Jasmine (EDITEN)

2|| Een belangerijke brief

H A L E Y

'Mag ik de jus?' Mijn vader kijkt me eerst met een geïrriteerde blik aan voordat hij de jus pakt. 'Niet praten aan tafel,' zegt mijn moeder kortaf. Ik rol met mijn ogen. Tegenwoordig mag ik echt niks meer. Sinds de "Kaithlyn-actie" praten ze wat meer met me. Alleen voor de nodige dingen dan. Het lijkt wel alsof ze nog steeds niet wakker zijn geschudt. Wat heb ik ze misdaan?! 'Ik ben klaar met eten,' zeg ik zachtjes. Ik ga verveeld rond zitten kijken. Kyla is naar Australie gegaan om de beurs te doen. De beurs was blijkbaar wel echt. Ik hoor de brievenbus rammelen en ren er snel naar toe. Alles om eventjes weg van mijn ouders te zijn. Ik zie een envelop liggen. Met grote letters staat er: "Voor Mvr. H.E. Foster" op. Ik heb vandaag al genoeg ellende gekregen met brieven. Mijn hele dag is verpest door die nieuwe regels op Lindenhoff. Ik weet niet of ik er wel zin in heb om elke dag in de buurt van irritante jongens te zijn. Niet alle jongens zijn irritant, nee. Maar die van St.Maarten wel. Ik ga weer zitten aan de tafel en maak de envelop open. Mijn ogen glijden snel door de letters.

Geachte Mvr H.D. Foster,

Op 2 september 2015 is de rechtzaak tegen Justine Falls. We rekenen erop dat uw een goede advocaat regelt. Deze brief is ook verzonden naar Mvr J.A. Murray. Jullie worden om 14:00 verwacht.

Met vriendelijke groet, de rechtbank.

Ik zucht geërgerd. Met Kaithlyn in een ruimte zitten. Ik weet niet of ik dat nog aankan. Kaithlyn is geschift. 'Wat staat er in de brief.' 'Niks interessants,' zeg ik kortaf. 'Mag ik van tafel?' 'Ga maar.' Ik loop snel naar boven.

Ik ga zitten aan mijn bureau en pak een stift en wat papier. Ik moet alvast bedenken wat ik ga zeggen in de rechtzaak. Ik ben heel snel dingen kwijt, dus dit is wel handig. Ik doe er alles aan om Kaithlyn in de gevangenis houden, voor altijd het liefst...

J A S M I N E

Als ik de trap afloop naar beneden, hoor ik stemmen schreeuwen vanuit de keuken. Ashley's stem steekt er boven uit. Ik ga achter het muurtje bij de keuken zitten. 'Hoe kunnen jullie?! hoor ik Ashley boos schreeuwen. 'Alsjeblieft Ashley, schreeuw niet zo. Als Jasmine en Isabella dit horen wordt het erger,' probeert mijn moeder haar te sussen. 'Hoe kunnen jullie? Wat voor verschrikkelijke ouders doen dit? Jullie hebben geluk dat ik Jasmine niet ben. Jas was sowieso bij iemand anders ingetrokken.' Ik hoor Ashley snikken. Huilt ze nou? 'Hoe kunnen jullie.' 'Het spijt me, Ashley. Het spijt me echt, maar we konden niet anders,' Hoor ik mijn moeder ook snikken. Waarom huilen ze? 'Ik d..d..acht dat je b..b..lij zou zijn,' stottert mijn moeder. 'Dat ben ik ook, maar tegelijkertijd voel ik me ook verschrikkelijk. Hoe kunnen jullie? Deze twee jaren waren echt.. Uugh, ik weet het gewoon niet. Het is echt gewoon ziekelijk.' Ik twijfel geen moment en loop de keuken in. 'Wat is ziekelijk?' Bij mijn moeder en Ashley lopen de tranen over hun wangen. 'Vraag het maar aan je moeder. Ik ben weg.' Ashley loopt langs me heen de kamer uit. Even later hoor ik haar kamerdeur met een klap dichtvallen. Ik kijk mijn moeder vragend aan. 'Wat is er? Waarom huilen jullie?' Mijn moeder staart me glazig aan. 'Mam?!' Het lijkt alsof ze opeens wakker schudt. 'Mam, gaat alles goed?' Mijn moeder ziet er gebroken uit. 'Mam, ga even zitten.' Ik dirigeer haar naar de stoel. Ik loop naar de kraan en vul een glas met water. Ik loop weer terug naar mijn moeder. 'Mam, drink wat water en probeer te kalmeren.' Mijn moeder neemt kleine slokjes van haar water. 'Gaat het?' 'Ja, het gaat.' 'Waar ging die ruzie met Ashley over?' 'Als ik het vertel ga je me ook haten.' Ik kijk mijn moeder verbaasd aan. 'Wat is er dan?' Ik zit op het puntje van mijn stoel. Mijn moeder kijkt me recht in mijn ogen aan. 'Jace. Hij leeft.'