Nililiyag kong gabi ay naririto na
Huni ng mga kuliglig ay tila musika
Katawa'y itinindig, mga pakpak ay iniunat
Sa maghapong pagtulog, lakas ko ay sapat
Tinatanaw ang dako paroon
Hinihintay ang tamang panahon
Nagsisilbing hudyat ang hanging iwinasiwas
Ang mga pakpak ay buong lakas na ipinagaspas
Tunguhin ko ay walang kasiguraduhan
Hindi alam kung ano ang naghihintay na kapalaran
Kapag nangawit ay dadapo sa mga puno
Upang lakas ko'y manumbalik at muling mabuo
Mga pakpak ko ay pagod na sa paglipad
Di alam kung saang dako napadpad
Layunin ng buhay ay patuloy na hinahanap
Kaantabay ang liwanag ko na aandap-andap.
BINABASA MO ANG
Ang Alamat ng Nagtataeng Bolpen
PoetrySapagkat ang isipa'y malikot, ang imahinasyon ay umiikot. Sapagkat ang bawat malikhaing kamay ay miminsang nababahiran ng tinta, ng saya, at ng lungkot. Isang koleksiyon ng mga tula na sumasalamin sa kapangitan, kaengotan, kapalpakan, at kagandahan...
