BEYAZ ÇİKOLATA | Texting

2.5

"Anne!" Diye bağırdım koşarak yanına giderken. Kızlara dönmeden cevap verdim. "Ambulansı arayın, polisi arayın, bir şey yapın! Anne!"

Onlarda telaşlıydılar ve benim yüzümden daha da telaşlanıyorlardı. Kelly bir o tarafa bir bu tarafa koşarken telefonunu çıkarıp "Ambulis numarası neydi?!" Diye bağırdı. Sesi yankılanmıştı.

"Ambulans! 188'di!" Dedi Dolunay bağırırken. Katty'de telefonundan bir şeyler yapıyordu.

"Tamam bekle... Alo? Ne olur gelir misiniz burada yengemin başı kanıyor! Ne demek ambulans değiliz?! E ben 188'i aramadım mı?" Telefonu kulağından çekip ekrana baktı. "188'i aramışım! Bana yalan söylüyorsunuz! Şu an birisini kaybede— Ne?! Zaten ölü olanları mı topluyorsunuz?!"

"Allah'ın gerizekalısı!" Diye bağırdım. "188 cenaze numarası salak!" Burnumu çektim. "Annem ölü mü?!"

"Beni ambulansa yönlendirir misiniz?" Dedi telefona doğru Kelly. Ağlamaya başlamıştı.

Daha sonrasını dinleyemedim. Annemin başını havaya kaldırmış onu uyandırmaya çalışıyordum.

Merdivenlerde sesler duyuyordum ama dönüp bakacak güç bende yoktu. Dışarıdan siren sesleri geliyordu. Büyük ihtimal ambulansı çağırmıştılar. Daha sonra birisi beni kolumdan tuttu geriye çekilmem için. Bir de onun için tepindim.

Kulağıma değen "Şşt." Sözüğünü duyana kadar.

Sinirlerim yavaşça yatıştı. Nefes alış-verişlerim hızlıydı, yavaşça iç çekmelere döndü. Dilim damağım kurumuştu.

Ve gözlerim ona değdi.

"Annem," dedim. "Başı kanıyor. Bayıldı!"

Kollarını bana doladı. "Ambulanslar geldi güzel kızım. Annene bir şey olmayacak tamam mı?"

Burnumu çekerek ona döndüm. "Söz mü?" 

Tereddütlü gibiydi ama yatışmayacağımı görmüş olmalı ki "Söz." Dedi.

Yere çömeldik yavaşça. Annemi sedyeye yatırmıştılar ve herkes hastanedeydi. Kendimi güçlü hissetmiyordum. Annemi başı kanarken, başından kan akarken görmek beni parçalamıştı. Hele ki hala ellerimde kanı varsa, kendimi hi çgüçlü hissetmiyordum.

Elimdeki kana değdi yavaşça gözlerim. Tekrar hıçkırarak ağlamaya başladım. Makyajım akmıştı büyük ihtimal ama şu an pek umursadığım söylenemezdi. Kunduza da benziyor olabilirdim.

Arden beni tekrar kendisine çekti ve daha yeni boyattığım saçlarımı sevdi. "Şşt," dediğinde kollarımı bedenine dolamıştım. Bedeni kasıldı. Daha sonra ise burnumu göğsüne sürttüğümde burnundan çıkan nefesi saçlarımı okşamıştı.

"Hastaneye gidelim mi?" Diye mırıldandı. Böyle durmak istesem de kafamı yavaşça salladım ve ayağa kalktık. Ne zaman geldiğini bilmediğim taksiye binip hastaneye ulaşmamız da kısa sürmüştü. Yolculuğumuz benim başımın onun omzuna yaslı şekilde durmasıyla geçmişti.

Hastaneye girdiğimizde bana döndü. "Annenin adı neydi?" Diye sordu.

"Aylin Aymaz." Dedim kısaca.

Danışmaya ilerlediğimizde "Aylin Aymaz'ın oda numarasını alabilir miyiz?" Diye sordu Arden. Kadın bilgisayarından bir şeyler yaptı. Daha sonra "Ameliyatta." Dedi.

Sendeledim. Arden hemen bana dönüp kolumu tuttu. Danışmaya "Teşekkürler." Dedikten sonra beni kendisine bastırarak hastaneden çıkardı. Bir banka oturduğumuzda temiz hava iyi gelmişti. Ameliyathaneye girseydik daha kötü hissedebilirdim.

"Sadece yeni saçlarımı göstermek istemiştim ama hemen bayıldı. Çok mu kötü olmuş acaba..." diye mırıldandım başımı yavaşça omuzuna koyarken. Kolunu belimin arkasından geçirdi ve başımın üzerini öpüp "Çok yakışmış bu renk sana güzel kızım. Ama ağlama artık. Gülümsemek en çok sana yakışırken ağlayarak kendini sadece harap etmiş oluyorsun."

Ve pat!

Düştüm arkadaşlar. Bir yanlışlık olmalı. Sadece yerleri siliyordum.

Cafer bez getir!

Ne alaka bilmiyorum ama söyleyesim geldi.

Kafamı yavaşça ona çevirdiğimde dolu gözlerimi kırpıştırarak görüntümün netleşmesini sağladım. O da bana eğdi başını. Gözleri çok hoşuma gidiyordu. Su yeşili gibiydi, yeşil tonları da vardı ama mavi baskındı sanki. "Gülmek..." diye mırıldandım. "En çok sana yakışıyor Arden."

Yavaşça bana eğildi. "O zaman," dedi yavaşça. "Gül ve gülme sebebim ol Şule."

_______________________

Lan bunları ben mi yazdım aloo 🫢🫢

ALLAH'IM ARDEN SANA ÖLEBİLİR MİYİM LÜTFEN ÇOK TATLISIN YİCEMMMMMM

Ee bölüm nasıldı msmelldkf

Instagram: golgeyazarrr