Youtuber.

Rozdział 26

Przyciągnął mnie do siebie i pocałował.
- To zamawiamy tą pizze? - zapytałam.
- No pewnie. - odpowiedział z uśmiechem. - Na jaką masz ochotę ?
- Mi tam bez różnicy. - odpowiedziałam wzruszając ramionami.
- Eh. Ta twoja obojętność. A gdybym zapytał się czy będziesz moją dziewczyną, też byś powiedziała obojętne?
- Ale na razie nie pytasz. - powiedziałam lekko się uśmiechając.
- A co jeśli mam zamiar? - dalej brnął w ten temat.
- A masz? - zapytałam.
- Może... - odpowiedział wymijająco.
- To wtedy bym musiała ci odmówić. - powiedziałam z poważną miną. Chłopak nic nie odpowiedział tylko posmutniał.
- A przyjaźń? - powiedział smutnym głosem.
- Też nie. Przyjaźń to tylko ucieczka od uczucia. To pretekst, aby się codziennie widywać, przytulać. To takie oszukiwanie samego siebie. - dalej byłam bardzo poważna.
- Aha.- powiedział. Jego oczy zaszkliły się. - Kocham cię. - szepnął i wbił wzrok w podłogę.
- Ja ciebie też guptasie. Żartowałam tylko. Nie płacz - powiedziałam śmiejąc się.
- Pff. Ja wcale nie płakałem. - powiedział patrząc na mnie. - A ty wiedźmo, kiedyś dostaniesz za swoje. - zaśmiał się.
- Aha, czyli mi grozisz ?
- Tylko uprzedzam. - powiedział z tym swoim szelmowskim uśmiechem. Uwielbiam gdy tak się uśmiecha.
- To zamawiasz tą pizze?
- A dostane buziaka? - spytał przybliżając się do mnie.
- Najpierw pizza. - powiedziałam robiąc krok w tył. Chłopak westchnał i wykręcił numer pizzeri. Po 40 minutach pizza już przyjechała. Remek poszedł na dół, aby zapłacić. Poszłam za nim. Chłopak poszedł zapłacić, a ja w tym czasie wzięłam talerze z kuchni. Poszliśmy na górę.
- Skoro mamy już pizze. To teraz... - powiedział tajemniczo. Dałam mu buziaka w polik. - Ej nie tak miało być. - powiedział naburmuszony jak małe dziecko.
- A jak?
- A tak. - powiedział dając mi namiętnego całusa. Po chwili drzwi do pokoju otworzyły się...
*-*-*-*-*-*-*-*-*
Tak trochę polsatowo, ale cóż poradzić. Mam nadzieję, że wam się podobało. Komemtujcie i dawajcie votes. Do następnego. Paa ;*