BEYAZ ÇİKOLATA | Texting

1.2

🍰

"Sence..." dedi Aydın korkutucu derece sakin bir sesle. "Şuan benim burada ne yaptığım mı önemli yoksa senin Kaan'ın kucağında ne yaptığın mı?"

Eve geldiğimde aptal Dolunay kapıyı aralık bırakmamış, yine kapatmıştı ya da rüzgar ittirmişti. Sonuç olarak kapı kapalıydı. Aydın'ı aramıştım. Çok kızacağını biliyordum ama yapacak bir şey yoktu.

Telefonu açtığında saçma sapan şeyler geveledi ve bu, kapının arkasından bile duyuluyordu. Söylene söylene kapımı açınca onun sesi yüzünden annem de uyanmıştı.

En son Aydın'ın kafasına dank adince o mağlum soruyu sormuştu bana. "Dolunay nerede?"

"Aşağıda." dediğimde cama koşarak gidip bakmıştılar ve sonuç; Dolunay Kaan denen çocuğun kucağındaydı.

"Aydın..." diye mırıldandı. Gözleri bana çevrilince kaşlarını çattı. İşaret parmağıyla beni işaret edip "Hepsi onun yüzünden!" Dedi.

Devam etti, "Kapıyı kapattı ve kaçtı! Biz de aşağıda üşüdüğü-"

Kaşlarımı havaya kaldırdım. "Öyle mi Dolunay?"

"Yok..." dedi hemen. "Yok hepsi benim suçum."

Kafamı salladım. "Zaten öyle."

Aydın bana döndü. "Dolunay'ı korkutmayı bırak."

"Korkmasın o zaman." Sadece göz devirdi bana.

"Kapıyı açıyorım. İçeri gelin." dedi annem ve odadan çıkıp salona gitti tahminen. Bende gözlerimle Aydın'a kapıyı işaret ettim. "Çık."

Göz devirerek odadan çıkarken Dolunay içeri girdi ve ona "Sabah konuşacağız." dedi.

O çıkınca bana döndü. "Hepsi senin suçun yaa!"

"Hiçte bile," ellerimi göğsümde bağladım. "Kapıyı kapatmasaydın böyle olmazdı."

Düşünür gibi yaptı. "Tamam ama seni-"

Annem kapıyı aniden açıp içeri girince Dolunay'ım sözü kesildi. Annem bize bakıp "Bu konuyu daha sonra konuşacağız." dedi ve odadan çıktı.

Ondan sonra proje hakkında konuştuk. Dolunay'ın iyi gidiyormuş ve anlattığına göre Aydın'da eşleştiği kızla yakınlaşmış. Şerefsiz. Hiç de bana çaktırmıyordu bir kızla konuştuğunu.

Bizim projemiz daha bitmemişti Emir ile. Ben kendi konumu yapmıştım ama o, bana açıldığı günden beri, bir kaç hafta oluyor, proje ödeviyle ilgili bir şey söylememişti ve sürenin bitmesine bir kaç hafta vardı.

Bir yandan sahafa gitmek, bir yandan ödevler ve diğer yandan test zor oluyordu ama sınav yılımız olduğu için bu sene ödevler azdı. Testte Arden sayesinde daha iyi çözebiliyordum.

Aydın misafir odasındaydı. Dolunay ve ben kendi odamda uyuyorduk. Daha fazla dayanamayıp kendimi sıcacık yorganımda uykuya bıraktım.

________________________

Dağ Odunu : Dün için teşekkürler