Kedi-İnsan (Dekubaku)

Bölüm 13

"Deku, yeter." Her tarafı kanayan yara ve morarıklarla çevrili iki adama baktı. "Söylesene, dediklerimi dinlemeyen bir adamın neden yaşamasına izin vereyim? Buraya bakacak milyon tane adamım var. Kendini koruyabileceğimi mi sanıyorsun?" Adamın tuttuğu parmağını çevirerek kırdığında çığlığı odada yankılanmıştı.

Diğer adam suçunun olmadığı için yalvarırken deku arkasını dönmüştü. "Sadece bir parmağını kırdığım için sevinmelisin. Gerisi sende." Kiri'yi yalnız bırakıp odadan çıktı ve banyoda ellerini yıkadı. Kanlar ellerinden akıp giderken olanlara lanet etmişti. Adamı milyon defa uyarsa da aynı şeyi yapıp duruyordu. Elbette öfkesini kontrol edemezdi.

Sakinleşip derin nefes verdi. Katsuki'yi sakinleştirmeliydi şimdi. O an sinirinden ne durumda olduğuna bile bakamıştı. Odaya geri girdiğinde biri ile konuştuğunu gördü. Ama Denki'yi tanıyınca gülümsedi. "Ne konuşuyosunuz?" Denki Gülümsedi. "Göründüğünden daha yufka yüreklisin." Gülümsemesi donarak yutkundu. "Kacchan, ona ne anlattın?" Omuz silkti. "Acaba deku? Sadece tahmin et." Rezil olmuştu. Harika.

"Sohbetiniz bittiyse, sen beni daha fazla rezil etmeden, Denki ikimizi yalnız bırakabilir misin?" Çocuk kafasını sallayarak kalktı ve kapıya geldi. "Kiri seninle bir şey konuşacaktı. İstersen bekle." Durdu. "Konuştu aslında." Sonra silkenerek kendine geldi ve gülümsedi. "İyi geceler ikinize de." Kapıyı kapatıp gitti.

Deku kıkırdadı. "İyi mi karşıladı kötü mü?" Omuz silkti. "Tuhaf biri o kirpi. Bilmem. Kararsınız önde gidenidir. Her an her şeyi bekleyebilirsin ondan." Yanına oturdu. "Aynı şekilde." Sessizlik oluştuğunda deku elini omzuna koydu. "Seni hiç koruyamadım affedersi-." Katsuki eliyle ağzını kapadı.

"Ne saçmalıyorsun aptal? Beni 3 defa kurtardın. İlk tanışmamızı hatırlatmıyorum bile. Daha ne olsun?" Deku gülümsedi. "Seni bir daha kurtarmam gerekmeyecek kadar güvende ol." Anlamayarak ona baktı. "O da ne demek?"

"1 haftaya burayı kapattıracağım. En azından planımız bu. O zaman hepiniz özgür olacaksınız. Sende istediğin yere gidebilirsin." Dudaklarını dişledi. "Ya da benimle kalabilirsin." Sessizlik olunca Deku gerindi. "Her neyse bunu sonra da düşünürüz. Ben uyuyorum." Arkasını dönüp yatağa yattı.

Katsuki de yatağa uzandı ve yanına baktı. Eğer dediği gibi burası kapanırsa sokaklara düşecekti yine. Son olanlardan sonra buna katılıyordu ama kendisi ne yapacaktı? Bu soğukta özellikle onunla kalmak daha mantıklıydı. Diğer yansan, ondan şimdiden etkilendiğini inkar edemezdi. Kızgınlığında bilinçaltında onu istemesi de utanç verici olsa da doğruydu. Küçüklük maceraları ve son 5 günde yaşananlar hemen anlayamayacağı kadar fazlaydı. Ama kızgınlığında bilinçaltında onu istediği ve bugün o an ondan yardım istemesi utanç verici olsa da doğruydu.

Arkasını döndü. Galiba söylemesinden başka çare yoktu. "Sarıl bana aptal." Deku hemen arkasını dönerek ona bakmıştı. "Ne dedin?" Kulak diplerinin ne kadar kızarık olduğunu görünce kıkırdamış ve belinden tutarak kendine çekmişti. Utançtan düşmüş kulaklarının üstüne dudaklarını koydu. "Çok sevimli bir kediciksin." Elinde hissettiği tırnaklarla acıyla inlemişti. "Tamam, tamam. İyi geceler Kacchan." Bacağına dolanan yumuşacık kuyruk ve hafif gelen mırıltılı ses ona tanıdık gelirken Deku da kendini uykuya bıraktı. Küçüklüğümüzdeki gibi, değil mi kacchan?
....