အပိုင္း(၃၁)..zg

127 6 0
                                    

သူ႔ကိုေက်ာေပးထိုင္ေနေသာ သဲငယ္က ခုထိရိႈက္ေနတုန္း....

မ်က္ႏွာေတာင္အျမင္မခံဘဲ စိတ္ေကာက္ေတာ္မႈေနေလရဲ့.....

ေရွာင္က်န္႔ဆိုသည္မွာလဲ အဲ့ဒါေလးကိုဘဲ အသဲတယားယား.....

" သဲငယ္ "

" အင့္  မေခၚနဲ႔ "

ရိႈက္သံတစြန္းတစနဲ႔ ထေျပာလာတဲ့ကေလးငယ္က အရမ္းဆိုးတာဘဲ....

" မေခၚလို႔မရဘူး ကိုယ္ေျပာစရာရိွတယ္ "

" မေျပာနဲ႔  ဘာမွမၾကားခ်င္ဘူး "

မၾကားခ်င္ဘူး  ၪီးရဲ့ေတာင္းပန္စကားေတြကို  တကယ္ဆို ကြၽန္ေတာ္ကသာ ေတာင္းပန္ရမဲ့သူပါ....

ၪီးလက္ကလႊတ္ဖို႔ ထင္တာထက္ပိုၿပီးမလြယ္ဘူး....

ကြၽန္ေတာ္ ကိုဆက္ဆြဲမထားပါနဲ႔လား ဒီေလာက္နဲ႔ဘဲရပ္လိုက္တာေကာင္းပါတယ္....

" ကြၽန္ေတာ္  ျပန္မယ္ "

ေျပာရင္းဆိုရင္း ထရပ္လိုက္တာမို႔  ၪီးကသူ႔ရဲ့လက္ကိုဖမ္းဆြဲလာသည္..။

" ဘယ္မျွပန္စရာမလိုဘူး ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္လြန္းလို႔  စိတ္ကို ေလ်ာ့ထားရတာေနာ္  ေနာက္ထပ္မေျပာေတာ့နဲ႔ "

ၪီးရဲ့ပံုစံကိုၾကည့္ၿပီး သူငိုမိေတာ့မယ္  ေဝ့တက္လာတဲ့ မ်က္ရည္ၾကည္ေတြကို မ်က္ေတာင္ႏွင့္ ပုတ္ခပ္သိမ္းဆည္းရင္း မ်က္ႏွာကိုတက္ႏိုင္သေလာက္တည္ထားလိုက္ကာ....

" လႊတ္ေပးပါ  ခု ၪီးလိုခ်င္တာလဲ ရၿပီးၿပီမို႔လား  ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ခ်င္ၿပီ  "

" ဘာကြ  ျပန္ေျပာအဲ့ဒီစကား ျပန္ေျပာစမ္း ဝမ္ရိေပၚ ! ! ! ! !  "

မေအာ္စဖူး အေအာ္ခံလိုက္ရတာမို႔ ကိုယ္ေလးပင္တုန္သြားရသည္...။

" ကြၽန္   ကြၽန္ေတာ္ကိုမေအာ္ပါနဲ႔  ဟီးးအီးးး "

တုန္သြားတဲ့ကိုယ္ေလးနဲ႔အတူ  ဝမ္းနည္းမႈေၾကာင့္ က်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြ ကအိခနဲ...

တကယ္ဘဲ ဒီေကာင္ေလးအငိုသန္လြန္းတယ္...။

သူသဲငယ္ရဲ့ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးရင္း........

" ပင္ပန္းလိုက္တာသဲငယ္ရယ္  ကိုယ္အရမ္းပင္ပန္းတယ္  မင္းေၾကာင့္ အဲ့ဒါမင္းေၾကာင့္  သိရဲ့လား  အရင္ရက္ေတြ  ကိုယ့္အနားမွာမင္းမရိွေတာ့ မေနတက္ဘူး အရမ္းလြမ္းေနတာ  ကိုယ္သဲငယ္ကိုခ်စ္တယ္ အရမ္းခ်စ္တာမို႔ ကိုယ့္နဲ႔ေဝးရာ ကိုထြက္သြားဖို႔မႀကိဳးစားပါနဲ႔လားဟင္ "

❤️ဦးရဲ့သဲငယ်❤️..🖤Zhanyi🖤Donde viven las historias. Descúbrelo ahora