Nalulunod, naliligaw
Paa'y manhid, bibig ko'y uhaw
Madilim ang paligid– wala ni katiting na liwanag
Sinag ng pag-asa ay di na nababanaag
Katawa'y hapo, pagtakbong walang patutunguhan
Umaagos ang pait: mga luha ng kamalian
Ulo ko'y umiikot, umuugong
Tila itinakwil kaya't walang kumakalong
Mga nanghihinang paa tuluyang bumigay
At nagpaalam sa kaluluwa kong ngalay
Nahuhulog, bumabagsak
Damdaming lugmok sa lupa ay lumagpak
Ngunit
Bago pa tuluyang kanlungin ng lupa
Mga kamay niya sa akin ay sumalo ng kusa
Iniahon mula sa piitan ng karimlan
At ang bahaghari ay muli kong nasilayan
Sa kalinga nya, buhay ko'y muling pumintig
Sa kanyang pagtangis, kaluluwa ko'y naantig
Sa init at higpit ng mga yakap
Ay natagpuan ko ang mundong hinahanap
Naligaw sa daan dahil payo niya'y di pinakinggan
Nadapa, at nagtila isang krus na pasan
Sumuway at naging pasakit
Wari'y isang nota na humiwalay sa saliw ng awit
Gayunpaman
Ang pagmamahal mo, Ina, ay walang pinipili
Pagdating ng gabi sa tahana'y iuuwi
Ang liwanag mo ay gabay sa gitna ng dilim
Pagkalinga mo'y tanglaw sa bagyong makulimlim
Ikaw ang saliw ng musikang matimyas
Halimuyak ng pagmamahal mo'y dalisay at wagas
Ikaw ang batis ng malinaw na agos
Pagkat tunay kang biyaya at kaloob ng Diyos.
BINABASA MO ANG
Ang Alamat ng Nagtataeng Bolpen
PoetrySapagkat ang isipa'y malikot, ang imahinasyon ay umiikot. Sapagkat ang bawat malikhaing kamay ay miminsang nababahiran ng tinta, ng saya, at ng lungkot. Isang koleksiyon ng mga tula na sumasalamin sa kapangitan, kaengotan, kapalpakan, at kagandahan...
