"ဟျောင့်"
". ..ဟင့် ကိုကိုသားကိုဘာ့ကြောင့်မုန်းနေလဲသားမသိဘူး..သိချင်မိတယ် ကိုကို့အပေါ်ဘယ်လိုအပြစ်မျိုးများကျူးလွန်ခဲ့မိလို့ ဟင့် သားကိုဒီလိုတွေရက်စက်နေရတာလဲဆိုတာလေ "
"မင်းငါ့ဘဝထဲဝင်လာတာကိုကမင်းကျူးလွန်မိတဲ့အပြစ်ပဲ ဒီ့အတွက်ငါ့မှာဖြေရှင်းချက်မရှိဘူး"
"မလိုပါဘူး ကိုကိုမပြောချင်တာမလုပ်ချင်တာကိုသားအတင်းမမေးဘူး "
နှစ်ဖက်လုံးကပြောစရာစကားဆွံ့အနေတယ်။နစ်ကီ့ဘက်ကလည်းမျက်နှာထားကတင်းမာနေခဲ့သည်။
"သားကိုကို့ကိုချစ်တယ် ချစ်သူရည်းစားလို သားရဲ့ယောက်ျားလို သားချစ်တယ် "
သူအံ့အားသင့်မနေတော့ပါ ဒါကမထူးဆန်းဘူးလေ အိုလီ့သူ့အပေါ်မှာခံစားချက်ရှိနေတယ်ဆိုတာသူသိနေပြီးသားမို့လို့ပဲဒီလိုတွေအနိုင်ကျင့်နေခဲ့တာပေါ့..
"ကိုကိုရော..သားကို.."
"မချစ်ဘူး"
"စဥ်းတောင်မစဥ်းစားဘူးပဲ ဟက်"
နာကျင်နေသည့်ကြားမှပြုံးပြလာသေးသည်။
"လူယုတ်မာ ကိုကိုကလူယုတ်မာ အီးးဟီးး "
"ဟုတ်တယ် ငါကလူယုတ်မာ ဒါ့ကြောင့် မင်းကိုမချစ်ပဲဖျက်ဆီးပစ်မှာလေ.."
ပြောရင်းနှင့်ပင် ငိုယိုနေတဲ့ကောင်လေးကိုတွန်းလှဲပစ်လိုက်ပါ၏။သူထားရာနေစေရာသွားနေရတဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကရုန်းတောင်ရုန်းမလာတော့ပြီ။အကြည့်စူးစူးများနှင့်ကြည့်လိုက်တော့..
"ကြိုက်သလိုလုပ်သွားကိုကို ပြီးရင်စွန့်ပစ်ခဲ့လိုက်"
"မင်းကိုငါလယ်တော့မှလွတ်မြောက်ခွင့်ပေးမှာမဟုတ်ဘူးအိုလီ"
"အင့်..အားးးအ့..ကိုကို"
ဆို့တက်လာသောဝမ်းနည်းကြေကွဲမှုများမှာအားခနဲနေအောင်အော်မိလိုက်သည်အထိ...အောက်ပိုင်းကနာကျင်မှုဟာတော်ရုံတော့မဟုတ်လှပေ..ဆူပွပွပန်းရောင်အပေါက်သေးသေးလေးမှာနစ်ကီ့မြွေရဲ့ထိုးသွင်းခြင်းကိုခံနေရပါတယ်။
