CHAPTER 21

2.2K 67 5
                                    

SANDY POINT OF VIEW

Pagkatapos ng klase ay tinext ko agad yung manager ko na hindi ako makakapasok dahil may gagawin ako.

"Sama ka samin?" ang tanong ni Danisha sakin."Window shopping?"

"hindi na siguro kayo muna" ang sabi ko habang inaayos ko mga gamit ko."I'm sorry"

"Everyone" ang rinig kong boses ni Miss kelly kaya napatigil ako sa pag pasok ng notes ko sa bag ko."Tom we have a long quiz so review"

"Yes po ma'am kelly" ang sagot nila umiling nalang ako at tinuloy yung pag aayos ko ng gamit.

"Goodluck and take care" ang bilin nya samin bago umalis.

Bumuntong hininga naman ako at pagkatapos ko mag ayos ay sinuot ko na agad bag ko.

"I gotta go now" ang paalam ko bago mag lakad paalis. Pagdating ko agad sa parking lot ay sinuot ko yung helmet ko at sumakay sa motor ko and pinaharurut ko agad ng mabilis yung motor ko paalis.

Dumaan ako agad sa convenient store at bumili ng limang beer at naisipan ko pumunta nalang sa tabing dagat para marelax ako.

Hindi ko na alam nangyayari sa buhay ko hindi ko alam... I feel like my existance is Useless..

Nandito ako ngayon tahimik na umiinom habang nakatingin sa dagat na umaagos.

Hindi ko talaga alam gagawin ko naiiyak na ako gusto ko nang sumuko.

Kusa naman tumulo yung luha ko habang nakatingin sa dagat nadedepress nanaman ako. I feel so sad..

"Argh... fuck why!" Ang sigaw ko sabay umiling."AHHHHH!!!!"

Tuloyan na akong umiyak at yumuko habang patuloy padin pag agos ng luha ko.

"I HATE THIS FUCKING LIFE GODDAMN!" ang sigaw ko.




I'm sorry.. I'm sorry kelly for what i said.. I'm sorry... Shet!







"Iiyak kalang ba dyan?"Ang rinig kong tanong ni Chris sakin kaya napatingin ako sakanya. Tumabi naman sya sakin kasama si Arize." Napaka iyakin mo"

"Ikaw pinaka iyakin sating tatlo" ang sabi ni Arize kaya napangisi naman at pinunasan ko luha ko."Weak"

"Grabe naman kayo sakin syempre soft hearted" ang sabi ko sabay umiling nalang.

Natahimik naman kaming tatlo at nakatingin lng ako sa malayo.

"Alam mong dinala ka namin dito sa tabing dagat dahil lagi kanang nakakulong sa kwarto mo sabi ni tita Sidney" ang sabi ni chris sakin."Alam mong ayaw namin ng ganyan ka San"

"I feel so useless" ang sabi ko sabay umiling."Wala manlang akong nagawa para mabuhay sya"

"Nihindi mo ba nakita yung katawan nya?"ang tanong ni Arize sakin umiling naman at naiyak." Bakit namn? it's your right to see her for the last time bakit hindi pinakita sayo?"

"I don't know. Pumunta ako sakanila but pinigilan ako ng family nya i just want to see her body for the last time but hindi ayaw nila ipakita sakin" ang sabi ko sabay umiling."Wala akong nagawa and that time dinala na nila si Lianne sa ibang bansa don nalang daw pag lamayan"

"Halatang ayaw talaga sayo ng family ni Lianne noh?"ang tanong ni chris tumango ako."But atleast minahal nyo isa't isa"

"Yeah.." Ang ngisi kong sabi. Bigla naman akong tinapik ni Chris kaya napatingin ako sakanya.

"Tama na yan! Bangon kana dyan tara na maligo nalang tayo kaisa naman umiyak ka dyan" ang sabi nya sabay tumayo."let's go!"




"Napaka iyakin ko talaga" ang sabi ko sa sarili ko habang umiling."Argh"





AFTER 1 MONTH

Hindi naging maganda lahat simula non hindi naging maganda takbo ng buhay ko dito dahil subra akong nahihirapan sa bawat araw. parang wala akong gana mabuhay parang gusto ko nalang mawala sa mundong to

Sinusubukan akong kausapin nila Danisha lalo na si Claire but hindi ko sila sinasagot palagi. Lagi daw akong wala sa sarili at nakatulala.

I can't stop thinking about what happend lalo na sa masamang ginawa ko kay Kelly that time.


Simula nung araw na yun hindi na nya ako pinapansin like we're just a stranger na parang walang nangyari and she didn't even look at me in the eyes ng matagal like 1 sec lang iiwas na agad sya and if nag kakadaan kami wala parang multo lng.


Lahat ng nangyari saming dalawa noon ay parang nawala na parang bola na parang walang nangyaring ganon.

But the good thing is her attention nandoon sa bf nya and her career too. Good thing too na hindi na nya ako nilalapitan but still nandito padin yung pain and guilt ko sa ginawa ko sakanya.

But wala akong magawa eh nangyari na ang nangyari. Okay na yun atleast hindi na nya ako ginugulo and mas okay nadin kase may boyfriend at straight sya.

And about naman sa breakdown ko dahil bumalik yung dating ako na puro kalungkotan. Umiiyak nalang ako tuwing gabi at tinatanong ko sarili ko sa araw araw kung bakit pa ako buhay? Anong Purpose ko? Like I'm depress again.

Iniiwasan kong maapektohan yung trabaho at pag aaral but still naapektohan sila. Sabi ng Manager ko na nag aalala na sya sakin kase lagi daw akong wala sa sarili at maga daw lagi mata ko. I don't know what to do now.




*RINGGGG!*

napatingin ako sa phone ko at sinagot ko yung tawag nandito ako ngayon sa apartment ko nag papahinga kakgaling school.

"Hello" ang walang gana kong sabi.

"Anak" ang rinig kong boses ni Mama."Nabalitaan ko yung about sayo"

"I'm fine ma" ang sagot ko nalang."Wag mo na isipin yun ma"

"No anak nag aalala na kami sayo ng mommy mo" ang sabi ni mama sabay bumuntong hininga ako."Anak uwi ka muna dito"

"Ma i can handle it okay?" ang sabi ko sabay bumuntong hininga."I'm trying ma.. Hinayaan muna ako"

"But anak please? inaatake ka nanaman ng depression mo why don't you consult to your psychologist para ma therapy ka" ang sabi ni mama sakin napapikit naman ako."Dali na anak"

"Ma, I'm sorry but i can't. I'm trying to handle my self" ang sagot ko sabay sumandal sa sandalan ng sofa ko."Don't worry about me ma"

Narinig ko naman bumuntong hininga si mama at tumulo nalang luha ko. Pati sila nahihirapan intindihin ako.

----------------------
THANKS FOR READING

ONCEPH

Clayton Series #8:Good IntentionsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon