisch. 'Doe je shirt nou maar aan,' zeg ik geïrriteerder. 'Klaar.' Ik open opgelucht mijn ogen. 'Nou Aaron, je moet blijkbaar een kamer delen met deze sukkel,' zeg ik.

'Wat kan ik eraan doen dat je mij zonder shirt zag en niet Diego!' Ik voel mijn wangen vuurrood worden. 'Wie is Diego?' vraagt Aaron. 'Niemand!'

'Jasmine's vriendje,' zegt Cody snel. 'We hebben geen relatie.'

'Gaat die relatie ooit nog komen dan?' vraagt Cody. Ik haal mijn schouders op. Op die vraag heb ik geen antwoord. 'Dus.. Ik ben Cody. Jij bent vast Aaron.' Aaron knikt. 'Welkom op St. Maarten.' Ik schraap mijn keel. 'Ik bedoel Lindenhoff,' zucht Cody. 'Moet je er nog aan wennen?' 'Ja. Lindenhoff is zo'n meisjesnaam.' 'Best wel logisch, hè? Als dit een meisjesschool was.' We beginnen alledrie te lachen. 'Ik ga nu maar mijn kamer opzoeken. Later jongens.' Ik pak al mijn koffers weer en loop naar de andere kant van Lindenhoff. De jongens en meisjes zijn goed gescheiden. Hopelijk wordt dat in de loop van de tijd minder. Want ik wil dit jaar net zoveel lol hebben met de jongens als meisjes!

***

Ik zie dat onze kamerdeur al open staat als ik de gang inloop. Overal hoor ik opgewonden stemmen praten, maar Amanda's geschreeuw steekt er boven uit. Eigenlijk wil ik kijken tegen wie zo schreeuwt, maar ik wil eerst onze vernieuwde kamer zien.

Als ik de kamer inloop, zie ik Olivia's roze Adidas Superstar schoenen, onder het matras dat ze tilt, uitsteken. 'Je schoenen zijn echt tof, maar het matras dat je er bij draagt...' Olivia gooit het matras neer en kijkt me verrast aan. 'Jas!'

'Liv!' Olivia springt op me af en trekt me in een knuffel. Olivia laat me los en laat me dan los. Olivia's gezicht veranderd opeens van blij naar serieus. 'We moeten praten,' zegt ze serieus. Olivia is bijna nooit serieus. Alleen als het dus echt serieus is zoals nu. Olivia gaat zitten op het bed. Ik plof naast haar neer. 'Ik heb wat dingen verzwegen. En ik moet ze nu echt kwijt.' Olivia staat op het punt om te huilen. Wat is er aan de hand?

__________

Hey peepz,

Eindelijk een lang hoofdstuk. Ik zal proberen om nu alleen lange hoofdstukken te maken. Wat zal Olivia te vertellen hebben? En wat vinden jullie van Aaron? Er komen nog een paar nieuwe rollen in dit verhaal.. Ach ja. Nog een fijne zaterdag verder 😄.

xsoccergirlx ❤️