CÜRETKAR ~ SONSUZU YAŞAMAK | +18

13. Bölüm: "HEDİYE"

Beni wattpad üzerinden takibe almayı unutmayın! ❤

Bir de anlamadığınız bir mevzu olmuş sanırım, eğik yazılan yerler genelde geçmişten kesittir. Onu da söyleyeyim, kafanız karışmasın çocuklarım.

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM. ÇOKÇA YORUM! (SİZİN YORUMLARINIZ, OYLARINIZA GÖRE HAFTADA 2 OLAN BÖLÜMÜ 3'E ÇIKARIRIM DİYORUMMMMM)

Pazar ve çarşamba, unutmayın <3

İyi okumalar... <3

🌙

13. HEDİYE

''Hadi oradan!'' diye yükselttim sesimi. ''O yüzden mi kapımı kilitlediniz?''

Mekanik bir ses duydum, kapının kilidi açılmıştı.

''Açtım, çıkabilecek kadar cesur musun?''

Kaşlarım çatıldı, hızlı hızlı aldığım nefeslerimin arasından ona seslendim. ''Git buradan! Zenbar'ı aradım, o geliyor!''

''Sen çıkarsan, gideceğim. Bir hediyeyle geldim sana. Uzun zamandır hediye almadığını fısıldadı tilkiler.''

''Kapının arkasından sıyrılırsam kafama silah dayanmayacağını nereden bilebilirim? Bana güven vermiyorsun. Günler önce evimi kurşuna dizdiniz!''

''Vereyim o halde.'' Durdu ve birkaç saniyenin ardından konuşmaya başladı. ''Odanın perdeleri kapalı olsa bile kızılötesi dürbünlere sahip olan silahlarımızla senin odanın içindeki termal kaydını alarak seni kolaylıkla şah damarından vurarak öldürebilirim Vasmina, iki dudağımın arasından çıkacak tek bir komuta bakar.''

Tek bir komutuma bakar.

Ve bununla hafızama tanıdık gelen lakin netleştiremediğim o kişilik oturdu.

''Pezevenk herif.'' Ağzımdan çıkan homurtulara engel olamadan kapının ardındaki yatağı çektim. Elimdeki küçük saksıyı komodinin üzerine bırakıp komodini ittiğim anda kapının arkasına yaklaştım ve ellerim kapı koluna yaslandı.

''Bunu bir defalığına iltifat olarak kabul edeceğim.'' Ona hakaret ettiğimi duymuştu. ''Çıkmıyor musun? Ben geleyim içeriye o halde, pekala...''

Onun kelimeleriyle hızla kapıyı açtığımda onunla göz göze geldim. Kahverengi gözleri bedenimi baştan sona milim milim gezdi.

''Siktir git Valor!'' diye konuştum öfkeyle.

Elini kaldırdı, dudağındaki işgüzar gülüşle elindeki küçük siyah karton kutuyu bana gösterdi ''Hediye getirmiştim oysa sana... Kalbim kırıldı.''

''Öyle mi?'' diye fısıldadım üzülmüş gibi. ''Bak çok üzüldüm şimdi.'' Kaşlarım çatıldı. ''Sen... Sen... Kimsin! Kimsin ki ne hakla evime gelebiliyorsun, beni kurşunlattın!''

''Amacım seni kurşunlatmak değildi, seni İn'de istediğimi söylemiştim neden vurdurayım? Silah tutmasını istediğim bir kadını neden silahla vurayım?''

Güzel oyundu... Ona inanacağımı mı sanıyordu?

''Biliyor musun?'' diye konuştum onu dalgaya alıp ''Ben o silahı elime çoktan aldım, Zenbar Elendes, bana silahı çoktan verdi.''

Bakışlarına öfke sindi. İfadesi gölgelenirken Zenbar'ın onun önüne geçmiş olması, onu zedelemişti çünkü o başından beri beni istemişti. İn'de olmamı ve onun Norm'larından olmamı.