မျက်ဝန်းတွေဟာအဝတ်စတစ်ခုဖြင့်စည်းနှောင်ခံထားရပြီးဘယ်လိုအရာမျိုးကိုမှမြင်နိုင်စွမ်းမရှိတော့ချေ..ကူကယ်ရာမဲ့နေတဲ့ဒီလိုအခြေအနေမှာကျင်ခနဲဖြစ်သွားတဲ့ခံစားချက်ကသူ့ရင်သားတွေပေါ်ကလာတယ်။
"အား အေးတယ်မင်းထိုက်"
!ဖြောင်း...!
"အ့.."
ပါးရိုက်ခံရတာကဒီလောက်နာမယ်လို့သူတစ်ခါမှမတွေးခဲ့ဖူးဘူး..
"ငါကမင်းရဲ့ဘာလဲ "
"အင့်..ဟင့်"
"မေးနေတယ်လေ"
"သခင်..ဟင့်..သခင်"
"အေး သခင်ကိုသခင်လိုဆက်ဆံလေ နောက်တစ်ခါငါ့နာမည်ထပ်ခေါ်ရင်မင်းပန်းပွင့်ရောခရေတွင်းကိုပါစုတ်ပြက်သွားအောင်လိုးပစ်မယ် ကြားလား"
"အွန်း.."
!ဖြောင်း..!
"အား.."
"ဘာအွန်းလဲ သခင်ကမေးရင်ဟုတ်ကဲ့လို့ပြန်ဖြေရမယ်လေ"
"ဟင့်..ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့"
"အနောက်ကသခင်ထည့်"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်.."
"Right.. "
မင်းထိုက်အပျော်ကြီးပျော်နေတယ်။သူ့အတွက်ကစားစရာအရုပ်လေးကောက်ရသလိုကိုပျော်နေခဲ့တာ..ရေခဲဒဏ်ကြောင့်ထောင်ထလာတဲ့ချယ်ရီသီးလေးတွေကိုမထိရက်မတို့ရက်ထားထားပြီးရင်အုံအနားတဝိုက်ကိုသာရေခဲတုံးလေးနဲ့ပွတ်သပ်ကျီစယ်နေခဲ့သည်။
"ဟင်းဟင်း သခင်..ဟင့်..
"ဘာလိုချင်လဲBae"
"အေးတယ်..အင့် ဟင့် မနေတက်တော့ဘူး"
"What. ..why. .ဒီလောက်ကောင်းတဲ့အရသာကို"
"ဟင့် ကျွန်တော်မနေတက်တော့လို့ အဟင့် ဟင့် "
"မနေတက်တော့ဘူးဆိုတော့လည်းနည်းနည်းလောက်ကစားပေးရတာပေါ့ အေးနေတယ်ဆိုတော့သွေးပူအောင်လုပ်ပေးမယ် ဟုတ်လား"
!ဖြောင်း..!
"အ့..ဟ့ ဟုတ်ပါတယ်သခင်"
တင်ပါးလေးအားတစ်ချက်မျှရိုက်ကာနို့အုံလေးပေါ်ရေခဲတုံးတွေအုံသွားခဲ့သည်။အေးစက်စက်ခံစားချက်ကြီးကြောင့်လင်းပိုင်ရင်ဘတ်လေးတွေကော့ထားမိစဥ်မှာပဲပန်းပွင့်လေးထဲကိုရေခဲတုံးကြီးတစ်တုံးတိုးဝင်လာတာသိလိုက်ရတယ်။
