Akala mo ang buhay ay perpekto
Maliwanag, maayos, maganda
Na tila isang blangkong papel na nakapatong sa mesa
Wala itong bahid, walang sulat
Simple, malinis, magaan
Sumasalimbay sa ihip ng hanging nagdaraan
Ngunit kung mamasdan
Mata'y maghahanap ng maraming bagay
Nasaan ang kwento? Nasaan ang timyas?
Nasaan ang mga ngiting dulot ng murang bigas?
Nasaan ang mga ulong nananakit dahil sa kakaisip
Kung paano mapapansin ng dalagang kapitbahay
O kung paano mapapalingon ang basketbolistang hinahangaan?
Nasaan ang mga halakhak na kasabay ng marahang paghampas,
Ng miminsang pagkasamid, ng pagbahing
Sa gitna ng maraming taong matatalas ang tingin?
Nasaan ang mga luha, ang mga pawis
Na parehong tumutulo kapag puso ay hapo na at hapis?
Nasaan ang mga pakiusap at mga matatalinhagang salita
Upang ang Bumbay na naniningil ay humayo na at
Tumigil sa kanyang panggigisa?
Nasaan ang mga pulang bumbunan?
Ang mga umuusok na tenga?
Nasaan ang nanggagalaiting tsismosa at ang kanyang nanlalaking mga mata?
Nasaan ang maputlang mukha
Nang muntikang masagi ng rumaragasang BMW?
Nasaan ang mapaghiganting awra
At umuusok na butas ng ilong dahil nalinlang ng mahiwagang 'I Love You'?
Nasaan ang mga paang natapilok dahil sa napakataas ng takong?
Nasaan ang mga bata, mga gusgusin at siga
Na kapag nalingat, pitaka mo ay lulubog na parang bula?
Nasaan ang mga tumotoma, mga basagulero't mga nagdodroga?
Nasaan ang mga kagalang-galang na Manong
Na tunay na disente sa suot na barong
Ngunit sa ilalim ng mesa ay matutuklasan mo
Na ang kanila palang puso ay nasa pwitan at ang mga utak ay nasa sakong?
Sapagkat ang buhay ay hindi lamang nasusukat
Sa mga kariktan na ninanais makita
Ang buhay ay tunay na masalimuot, mapagbiro, at nakakaloka
Puno ng kalumbayan, ng tangis, at kahirapan
Isang lipunang hinahatak ng kumunoy
Mundong unti-unting nababalutan ng kadiliman
Na binabakbak ang hiwa ng kapangitan
Ang buhay ay hindi lamang puro saya
Hindi perpekto, at hindi rin maligaya
Kung ngayon ay may tuwa, bukas makalawa iyan din ay mawawala
Pangit, madilim, malamig, at mapait
Nakakahilo, magulo, mabigat, at kumplikado
Sa kabilang banda, ang buhay ay tila isang blangkong papel
At ikaw ang magsisilbing tinta
Maaari mo itong sulatan, dumihan, at dungisan
Maaaring wasakin, lukutin, at itapon sa basurahan
Sa bawat pag-apak sa maputi nitong mukha
Tandaan na buhay mo ang iyong nililikha
Kwento mo ang bawat titik na naisusulat
Kinabukasan mo ang bawat linyang inililimbag
Nasaan ang kwento? Nasaan ang timyas?
Nasaan ang mga ngiting dulot ng tagumpay na wagas?
Ikaw ang tinta. Ikaw ang Poeta.
Kaya't sikaping ang buhay mo ay maging
Isang matagumpay na obra.
BINABASA MO ANG
Ang Alamat ng Nagtataeng Bolpen
PoetrySapagkat ang isipa'y malikot, ang imahinasyon ay umiikot. Sapagkat ang bawat malikhaing kamay ay miminsang nababahiran ng tinta, ng saya, at ng lungkot. Isang koleksiyon ng mga tula na sumasalamin sa kapangitan, kaengotan, kapalpakan, at kagandahan...
