Gumagapang ng marahang-marahan
Isipan ay naglalaro at nakatitig sa kung saan
Ibinubulong ang mga titik ng pangalan
At saka titingala sabay ng pagngiting minsan
Paa'y tumatakbo sa makitid na daanan
Nakikipaghabulan sa karera ng kapalaran
Mahigpit na niyakap ang mga aklat na tangan
At sa masikip na dyip ay nakipagsiksikan
Puyat at pagod ang matitibay na kalaban
Na minsa'y kakampihan pa ng mapagpabuyong karukhaan
Butas na bulsa ng pantalong tinagpian
Saka lumang sapatos na pudpod ang talampakan
Kanina nga sa part-time job na pinapasukan
Minsa'y pupuslit upang kwaderno'y silipan
Pagkat pagsusulit ay nararapat na paghandaan
Kailangang magsipag; walang puwang sa katamaran
Sa kanyang pagbaba mula sa dyip na sinakyan
Ay kaharap na muli ang mga pangarap ng puso't isipan
Itinuturing man ng iba na ito'y suntok sa buwan
Ay susuong pa rin siya ng walang pag-aalinlangan.
BINABASA MO ANG
Ang Alamat ng Nagtataeng Bolpen
PoetrySapagkat ang isipa'y malikot, ang imahinasyon ay umiikot. Sapagkat ang bawat malikhaing kamay ay miminsang nababahiran ng tinta, ng saya, at ng lungkot. Isang koleksiyon ng mga tula na sumasalamin sa kapangitan, kaengotan, kapalpakan, at kagandahan...
