Jasmine (EDITEN)

21|| Eyes wide open

"Don't cry because it's over, smile because it happend"

J A S M I N E

'I think about my grandad's eyes and they always send me hom-' 'Jas, je klinkt nerveus.' 'Dat ben ik ook.' Haley zucht. 'Ik ook.' Heather heeft ons gevraagd om te zingen op de ouderavond en ik ben supernerveus. Het is de eerste keer sinds ik op dit internaat zit, dat ik alleen moet zingen voor publiek. Haley gaat Be Alright zingen van Justin Bieber zingen en ik ga een zelfgemaakt liedje zingen. Heather vond dat één van ons een zelfgemaakt liedje moest zingen. 'Waarom ben jij niet zo zenuwachtig?' vraag ik verbaasd aan Haley. 'Panthers zijn zelfverzekerd. Panthers zijn ook nooit bang of zenuwachtig.' Ik rol met mijn ogen. 'Everything's gonna be alright,' zingt Haley. Ik begin te lachen. Er wordt op de deur geklopt. 'Binnen!' De deur gaat open en Lauren komt naar binnen gelopen. 'Wat moet jij hier?' vragen Haley en ik tegelijkertijd. 'We moeten praten,' zucht ze. 'Wie? Haley of ik?' 'Jullie allebei.' Lauren gaat naast ons zitten. 'Luister Haley, ik begin wel met jou. Het spijt me. Het spijt me dat ik je heb laten zitten. Je weet hoe Amanda is, in haar ogen heb ik geen stem en ik wil dat mensen me anders zien, niet als een deel van de Panthers en ook niet als het meisje dat achter Amanda aanloopt, ik wil dat ze me zien als Lauren en ik heb nu te laat mijn keuze gemaakt, maar het is niet te laat om sorry te zeggen. Het spijt me, Haley. Ik wil geen ruzie. Je bent één van mijn beste vriendinnen en ik wil je niet kwijt.' 'Awh Lauren, ik hou echt veel van je.' Haley omhelst haar. 'Uhum.' Ik kijk Lauren afwachtend aan. 'Jas, we waren vroeger beste vriendinnen en sinds ik weg ben uit Toronto, lijkt het alsof we elkaar nooit gekend hebben en ik kan daar niet tegen. We hebben zoveel meegemaakt maar we lijken wel vreemden voor elkaar.' Lauren heeft een punt. Toen ze wegging uit Toronto lag ik dagenlang in mijn bed. Misschien wat overdreven, maar ik zal het echt niet overleven zonder haar. En nu woont ze maar twee kamers verderop en ken ik haar niet eens meer. 'Luister Lauren, ik weet niet of we vrienden kunnen worden. Jij bent een Panther en ik ben nog steeds Jasmine. De afgelopen weken heb je me genegeerd, ik jou ook, maar we zijn gewoon uit elkaar gegroeid.' 'Dus je wilt ook niet gewoon bevriend zijn?' 'Ik weet het niet.' Lauren knikt en staat op. Ze loopt de kamer uit. 'Was je niet een beetje grof?' 'Nee.' Een harde gil komt vanuit de gang. Dat was zeker Lauren. Haley en ik springen op en rennen naar de gang. Op de gang is niemand te bekennen. Haley loopt de kamer weer in. Plotseling zie ik wat roods op de grond liggen. Ik buk en zie dat het een prop papier is. Ik pak het papier op en lees wat er op staat.

Mijn berichtjes verwijderen helpt niet. Tot vanavond liefjes, warm jullie stemmen maar goed op 😈

KF

Ik zucht. Dit wordt echt eng. Moeten we niet naar de politie?' Ik schud mijn hoofd. 'Dat gaat niet helpen, KF is niet dom. Ze weet alles. We moeten goed oppassen.' Gek genoeg, ben ik niet bang. Ik voel me juist sterk. Vanaf nu concentreer ik me alleen aan op het zingen...

***

H A L E Y

'Oh gosh, ik durf niet meer,' zucht Jasmine. Ze loopt het laatste halfuur alleen maar zenuwachtig heen en weer. 'Wat vindt je hier eng aan? Het enige wat je hoeft te doen is voor wat ouders optreden?' 'Ja en in dat publiek zitten ook mijn ouders.' 'De mijne ook,' mompel ik. Jasmine kijkt door de coulissen heen. 'Ik zie mijn ouders al zitten. Ze zitten vooraan, zo kan ik helemaal niet zingen,' Zucht ze alweer. 'Waar zitten jouw ouders?' Ik ga naast haar staan en kijk ook door de coulissen heen. Ik kijk rond en dan valt mijn oog op een vrouw vooraan. 'Alleen mijn moeder is gekomen,' lieg ik en ik wijs naar die vrouw. Jasmine kijkt me raar aan, maar ze kan niks meer vragen, want Heather roept me het podium op. 'Dames en heren, hier is Haley Foster. Geef haar een hard applaus.' Ik pak de microfoon en loop het podium op. Ik ga zitten op de kruk die voor me klaarstaat. De muziek begint en ik begin te zingen.