Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı ihmal etmeyin olur mu, gülümsetiyorsunuz.
Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.
Keyifli Okumalar!
Şarkılar: Eminem, Till I Collapse
Her Gece, Perdenin Ardındakiler
ADA HAPİSHANESİ
Tugay Demir Çeviker'i defalarca dizlerinin üzerine çöktürmüşlerdi. Gerek işkenceler için, gerek aşağılamak için, gerek itaat ettirmek için, gerek annesi adına yalvarması için, gerekse sadece dalga geçmek için. Bu yüzden dizlerinin üzerine çökertilmeye alışıktı hatta ona dizlerinin üzerine çökmek bile güç verirdi çünkü yeniden doğrulduğunda dizlerinin üzerine çöktüreceği insanların sayısı çoğalırdı.
Fakat bu kez, birisi yüzünden dizlerinin üzerine çöktürülmüş hatta sırtına ayaklarıyla basıyorlardı.
Bu birisi, Tugay Demir Çeviker'in senelerdir yanında olmasını istediği avukatı Eftalya Atalar'dı.
İşkence izlerini silmek için getirildiği revirde şimdi yere yatırmışlardı ve gardiyanlardan bir tanesi sırtına sertçe, acı çektirmek istermiş gibi basıyordu. Acı geçerdi, aşağılanma geçerdi fakat kurtuluş sadece bir kez gerçekleşirdi.
Gardiyan topuğunu daha fazla bastırdı Tugay'ın sırtına ve az önce doktorun ilaç sürdüğü yerler iyileşmek bir yana dursun daha fazla kanadı ama Tugay'ın hiçbir zaman amacı iyileşmek değildi.
Tugay'ın amacı, işkencelerin son bulması da değildi.
Tugay'ın tek amacı, bugün bu revire gelebilmekti ve revirden istediği ilacı çalabilmişti; bu da onun kendi görevini gerçekleştirdiğini gösteriyordu.
Eftalya Atalar onu hiç yanıltmamıştı, hayatında gördüğü en merhametli ama gerektiğinde de en acımasız avukat, bir tek Tugay Demir Çeviker'e ait olabilirdi.
"Tugay Demir Çeviker," dedi doktor tepesinden ona bakarken. Beyaz terliklerine bulaşan toza bakan Tugay, hissettiği acıyı görmezden geliyordu. "Ne zamandan beri yasalara göre hareket edip iyileşmeye çalışıyorsun?"
Ada hapishanesinin en nefret edilen, en öldürülmek istenen, en tehlikeli görünen mahkumu Tugay Demir Çeviker'di ve maalesef ki onu alt edemiyorlardı, alt edemedikleri için de kanlarının son damlalarına kadar ona işkenceler çektiriyorlardı.
O revire girerken elbette ki Tugay farkındaydı, Eftalya gittikten sonra yeniden işkence çektireceklerinin fakat farkında olmadığı bir durum yaşanmıştı, Eftalya o merhametli tarafına yenik düşmüş, Krallık'a karşı gelip bağırmış ve kendisine itiraf edemese de bulunduğu tarafı ifşalamıştı.
Eğer revirde çıkardığı olay yayılırsa ve görüntülerle kanıtlanırsa ilk önce avukatlığına son verilirdi ardından yargılanırdı, yargılanırken hapishaneye girerdi, hapishaneye girerse işkencelere tabi tutulurdu; işkenceleri Eftalya, Tugay gibi kaldıramazdı.
Tugay o an, bütün planlarını Eftalya için yok edip doktora zorlukla konuşarak "Avukatımı ifşalamamak için ne istiyorsun?" diye sordu.
Doktor alayla güldü ardından Tugay'ın tepesinde sırtına ayağını basan gardiyana bir baş hareketi yaptığında gardiyan Tugay'ı saçlarından kavrayıp başını kaldırdı. Kurbanlık bir koyun gibi doktora bakmasını sağladıklarında bu da Tugay'ın gururunu kırmıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEYAZ LEKE
General FictionYaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size...
