Jasmine (EDITEN)

24|| Meet the master mind

"Vallen doe je, opstaan kan je, downs zijn er en ups helen het."

H A L E Y

Rond zeven uur komt Jasmine de kamer binnengelopen. 'Hoe was het,' val ik haar meteen aan. 'Tja, waar zal ik beginnen,' zucht ze. 'Vertel het later, we moeten nu achter KF aan,' zegt Riley. Ze pakt een kladblok en gaat naast ons op het bed zitten. 'Oke, wie kan KF zijn?' vraagt ze. 'Iemand die ons heel erg haat.' 'En genoeg redenen heeft om ons te haten,' vul ik Jasmine bij. 'Kan Amanda geen KF zijn? Ze heeft genoeg redenen en ze haat ons.' Maar of ze zo slim is. Ik voel mijn telefoon trillen in mijn zak. Ik pak hem en zie dat ik een bericht heb van KF.

Jullie verdoen alleen maar tijd? Geloven jullie zelf dat Amanda dit allemaal regelt? Ik had jullie veel slimmer ingeschat.

KF

'Die KF hoort en ziet alles wat we doen, dit is niet zomaar een stalker, waarmee we te maken hebben,' zegt Olivia. 'Het kan ook een hij zijn.' 'Ik heb het gevoel dat het een zij is,' zegt Olivia eigenwijs. 'Het maakt niet uit of het een zij of een hij is, ik wil gewoon weten wie het is,' zegt Jasmine. Ik pak weer mijn telefoon. Ik ga naar haar berichten-venster en druk op het onbekende nummer van KF.

Luister, Ik ben er klaar mee met alles. Je gebruikt ons ook al weten wij niet voor wat. Ik wil weten wie je bent anders helpen wij je niet meer. Ik weet dat je in de buurt bent van de school dus kom naar het huisje in het bos, wij komen ook.

Haley

Ik verzend het berichtje en lees het berichtje voor aan de rest. 'Ben je gek geworden? Straks gebeurt er iets, het is al super donker en dan wil je met een stalker afspreken?!' roept Riley uit.

***

Ik hoor opeens zachtjes gesluip achter me. Ik pak Gabby's hand steviger vast. 'Laat me niet los, anders raken we elkaar kwijt,' fluistert Gabby. Ik knik, hoewel ze het niet kan zien in het donker. Ik zie het huisje in de verte. Gabby en ik lopen in stilte verder. Voor Gabby lijkt me dit het moeilijkst, je zit pas een week op school, je wordt via smsjes gestalkt en om erachter te komen wie die stalker is moet je meters door een donker bos lopen en dat in een week tijd. Ik was allang terug naar huis gegaan, maar Gabby is anders. Ze deinst nergens voor terug en dat bewonder ik in haar. Ze heeft precies hetzelfde karakter als Jasmine.

***

'Oke, we zijn er,' piep ik zachtjes. 'Stuur een bericht dat we er zijn.' Zegt Gabby. Ik verzend snel een berichtje. 'Je had dat berichtje eigenlijk in de middag moeten versturen.' Ik glimlach. 'Toen dacht ik nog dat Amanda de dader was. 'Ik krijg een melding binnen dat ik een berichtje heb. Ik open het met trillende vingers.

GA WEG UIT DAT BOS! Nu!

G A B B Y

Haley kijkt met grote ogen naar haar telefoon. Ze lijkt wel in schok te zijn. 'Haley? Wat is er?' Ze kijkt opeens met paniekerige ogen naar me. 'We moeten weg! Nu!' Haley trekt me aan mijn arm mee. 'Wat?!' 'Ik kreeg een berichtje van onbekend er staat dat we weg moeten,' zegt Haley paniekerig. 'En dat geloof jij?' 'Ja, we gaan weg nu!' Ik blijf stokstijf staan. Het hele bos is stil... De stilte wordt onderbroken door het geluid van een lucifer die wordt aangestoken en opeens zie ik overal metershoge oranje vlammen. 'Shit! We zitten in de val,' gil ik. 'Ik zie nergens een uitweg,' gilt Haley. Dit is het dan. Ik ga dood op mijn veertiende in een brandend bos. Haley begint te hoesten. Teveel rook. Ik hoor opeens een ander geluid. Iemand die hoest, maar niet Haley. Haley begint het ook te beseffen. Ze pakt mijn hand vast en samen lopen we op het geluid af.

H A L E Y

Het geluid komt steeds dichterbij. Ik zie opeens iemand liggen. Gabby en ik rennen er snel naartoe. We kunnen diegene toch niet levend laten verbranden, ook al is het KF. Ik kniel bij degene neer en zie dat hij of zij vast zit met zijn/haar voet. Onder de capuchon die ze op heeft zie ik blonde krullen eronder uitkomen dus gok ik dat het meisje is. Wat moet zij alleen en zo laat nog in het bos. Plotseling begint mijn hart sneller te bonken wat als dit KF is? Ik twijfel geen moment en trek haar capuchon eraf. Ik wil weten hoe die engerd eruit ziet. Ik kijk recht in doodsbange blauwe ogen. Ik herken deze blauwe ogen. Ik vergeet dat ik een brandende bos sta. Ik vergeet alle angst van de afgelopen dagen. Ik herken dit meisje zo goed. Dit meisje waarvan ik wel honderden foto's heb, dit meisje waar ik zoveel lol mee heb gehad. Dit meisje dat me beschermde, Kyla.