I've Chosen You

CHAPTER 36

Wala akong sinabing rason maliban sa may oras ako at hindi pagod kaya pinaunlakan ko ang imbitasyon niya. It took us an hour inside the comfort room! Hindi niya talaga ako binitiwan kahit ang lalakas na ng katok ng mga na-c-cr na kababaihan. The staff had to open the comfort room with the keys only to find us inside.

Hanggang ngayon ay nag-iinit pa rin ang mukha ko sa tuwing naaalala 'yon. The gasped of women when they saw us are still clear in my ears. Ang gulat na mukha ng staff habang inuusal ang pangalan ni Luciano. Gusto kong lamunin ng lupa nang mga oras na 'yon. Pero parang walang pakialam si Luciano na nakayakap pa rin sa likuran ko at walang balak na bumitaw!

Mas nahiya pa ang mga nakakita at hindi tumuloy sa pagpasok. I had to forcefully remove Luciano's steel like arms on my waist dahil hindi na kaya ng kahihiyan ko. Sigurado akong makakarating ito kay Henrico kaya mas lalo lamang na nakakahiya!

Pansin ko ang pananahimik ni Luciano. Wala ang mapaglaro nitong mga ngisi. Wala ring panglalandi. Kanina pa kami walang imikan simula nang sunduin niya ako sa Bar. Hindi na ako sinusundo ng kapatid ko. Hahayaan niya raw si Luciano na patunayan ang sarili nito sa akin.

"When are you planning to tell me?" naguguluhan akong tumingin kay Luciano. Nakapark na ang sasakyan niya sa labas ng bahay ni Zeus.

"Tell you what?" kunot ang noong tanong ko.

"Are you playing with me, Auria? If you are, please stop, you're winning." hirap na hirap na sabi niya.

"I don't understand, Luciano." nagmura siya at hinampas ang manibela ng sasakyan. "Can you please calm down and make me understand?" tumingin siya sa akin at kitang-kita ko ang galit at pagkadurog sa mga mata niya.

"I went through some file. I saw your name. You're a fucking De Lara, Auria Constantia! You're fucking married!" umawang ang mga labi ko. I blinked my eyes and calmed down. "You're married, yet you're allowing me to do these stuff!" nanunumbat na sabi niya.

"What else did you find out?" kalmadong sabi ko. Hindi siya makapaniwalang tumingin sa akin. Betrayal is evident on his face.

"Fucking! You won't even explain? I just found out you're toying me! You don't give me butterflies and then the next day I'll find out that you're fucking married!"

"Yes, Luciano, I am a De Lara." kompirma ko. Tumiim ang bagang niya at nag-iwas ng tingin. "But I am not married." awang ang mga labing muling tumingin siya sa akin.

"Then why are you carrying Zeus fucking surname?" I heave a sigh before answering him.

"We're siblings. Arturo De Lara is my father, Luciano. My parents happened when Zeus parents got separated. Pero nagkabalikan din ang mga magulang ni Zeus kaya pinili ni Nanay na huwag nang ipaalam kay Papa na nagkaanak sila. I found out through a letter when my M-Mother died. Kaya ako nasa bahay nina Zeus nang nakaburol si Papa ay dahil alam ko na nang mga oras na 'yon na pamilya ko sila. I don't have any romantic relationship with Zeus. I'm not married to him. He's my older brother." bumuka ang mga labi niya para magsalita pero walang lumabas doon. I heard him cursed.

"All this time.." he said upon realization.

"What else, Senyorito?" nakangiting tanong ko. He cursed. Napatawa ako nang hapitin niya ako at yakapin nang mahigpit.

I'm already on his lap. Hindi siya nakuntento sa ayos namin kanina at inupo na ako sa kandungan niya.

"Your daughter... Who's the father, Auria?" he put some tendrils of my hair at the back of my ears.

"See it for yourself. Come on, Senyorito." aya ko sakanya. Lumabas kami ng sasakyan niya at pumasok sa bahay. Malakas ang kabog ng dibdib ko habang tinatahak namin ang daan papuntang kwarto.