Chapter 31 (ZG)

238 10 5
                                    

" မင္းတို႔ေတြ အလုပ္ကိုဘယ္လိုလုပ္ေနၾကတာလဲ "

ေမာင့္႐ုံးခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ ၾကားရလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ လူက တြန႔္ခနဲျဖစ္သြားကာ တံခါးနားမွာပဲ ရပ္ေနမိသည္။

" ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေနာက္ဆို ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ပါ့မယ္ ထပ္မျဖစ္ေစရပါဘူး "

ေမာင္ကေတာ္ေတာ္ေလး ေဒါသထြက္ေနပုံရသည္။ ေမာင့္ရဲ႕ ဒီလိုပုံစံကို တခါမွမျမင္ဖူးတာမို႔ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနေလသည္။

" ကိုကို.... "

ေမာင္က ငါရပ္ေနတာကို အခုမွျမင္သြားဟန္တူၿပီး လွမ္းေခၚလိုက္သည္။

" မင္းတို႔သြားလို႔ရၿပီ... ေနာက္ကို ဒါမ်ိဳးထပ္မျဖစ္ပါေစနဲ႕ "

" ဟုတ္ကဲ့ဆရာ "

၀န်ထမ်းနှစ်ယောက် အခန္းထဲက ထြက္သြားၾကသည္ႏွင့္ ေမာင့္အနားသို႔ ေလွ်ာက္သြားခဲ့သည္။

" ကိုကို ဒီမွာ လာထိုင္ပါဦး လြမ္းေနလို႔ "

ေမာင္က အတင္းပဲ လက္ကို ဆြဲကာ သူ႕ေပါင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေစၿပီး ခါးကိုလည္း တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားလိုက္ေသးတယ္။

" အာ....... အခုမွ အားျပည့္သြားေတာ့တယ္...
တမနက္လုံး လြမ္းေနတာ အခုမွပဲ အေမာေျပသြားေတာ့တယ္ ကိုကို႔ ကိုယ္လုံးေလးက ဘယ္အခ်ိန္ပဲဖက္ဖက္ အိေနတာပဲ "

" ဘာကို လြမ္းေနတာလဲ အၿမဲေတြ႕ေနရတဲ့ဟာကို "

" အလုပ္ထဲမွာဆို သိပ္မေတြ႕ရဘူးေလ
ကိုကို႔ကို ေမာင့္အတြင္းေရးမႉးလုပ္ပါလို႔
ေျပာတာကို ကိုကိုက မလုပ္ခ်င္ဘူးေလ "

" အဲအလုပ္က ကိုကိုမွ မကြၽမ္းက်င္တာ "

" ကိုကိုက ေျပာလိုက္ရင္ ဒီလိုႀကီးပဲ
ကိုကိုသာ ေမာင့္အတြင္းေရးမႉးလုပ္မယ္ဆို ကိုကို႔အလုပ္စားပြဲေမာင့္အခန္းထဲေ႐ႊ႕လာလို႔ရၿပီ အဲဒါဆို ကိုကိုမ်က္ႏွာေလးကို အခ်ိန္တိုင္းေတြ႕ရမွာကို အခုေတာ့ ဒီအခန္းထဲ ေမာင္တစ္ေယာက္တည္း "

" ေမာင္ကလည္း အပိုေတြေျပာေနျပန္ပါၿပီ
အခုသာ ကိုကို႔မ်က္ႏွာေလးကို အၿမဲျမင္ခ်င္ပါတယ္ဆိုၿပီးေျပာေနတာ ေနာက္က်ရင္ မျမင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူးဆိုၿပီး ရိုးသြားလို႔ကေတာ့ ဟြန္း "

ѕσυℓмαтєWhere stories live. Discover now