Malamig na panggabing hangin
Dumadampi sa maputlang mukha
Mabuti na lang at maluwag ang nasakyan kong dyip
Kaya't maaaring makapag-isip at sumandal
Maaaring pumikit at umidlip
Ngunit pinili kong manatiling mulat
Sapagkat ang mga ilaw sa aking dinaraanan
Ay lubhang nang-aakit
At sinasabing sila'y tingnan at aking pagmasdan
Umaalog-alog, miminsa'y hihinto
Patuloy sa pagsulong ang mga gulong
Na pares ng ating buhay
Minsa'y baku-bako ang dinaraanan
At madalas na magpreno dahil naubusan pala
Ng pag-asa, ng lakas ng loob
Subalit magpapatuloy pa rin
Dahil naiisip natin ang mga pasaherong naghihintay
At ang patutunguhang inaasam
Buhok ko ay sumasayaw
Mata ko ay nagniningning
Pakiramdam ko ay magaan na tila balewala lamang
Na kanina, ang almusal ko'y panaginip
At ang tanghalian ay ang aking mga pangarap
Oo, maaaring ako ay salat ngunit pasasaan ba't
Matitikman ko rin
Kung gaano ba kasarap ang umani ng mga bunga
Ng bawat butil ng pawis ko't luha
"Manong, para po!"
Dalawang kanto pa ang layo mula sa aming bahay
Ngunit kulang kasi ang aking pamasahe
Kaya't hanggang dito na lamang
At kailangang lakarin ang natitira pang milya ng buhay
Nakakapagod pero nakakapagpalakas
Matagal pero natututo ng lubos
Upang sa natitirang tatlong hakbang pauwi
Lilingon ako at mamamahinga ng nakangiti.
BINABASA MO ANG
Ang Alamat ng Nagtataeng Bolpen
PoetrySapagkat ang isipa'y malikot, ang imahinasyon ay umiikot. Sapagkat ang bawat malikhaing kamay ay miminsang nababahiran ng tinta, ng saya, at ng lungkot. Isang koleksiyon ng mga tula na sumasalamin sa kapangitan, kaengotan, kapalpakan, at kagandahan...
