Jasmine (EDITEN)

1|| Een eigenwijze puber ☑️!!!!

J A S M I N E

'Murray! Natuurlijk ben jij het weer. Het is elke dag weer hetzelfde liedje met jou. Je bent echt een last voor het dorp, je ouders en mij!' brult politieagent Benny. Benny Reynolds is het hoofd van het politiekorps in mijn dorp. Dit is al de derde keer dat ik opgepakt wordt deze maand. Mijn ouders gaan echt flippen.

Ik ben Jasmine. Jasmine Murray. Ik woon in een dorpje vlakbij Toronto. Ik heb in dit dorp niet echt een goede reputatie, niet meer in ieder geval. Alles is veranderd. Dus ik ook. Ik haat het hier. Het is zó saai. Vroeger had ik hier de tijd van mijn leven met mijn twee beste vrienden: Aaron en Lauren. Aaron is zo'n twee jaar geleden verhuisd naar een andere stad en Lauren is begin dit jaar naar een kostschool gestuurd. Dat is een lang verhaal. Ik ben veel belangrijke mensen kwijt geraakt in mijn leven, maar daardoor ben ik sterker geworden. Jasmine Murray, laat zich door niemand meer sollen. Ik ben niet meer dat lieve brave blonde meisje.Nee, ik ben een eigenwijze puber  die het dorp veel last bezorgd.

Ik word uit mijn gedachtes gehaald door Benny die tegen me loopt te foeteren. Welke dertienjarige doet zulke dingen? Als je nu al zo opstandig bent, hoe zal je dan zijn als je volwassen bent. Jasmine? Luister je wel naar wat ik zeg?' schreeuwt hij. 'Ja, ik luister. En ik ben geen dertien maar veertien. Ik was vorig week jarig. Dat zou u wel moeten hebben geweten. Ik heb namelijk zo'n slechte reputatie,' zeg ik sarcastisch. Ik zie dat hij geen weerwoord heeft. 'Stap uit,' commandeert hij me als we voor het politiebureau stoppen. Ik stap uit de auto en kijk hem uitdagend aan. 'Krijg ik geen handboeien om? Je zou nu toch wel moeten weten dat ik niet te vertrouwen ben, straks ren ik nog weg,' daag ik hem uit. 'Ga naar binnen, Murray. Waar ben ik toch aan begonnen met deze baan,' hoor ik hem nog mompelen achter me. Ik loop naar binnen en loop automatisch naar "het" kamertje. Het kamertje is verschrikkelijk! Ik heb namelijk claustrofobie en ik kan niet langer dan één minuut in een klein kamertje zitten. Ik loop snel het kamertje binnen en ga zitten op mijn vaste plek. Even later komt Benny ook binnengelopen. 'Ja, hoi met Benny. Ze is er weer hoor. Ik betrapte haar op graffiti spuiten, maar omdat het de eerste keer is dat ze zo'n misdaad begaat zal ze er niet op  vervolgd worden,' zegt hij door de telefoon. Ik hoef niet eens te raden naar wie hij belt. Mijn ouders...

***

Even later loop ik het politiegebouw weer uit achter mijn ouders aan. Ik stap de auto in. Mijn ouders beginnen weer met zeuren dat ze me zo niet hebben opgevoed en dat ik heel erg veranderd ben, enzovoort enzovoort. Ik rol met mijn ogen en pak mijn oordopjes uit mijn tas. Ik zet mijn muziek zo hard mogelijk aan..

***

Tijdens het avondeten is het best wel ongemakkelijk. Ik voel de blikken van van mijn zussen branden. Ashley kijkt me de hele tijd arrogant aan. Ashley is mijn oudere  zus. Ik weet honderd procent zeker dat ze me haat, geen twijfel aan. Ashley en ik hebben het nooit goed kunnen vinden met elkaar. Ze probeert me altijd wel te laten falen en andersom ook wel. Ze laat het dan ook merken dat ze me niet mag. Isabella is mijn jongere  zusje van tien. Ze is echt een schatje vergeleken met Ashley. Mijn moeder verbreekt de stilte en kucht even.

'Nou, jullie vader en ik moesten een lastige keuze maken. Het gaat zo niet meer langer.' Ze kijkt me recht aan in mijn ogen. 'Jasmine, Het kan gewoon niet meer, wat je vandaag hebt gedaan was de druppel, dus hebben we besloten om je voor een jaar naar een internaat te sturen. Niet voor ons maar voor jezelf zodat je kunt nadenken en hopelijk ook veranderen. Ik voel dat mijn hart stopt met kloppen. Het woord internaat blijft door mijn hoofd galmen. 'Een internaat? Een ander woord voor kostschool?' Ik kijk mijn moeder ongelofelijk aan. Mijn ouders sturen me gewoon weg.  'Hadden jullie dat niet eerder kunnen bedenken, dan had ik wat minder last van haar,' zegt Ashley vals. 'Ashley!' zegt mijn vader waarschuwend. Ik kijk haar boos aan. Tel tot tien. Jasmine. Tel tot tien. Ashley kijkt me boos aan. 'Jullie kunnen Jasmine echt niet naar een internaat sturen. Ze is jullie dochter! Alleen omdat ze een paar foute dingen heeft gedaan? ' zegt Isabella. Isabella is voor een tienjarige al heel wijs. Ze neemt het altijd op voor me. Het spijt ons, maar het besluit is al genomen. Ze gaat volgende week al weg, maar Jasmine komt iedere vakantie langs.' Ik schuif mijn stoel naar achter en ren naar boven. Ik hoor Ashley nog lachen. Ik sluit mijn muziek aan op de boxen en zet het geluid op zijn hardst. Ik voel de tranen over mijn wangen lopen. De laatste keer dat ik gehuild heb is bij Jace's begrafenis. Ik pak mijn telefoon en gooi het super hard tegen de muur. Ik begin nog harder te schreeuwen uit frustratie. Waarom is hij weg? Ik verberg mijn gezicht in mijn kussen en huil mezelf in slaap...