Jasmine (EDITEN)

3|| S.T. Maarten ☑️

"It is not in the stars to hold our destiny, but in ourselves" -William Shakespeare

J A S M I N E

'Dit is de mediatheek, hier kun je boeken en films lenen of je kunt er chillen,' vertelt Olivia. Ik ben de helft al vergeten van waar we langs zijn geweest. Lindenhoff is zo groot. Je hebt hier echt alles. Vanbuiten ziet het er hartstikke oud en lelijk uit, terwijl het van binnen modern en mooi is ingericht. Schijn bedriegt. Tot zover lijkt Lindenhoff wel een leuk internaat.

Wanneer we langs een prikbord lopen wordt mijn aandacht getrokken door een blad waar met grote letters op staat: "Cheerleaders gezocht! Kom naar de audities!" Dit is weer mijn kans om te gaan cheerleaden. Mijn ouders willen dat ik ga veranderen, waarom zou ik het dan niet proberen. Olivia is naast me komen staan en zucht diep. 'Wil je audities doen voor het cheerleader-team?' Ik knik. 'Je lijkt me niet het type voor een cheerleader-team,' zegt Olivia bedenkelijk. 'Wie lijkt je dan het type voor het cheerleader-team?'

'Haley bijvoorbeeld.' We beginnen tegelijkertijd te lachen. 'Waarom wil je cheerleaden?'

'Ik was hoofd-cheerleader vroeger, maar ik heb het zelf verpest door te stoppen.'

'De audities beginnen over een anderhalf uur, dus je hebt nog de kans en Riley en ik zullen er zeker bij zijn om je aan te moedigen, toch Riles?'

Riley kijkt geïrriteerd. 'Ik heb je toch gezegd om me geen Riles te noemen en we zullen je zeker komen aanmoedigen!' Ik glimlach. Olivia en Riley voelen nu al, als vrienden terwijl ik ze pas een halfuur ken. 'Zullen we verder gaan met de rondleiding?' Ik knik.

'Dit is de aula. Hier worden ook de schoolfeesten gehouden. De schoolfeesten vieren we met St. Maarten,' vertelt Riley.

'St. Maarten?' Olivia's gezicht licht helemaal en ze begint te vertellen. 'St. Maarten is een groot pluspunt. Een meisjes-internaat zonder jongens hoe verzin je het? Maar een meisjes-internaat vlakbij een jongens-internaat maakt alles goed!'

'Jongensinternaat?' vraag ik verbaasd. 'Ja, en er zitten best wel knappe jongens op,' zegt Olivia blij. Ik kijk Olivia lachend aan. 'Je wilt er nu naartoe, he?' Ik knik. 'Goed plan. We gaan.'

***

'Dit menen jullie niet hè?'

'Wel dus!' roept Olivia die al aan de overkant staan. 'Kom op, doe het gewoon snel.' Ik doe een stap naar voren maar spring meteen verschrikt naar achter. 'Kom op, Jasmine. Jij kunt het sowieso wel,' zegt Riley. Riley's stem is heel zacht en en geruststellend. 

 Om bij het jongensinternaat te komen, moet je over een rivier heen. Niet letterlijk over het water, maar over een paar gammele stenen die in het water liggen. Het is niet dat ik bang ben, maar ik niet in het water vallen. 'Je kunt het wel. Ik heb het ook zo vaak gedaan en ik ben echt een sukkel,' zegt Olivia. Olivia is een lief meisje, maar ook hartstikke druk. Ze is hartstikke grappig. Olivia is hartstikke aardig, maar ook mysterieus. Ik stap voorzichtig met mijn voet op de eerste steen. Daarna zet ik mijn tweede voet op de steen.

Ik haal opgelucht adem als ik ongedeerd bij Olivia sta. Even later staat ook Riley ongedeerd bij ons. 'We moeten vijf minuten lopen. 'Dus Jasmine, vertel eens over jezelf. Wat zij je hobby's, wat vindt je leuk om te doen. Riley is een moedertje. Ze let of iedereen het naar zijn zin heeft en vrolijkt iedereen op. 'Ik voetbal graag en ik zong vroeger.' Met vroeger bedoel ik gister. Toen ik nog thuis woonde, vertrouwd. 'Riley legt haar hand op mijn schouder en kijkt me begrijpelijk aan. 'Laten we verder gaan,' zegt Olivia zacht.

Zodra we verder het pad op lopen, kan ik het jongens-internaat al zien. Lindenhoff zag er al oud uit, maar dit internaat ziet eruit alsof het elk moment kan instorten. 'Is het niet verboden om naar die jongens-internaat te gaan als een meisje?' vraag ik. 'Hartstikke verboden zelfs, maar je kunt makkelijk naar binnen als je maar niet gepakt wordt!'

Ik loop achter Olivia aan die naar de voordeur loopt. 'Gaan we via de voordeur? Is het niet verboden om naar dat jongens-internaat te gaan als een meisje?' vraag ik. 'Hartstikke verboden zelfs, maar je kunt makkelijk naar binnen want de bewakers zijn er rond deze tijd niet.' En zo lopen we het internaat binnen zonder problemen. St. Maarten ziet er vanbuiten verschrikkelijk uit, maar vanbinnen ziet het er prachtig uit. Ik kijk rond en zie veel jongens zitten.

Olivia was niet aan het overdrijven toen ze zei dat er best wel leuke jongens op St. Maarten zitten. 'Kijk', daar zitten Tyler en Mason.' Riley wijst naar de twee jongens die aan een tafel zitten. 'Tyler?' vraagt Olivia verschrikt. 'Nee! Juist vandaag pluist mijn haar zo!' Riley schiet in de lach. 'Olivia vindt Tyler leuk, ook al geeft ze het niet toe,' zegt Riley tegen me. Riley draait zich om naar Olivia. 'Jij bent de enigste die ziet dat je haar zo pluist. Je haar zit zelfs fantastisch, maak je geen zorgen.' Olivia zucht opgelucht. 'Bedankt Riles.' Riley kijkt haar vernietigend aan. 'Tyler!' roept ze opeens. Hij gebaart dat we moeten komen. 'Waarom deed je dat?' vraagt Olivia. 'Moet je me geen Riles noemen!' Riley loopt lachend naar de jongens. Nu is het Olivia die Riley vernietigend aankijkt. Ik loop achter Olivia aan naar de jongens. 'Ik snap dat je Tyler leuk vindt. Hij is knap zeg!' fluister ik tegen Olivia.

'Ja, maar jij vindt hem toch niet-'

'Nee, ik val niet op hem.'

'Wat doen jullie hier?' vraagt Tyler. 'Jasmine is onze nieuwe kamergenoot. We lieten haar de school zien en we moesten natuurlijk ook jullie school laten zien.' Tyler's ogen vallen mij. 'Hoi, ik ben Tyler. Heb je de duivel al ontmoet?' Ik kijk vragend naar Olivia. 'Haley,' zegt ze. Ik knik. 'Je weet dat Diego je vermoordt als hij hoort dat je zo over zijn vriendin praat.' Mason richt zich naar mij. 'Ik ben Mason by te way.' Tyler zucht geïrriteerd. 'Als hij echt mijn beste vriend was, zou hij naar me geluisterd hebben. Haley is niet goed voor hem, maar hij heeft zijn eigen wil.' Riley schraapt haar keel. 'Als je het over de duivel hebt,' zegt ze dan.

'Wie Haley?'

'Nee!' Riley knikt naar de jongen die richting ons komt toegelopen. 'Olivia, wat fijn om jou te zien!' zegt de jongen. 'Ook fijn om jou te zien, Diego!' Olivia gezicht wordt knalrood. Ik weet niet of het van schaamte is of van woede.' De jongen kijkt me recht aan in mijn ogen en voor een paar seconden voelt het alsof alleen wij op de wereld zijn, maar ik voel hoe iemand opeens aan mijn arm trekt. 'De cheerleader-audities, ze beginnen over een kwartier! Wordt rennen dus,' zegt Riley. 'Dag Tyler, dag Mason,' zegt Olivia snel. 'Dag Olivia.' Olivia geeft de jongen een vernietigende blik. 'Screw you, Diego!' Diego, zo heet hij dus...