CÜRETKAR ~ SONSUZU YAŞAMAK | +18

45. BÖLÜM: ''ZAMANI AŞAN ÖPÜCÜK''

Beni wattpad üzerinden takibe almayı unutmayın! ❤

Arkadaşlarınıza da silah zoruyla okutmayı unutmayın (el sıkışma emojisi)

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM, CİMRİLİK YAPMAYIN. BİR DE 50. BÖLÜME KADAR HER HAFTA PAZAR GÜNÜ BÖLÜM GELECEKTİR <3

İyi okumalar... <3

Bölüm adı çok net, bu bölümden sonra veya önce 34. BÖLÜM: DUDAĞA FISILDANAN DİLEK adlı bölümü okumanızı rica ediyorum çünkü daha net anlayacaksınız ne yazdığımı ve Vasmina'nın delirip delirmediğini <3 

🌙

45. ZAMANI AŞAN ÖPÜCÜK

Dibe battığımı hissettim, yukarı çıkmaya çalıştıkça aslında daha da aşağıya indiğimi fark etmem aslında çok olmadı ama ben hala yukarıya çıkıyormuş gibi olmanın umudunu taşıyordum.

Yanılmışım.

Beni yanıltmışlar.

Umut. Benim zehrim bu, bana verilen ilaç bu.

Önümde, masanın üstünde S1B11R yazdığım kağıdın üzerine hızla çizik atarak sırtımı geriye yasladım. Zenbar hâlâ yoktu, saat gece yarısını vurmuştu lakin gün boyu ortalıktan kaybolmayı başarmıştı.

S1B11R.

Alfabedeki ilk harf, a. Alfabedeki on birinci harf, ı. Babamın yazılarında kod olarak girdiği şeyin adı sabır ama bana daha çok Sabir, Zenbar'ın ve Valor'un dünyayı bile birbirine katıp sahip olmak istedikleri o kartın adı gibi geliyordu...

Babam, Uzhan ve o diğer adamın ilerleyen teknolojiye rağmen birbirine sürekli mektup göndermelerinin tek sebebinin de imhasının kolay, sızdırılma ihtimalinin de sanal dünyaya taşınmadığı sürece sıfır olmasına yoruyordum.

Teknoloji ilerledikçe bazı şeyleri saklamak ne kadar kolay olursa olsun onları güvencesiz bırakmakta öyleydi.

Bugün bir asrın olayını yaşamış gibiydim. Kamera kayıtları, Uzhan Elendes'in odası, evim, Valor ve hala ortalıkta gözükmeyen Zenbar.

''Valzekan,'' dedim yorgunca. ''Zenbar gelecek mi?''

''Bayan Hanse, bu konu ile ilgili bir bilgilendirme almadım.'' Kafamı salladım. Onun gördüğünü biliyordum, o her şeyi görüyordu, duyuyordu, izliyor, kaydediyor ve her şeyi öğreniyordu.

Yavaşça ayağa kalktığımda sandalye gıcırdayarak geriye doğru kaydı. Masanın üstündeki kağıdı alıp buruşturarak mutfağın lavabosunun içine attığımda mutfaktan çıkarak Zenbar'ın katıda direkt olarak inebildiğim merdivenleri tercih ederek bana ayırdığı kattan ayrıldım.

Ring hala açıktı ve kapanmasına yaklaşık olarak dört veya beş saat vardı lakin Ring'in sistemi o kadar farklıydı ki Ring'e girenler sadece oraya girebiliyor, bu binanın diğer katlarına asla erişemiyordu.

Yorgunca Zenbar'ın dairesine girdiğimde, odaya girmemle karanlık oda loş bir şekilde aydınlandı ve şömine otomatik olarak yanmaya başladı.

''Teşekkürler Valzekan.''

Yavaşça Zenbar'ın odasının kapısını araladıktan sonra kendimi onun yatağına bıraktığımda yatağın üstüne serili yorganın diğer ucundan kendime çektim. Dizlerimi karnıma doğru çekip gözlerimi yumduğum anda kapalı gözlerimden süzülmeye başlayan gözyaşlarım kendi içimdeki pes edişin dışa vurumuydu.