BEYAZ ÇİKOLATA | Texting

4.8

"Arden," dedim yanında daha rahat bir yer alırken. "Doktor uyuşturucu ve ağrı kesici aldığından bahsetti. O ne demek?"

Başını omuzuma koyup sesli bir nefes çekti içine. "Duyduğun şey demek."

"Ardeen," diye mırıldandım e harfini uzatarak. "Neden böyle bir şey yaptın ki?"

"Bunları şimdi konuşmasak?" dedi ağzına bir tane daha börek atarken. "Elinden börek yemek istiyorum."

"Yaa," dedim mırıl mırıl. "Ya sadece niye böyle bir şey yapt—"

"Beni kandırıyorsun değil mi?" dedi düz bir sesle. Şu an sırıtmak üzere olduğunu biliyordum. O da beni kandırıyordu.

Kafamı ona çevirip sırıttım. "Senin ağzından duymak daha hoş olur."

"İyi," dedi sesi yumuşarken. "Başım fazla ağrıyordu düşünmekten. O yüzden ağrı kesici içmiştim. Sonra sarhoş olmak istedim, yanımda sen yoktun. Sen olsaydın yanımda bir şeyleri unutmak için sarhoş olmam gerekmezdi..."

"Ben seni sarhoş mu yapıyorum?"

"Evet," dedi. "Şu kokun... en güzel uyuşturucum."

"Bir daha içme yine de. Ya Allah'ım bir de kaz—"

"Bunları konuşmayalım," dedi. "Bu ânı bozmak istemiyorum."

Onu kırmayıp kafamla onayladığımda bir börek ona bir börek bana uzatmaya devam ediyordum. Hemen karşı taraftaki masanın üzerinden temiz elimle kumandayı alıp televizyonu açtığımda internete girmiş ve film açmıştım. Sessiz bir yer. En sevdiklerim arasındandı.

(Devamı film ile ilgili spoi içerir :))

İlk bir kaç dakika sessiz geçtikten sonra "Ne yani?" diye sordu Arden. "Bu şehir neden boş? Tek bu aile mi var?"

"Aslında hayır. Yani ikinci filminde diğer insanları gösteriyorlardı fakat ben pek anlayamamıştım o kısımları. Adaya kaçmışlardı herhalde. Öyle hatırlıyorum."

"Niye konuşmuyorlar peki?"

"Bi tane yaratık var. Kör ama sesleri duyup insanları yiyor. Onlarda ses çıkarmadan işaret diliyle konuşmaya çalışıyor. Şu kız... Emin değilim ama sağırdı sanırım."

"Hmm," dediğinde gördüğü sahneyle "Siktir." dedi. "Kız salak mı küçücük çocuğa pilleri veriyor? Ölecek kesin ya! Aha da buraya yazıyorum!"

Güldüm bu haline ve izlemeye devam ettim. Ama o susmamıştı. "Sevgilim," dediğinde gözlerimi ona çevirdim. "Bu kız cidden salak mı?"

"Öyle deme ya," diye mırıldandım. "Çocuk ölünce çok üzülüyor."

"Ha birde çocuk ölüyor yani?" Geriye yaslandı. "Ana karakter baba mı?"

"Yok," dedim dudaklarımı birbirine bastırarak. "Kız."

"Böyle ana karakter mi olur?" dedi homurdanarak. "Kardeşi ölüyor onun yüzünden be! Allah'tan kork!"

"Ya," dedim sırıtıp. "Spoiler vereyim mi?"

"Verdin ya zaten."

"Anne ve babanın bir çocuğu daha oluyor."

Yüzü donduğunda gözlerini bana çevirdi ve konuştu. "Bunların sessiz olmaları gerekmiyor mu? Nasıl yapmışlar amı—"

"Şşş," dedim elimle ağzını kapatıp gülerken. "Aynı tepkiyi vermiştim ya!"

"Şule sen en iyisi— Ananı si- seveceğim!" dedi bağırarak. "O neydi lan?"