"ထ.."
"ဟင်"
"ထလို့ပြောနေတယ်"
"ဘာလုပ်မလို့လဲ"
"ငါထဆိုထလိုက်ပေါ့"
မြတ်မင်းထိုက်ရဲ့အမိန့်ကိုမလွန်ဆန်နိုင်စွာပဲကိုယ်လုံးတီးနှင့်မတ်တပ်ထရပ်လိုက်မိသည်။အောက်ပိုင်းကအရာလေးတွေကိုလည်းခြေလိမ်လက်ကာထားရင်းအပေါ်ပိုင်းကပျော့အိအိလေးတွေကိုလည်းလက်တစ်ဖက်နှင့်ဖုံးကွယ်ထားရသည်။
"မင်းက..တစ်ကယ်ပဲဒွိလိင်လား"
ဒေါသကြီးနေတဲ့မျက်ဝန်းတို့ကလုံးလုံးပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။အခုသူ့မျက်ဝန်းတွေကအံ့အားသင့်နေပြီးတစ်ခုခုလုပ်ချင်နေတဲ့ပုံ...
"ငါလည်းသေချာမပြောတက်ဘူး အရင်ကတည်းကငါ့မှာဒီလိုတွေပါလာတာ မိန်းကလေးတွေလိုလည်းဓမ္မတာလာတက်တယ် သိပ်တော့မမှန်ဘူး"
"သေချာတယ်မင်းကဒွိလိင်..ဟက်"
လင်းပိုင်နားမလည်ဘူး သူဒီလိုထူးဆန်းတဲ့အရာကိုပိုင်ဆိုင်ထားရတာမင်းထိုက်အတွက်ကပျော်စရာဖြစ်နေခဲ့တာလား..သူကတော့မပျော်ဘူး မိန်းကလေးဆိုလည်းမိန်းကလေး ယောက်ျားလေးဆိုလည်းယောက်ျားလေးပေါ့ အခုဟာကနာမည်တောင်ဘယ်လိုတပ်ရမှန်းမသိ..
"အဲ့ဒါပျော်စရာကောင်းလို့လား"
"ဟမ်"
"ငါဒီလိုကြီးဖြစ်နေတာကပျော်စရာကောင်းလို့လားလို့ မင်းမျက်နှာကပြုံးဖြီးနေလို့လေ"
မကျေမချမ်းနှင့်အော်ပြောလိုက်တော့မှကိုယ်တော်ချောမှာကုတင်ပေါ်တရွေ့ရွေ့ပြန်တက်လာခဲ့ပြီးသူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းရှေ့ဒူးထောက်ထိုင်နေတယ်။
"ဘာ..ဘာလုပ်တာလဲ"
"ပျော်စရာပေါ့ ဒွိလိင်ဆိုတာကိုစာအုပ်တွေထဲမှာပဲငါတွေ့ဖူးခဲ့တာ အခု အဲ့ဒီ့အရာကငါ့ရှေ့ရောက်နေပြီလေ "
"အဲ့တော့... "
"အဲ့တော့..."
ကြောက်စရာမဲ့ပြုံးကြီးကမော့တက်လာတဲ့မျက်နှာနုနုနှင့်လိုက်ဖက်ညီလွန်းနေလေရဲ့..
"မင်းထိုက် ငါ့ကိုမဟုတ်တာတော့မလုပ်နဲ့နော်...."
!ဘုန်းး!
