Jasmine (EDITEN)

19|| Nablijven

"Vertrouwen is net een gum. Het wordt kleiner en kleiner na elke fout."

J A S M I N E

'Jasmine, opstaan!' Iemand port in mijn zij. Ik open mijn ogen en kijk recht in het gezicht van Olivia. 'Wat is er?' vraag ik terwijl ik me uitrek. 'We zijn te laat voor school.' Olivia graait wat spullen en kleren bij elkaar. 'En is dat erg?' Ik spring uit bed en werp een blik op de klop. Het is pas tien over half negen. 'Ja, we hebben Sir Major dus we moeten sowieso twee weken nablijven.' Sir Major is onze leraar wiskunde, hij heet eigenlijk meneer Prescott maar hij beveelt altijd iedereen om van alles te doen dus is zijn bijnaam Sir Major. 'Waar zijn de twee Ley's?' Jup, vanaf nu noem ik Riley en Haley de Ley's. 'Die zijn al gaan douchen. Wij moeten nu ook eens onder de douche stappen, misschien redden we dan het eerste uur nog.'

***

Riley klopt aan op de deur. 'Binnen,' hoor ik de irritante stem van Sir Major zeggen. Riley opent de deur en loopt naar binnen. We lopen achter haar aan. 'Zo, waarom zijn jullie nog naar deze les gekomen, we hebben nog maar vijf minuten.' 'Eigenlijk, hebben we een blokuur,' zegt een meisje vooraan naast Sophie. Het meisje heeft halflang bruin haar met paarse pluk erin, verder heeft ze zwarte bril op. Ik heb haar nog nooit eerder gezien. Sir Major's gezicht gaat van paars naar vuurrood. 'Gabby, ik heb je niet om je mening gevraagd. Meiden, ga zitten. Na school blijven jullie dit hele uur na, één week lang en Gabby, jou zie ik ook.' Ik heb haar nog nooit gezien, ze is zeker nieuw. 'Jasmine, ga je nog zitten?' Ik zie dat dat de rest al is gaan zitten. Haley zit op haar vaste plek naast Lauren en Riley en Olivia zitten naast elkaar. Dus de enige plek die over is naast Amanda. 'Jasmine, we wachten.' 'U kunt zo lang blijven wachten als u wilt, maar ik ga echt niet naast haar zitten.' Ik sla mijn armen demonstratief over elkaar. 'Jasmine, ga er maar uit.' Hij pakt een uitstuurbrief en overhandigt het aan mij. Ik trek het uit zijn handen en loop de klas uit.

H A L E Y

'Jasmine, ga er maar uit.' Jasmine trekt de uitstuurbrief uit Sir Major's handen en loopt de klas uit. Ze slaat de deur met een klap dicht. Iedereen begint te lachen. Niet omdat ze eruit gestuurd is, maar om hoe ze doet tegen Sir Major. Ze is de enigste die zo durft te doen tegen Sir Major. 'Meneer?' Het nieuwe meisje dat dus Gabby heet, steekt haar hand op. 'Wat is er Gabby?' 'Ik ben nieuw dus weet ik niet waar het nablijf-lokaal is en wat is St. Maarten?' Sir Major lacht eigenaardig. 'Dat is jouw probleem, als je niet op tijd komt dan krijg je er nog een maand corvee bij.' 'Dat slaat echt nergens op, ik ken deze hele school niet eens,' roept Gabby boos uit. 'Gabby, jij kunt ook gaan.' Hij pakt nog een uitstuurbrief en geeft het dit keer aan Gabby. 'Wilt er iemand ook één?' Sir Major zwaait met de uitstuurbrief. 'Ik wel.' Olivia staat op en loopt naar hem toe. Ze pakt de uitstuurbrief en loopt ook de klas uit. Sir Major krijgt rode vlekken in zijn hals. Met z'n tweeën lopen ze de klas uit.

J A S M I N E

Ik ga zitten in de aula en pak mijn telefoon uit mijn zak. Ik scroll door mijn berichten heen en mijn vinger blijft hangen bij Diego. Ik heb hem de laatste weken genegeerd. Ja, ik kan hem ook blokkeren, maar daar was ik nog niet klaar voor. Hij stuurde berichtjes naar me om uit te leggen wat er op de finals gebeurde, maar ik heb op blauw laten staan. Ik heb geen zin in leugens en ik weet zelf niet eens wat ik moet zeggen. Ik scroll het gesprek naar boven en begin weer terug te lezen.

Diego: Jasmine, we moeten praten.

Diego: Alsjeblieft?

Diego: Kom op, je betekend veel meer voor me dan Haley.

Diego: Jasmine, je betekent veel voor me. Je bent het leukste en coolste meisje ooit. Je bent uniek, een mens als jij.

Diego: Alsjeblieft Jas, we moeten praten

Diego: Je kunt me niet op blauw laten staan.

Ik zucht. Ik vind Diego echt leuk, maar ik weet niet meer of ik wel kan vertrouwen. Hoewel we niks hadden, dus heb ik eigenlijk ook geen reden om boos op hem te zijn. Ik zit echt in de knoop met mezelf. Ik hoor het gegiechel van Olivia dichterbij komen. Olivia lacht als een zeekoe, wat een zeekoe ook is. Het is een leuk woord, Even later staan Olivia en Gabby voor me. 'Wat doen jullie hier?' vraag ik verbaasd. 'Eruit gestuurd omdat ik niet wist waar het nablijf-lokaal is,' grijnst Gabby. 'En ik mocht vrijwillig weg.' 'Vrijwillig?' 'Soort van vrijwillig,' lacht Olivia. 'Zo Gabby, hoe vindt je het hier?' 'Het lijkt me wel een leuke school.' Olivia kijkt Gabby opeens verschrikt aan. 'Hoe gaat het met je kamergenoten?' 'Hmm, ze doen wel aardig maar Amanda is raar. Ze wou me in één of andere Panter-ding ofzo en daarvoor moest ik een heel ritueel doen,' vertelt Gabby. 'Ja, Amanda is raar,' geef ik toe. 'Maar wat ik nog wil weten is waar is dat nablijf-lokaal is en wat is St. Maarten?' Ik leg snel uit wat St. Maarten is en waar het nablijf-lokaal te vinden is. 'Is het nablijven dan ook met die jongens van St. Maarten?' vraagt Gabby. Ik knik. Het is raar dat ik straks het "territorium" van Diego binnenkom. Ik heb hem al twee weken niet gesproken, straks kom ik hem nog tegen ook nog. Verschrikkelijk. 'Waar denk je aan, Jas?' Olivia is de slimste niet maar ze merkt het als iemand niet goed in z'n vel zit. 'Diego,' mompel ik zacht. 'Vergeet hem, Jas. Hij is niet waard,' zegt Olivia terwijl ze op haar telefoon aan het tikken is. 'Dus moet ik hem vergeten?' vraag ik aarzelend. Olivia kijkt me raar. 'Zei ik dat?' Ik trek mijn wenkbrauw omhoog. Ik weet niet wat er met Olivia is, maar ze is de laatste tijd echt kortaf. Ze wimpelt het ook af als we vragen wat er aan de hand is. 'Ja, dat zei je.' 'Ik bedoel dat je moet laten zien wat hij mist, niet om hem gaan treuren.' Dit klinkt pas echt als Olivia.

***

'Zo, dus dit zijn alle boosdoeners,' zegt de directeur van St. Maarten.' Niemand mag naast elkaar zitten, dus zit iedereen verspreid. Ik zit links bij het raam, Gabby zit een rij achter me en Olivia zit aan de andere kant van het lokaal. 'Pak allemaal een pen en ga maar wat huiswerk maken.' Ik pak een leesboek en een telefoon uit mijn tas. Ik zet mijn telefoon tussen mijn boek en doe alsof ik aan het lezen ben. Ik krijg een berichtje van Olivia.

Olivia: Succes. Niet gaan schelden, hè!

Jasmine: Schelden?

'Mag ik hier zitten?' hoor ik een jongensstem opeens zeggen. De stem van een jongen die ik al weken ontloop. Ik kijk op en kijk recht in de ogen van Diego. Serieus? Ik moet hem precies vandaag tegenkomen. Ik pak mijn tas en leg het neer op de stoel naast me. Diego zucht en gaat voor me zitten. 'Jasmine?' Ik kijk geïrriteerd op en doe weer alsof ik lees. 'Jasmine, Jasmine, Jasmine, Jasmine, Jasmine.' 'Wat?!' roep ik boos uit. 'We moeten praten.' 'Ik heb je niks meer te zeggen,' zeg ik terwijl ik verveeld een bladzijde omdraai. 'Luister, ik vind je leuk en dat vond ik ook toen ik Haley zoende maar ik heb daar een reden voor,' legt Diego uit. 'Vertel.' Ik sla mijn armen afwachtend over elkaar. 'Dat kan ik je niet vertellen.' 'Nou, dan heb ik jou ook niks meer te vertellen.' Ik pak mijn spullen en ga naast Gabby zitten. Ik moet Diego echt vergeten...