CÜRETKAR ~ SONSUZU YAŞAMAK | +18

12. Bölüm: ''ZİYARET''

Beni wattpad üzerinden takibe almayı unutmayın! ❤

Bir de anlamadığınız bir mevzu olmuş sanırım, eğik yazılan yerler genelde geçmişten kesittir. Onu da söyleyeyim, kafanız karışmasın çocuklarım.

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM. ÇOKÇA YORUM! (SİZİN YORUMLARINIZ, OYLARINIZA GÖRE HAFTADA 2 OLAN BÖLÜMÜ 3'E ÇIKARIRIM DİYORUMMMMM)

mrb efendim mrb... Bu pazar finallerim başlıyor üzülerek size bölüm atamayaca- ŞAKA LAN ŞAKA GÜL DİYE... Bu kitabı birinci  dönemden beri yazıyorum elimde 35. bölüme kadar STOOOK bölüm var yani.. 

Pazar ve çarşamba, unutmayın <3

İyi okumalar... <3

🌙

12. ZİYARET

Karolar, taşlar, şah ve matlar.

Zenbar Elendes'i ellerimin arasına aldığımı hissettiğim anda kalçalarımı dizlerinin üzerinden kaldırarak kucağında yükseldim. Kulağına doğru eğilip nefesimi yavaşça verdiğimde sıcak tenine dökülen nefesim aramızdaki çekimi katladı.

''Beni duydun mu Elendes? Biliyorum.'' Dudaklarımı yaladım lakin ağzım kulaklarına o kadar yakındı ki dilim kulağına sürtmüştü. ''Babanın ve senin zamanda atlama yaptığınızı biliyorum.''

Onu köşeye mi sıkıştırmıştım bilmiyorum, benden bunu beklemediği oldukça açık ve netti.

Onun için Norm'un kapısını kurşunlatan, Terk'te istenmeyen, saf ve kimsesiz bir kızdım. Ona göre, ona ve Ring'e muhtaç, uzanılacak bir ele tapacaktım.

Ama ona göre.

Kıkırdadım. ''Bir şey söylemeyecek misin?'' kafamı kulağından uzaklaştırdım. ''Hadi ama... Biraz önce oldukça keyif alıyordun, sorun ne?''

Gözlerine baktım, demir kadar sert ifadesi gözlerime gözlerini kilitlemişti. Simamda onunla eğlenen bir duruş varken benim için tek sorun o zaman makinesinin yerini bilmiyor oluşumdu.

''Başıma bela açacaksın.'' Deyip ellerini sardığı belimden çekmeden beni yatağın üzerine oturttuğunda ayağa kalkarak benden uzaklaştı. O kadar ani hareket etmişti ki bedenim üzerine bırakıldığı yatakta zıplamış saçlarım yüzüme dağılmıştı.

''Evet?''

''Bir efsanenin peşinden gidip bana bunu söylediğine de inanmıyorum.''

''İnkar mı ediyorsun?''

''Bir kanıtın mı var?''

Ellerimi yatakta geriye koyup sırtımı bir miktar arkaya eğdiğimde yüzümdeki bilmiş ifadeyle ona baktım.

''Bunu söyleyebiliyor olmam bile bir kanıt değil mi sence de?'' ona bu kadar çok rest çekiyor olmam belli bir yerde onu tahrik ediyordu ve o da beni sinir etmek için bedenime dokunuyor, o günü diline doluyordu.

Kısır bir döngü yaratıyorduk.

''Sana emanet ettiğim kata gitmelisin.'' Dedi katı bir sesle. ''Bir kızın peri masallarını kanıt olarak mı saymalıyım? Yoksa yine kriz mi geçiriyorsun Vasmina, Amfetamin ister misin?''

Elimin altında duran yastığa uzanıp ona attığımda ''Aptal herif!'' diye sesimi ona yükselttim. ''Benim bunu bilmem seni neden bu kadar korkutuyor da babanın ölümünü gördüğüm için kalan travmadan dolayı kullandığım ilacı öne sürüyorsun?!''