Sa ugoy ng mga alon
Bangka ay papalaot
Kasama ang mga pangarap
Bawal ang tamad
Walang puwang ang takot
Ang pupundat-pundat na ilawan
Na pinalilibutan ng mga lamok
Maya-maya ay sasayaw
Sa pag-ihip ng amihan
Na sa dagat ay tila sumasalpok
Sa ilalim ng buwan
At mga antuking bituin
Lambat ay ilalatag
Sa malapad na katubigan
Ihihimlay at ibibilin
Lamig ay nanunuot
Sa manipis at tinagping kamiseta
Kinikiliti ang mga kalamnan
Nangininig
Ngunit patuloy niyang iniinda
Aandap-andap na ang sulo
Lambat ay iaahon
Iipunin ng maingat, masinop
Pagkat ang bawat piraso ng huli
Ay nangangahulugan ng baon
Mga luha ay nangilid
Nang mapagmasdan ang tesoro
Saka niya naisip
Ang naghihintay na si Dodong
At ang ninanais niyang kurso
Muli, lambat ay inihagis
Kaya pa niya
Hindi siya titigil
Sapagkat ang mga mithiin ng anak
Ay mas mahalaga kaysa rayuma
Niyakap ang sarili
At kanyang naisip
Kaunting tiis na lang
Sa pagtatapos ng anak
Liwanag ay kanyang masisilip.
BINABASA MO ANG
Ang Alamat ng Nagtataeng Bolpen
PoetrySapagkat ang isipa'y malikot, ang imahinasyon ay umiikot. Sapagkat ang bawat malikhaing kamay ay miminsang nababahiran ng tinta, ng saya, at ng lungkot. Isang koleksiyon ng mga tula na sumasalamin sa kapangitan, kaengotan, kapalpakan, at kagandahan...
