Kirishima son 2 aydır alıştığı üzere işten çıktıktan sonra Denki'nin yanına gitmeye başladı. O sırada ders çalışmaya ara veren denkiyle konuşup akşam yemeğini yurttaki herkesle yiyip evine öyle geçiyordu. Son zamanlarda buna o kadar alışmıştı ki Deku'nun evine daha az uğrayıp kalanları görüyordu.Her gün Kiri'yi görmek Denki içinde iyi bir şeydi. Neden çalıştığını hatırlamasına yardımcü olmuştu ve bu devam ediyordu. Sınava gireli bir ay olmuştu ve şu an sonuçları bekleme dönemine girilmişti. O zamandan beri biraz daha rahat olsa da yine Kiri ve Mina sağ olsun İngilizcesi mi ilerletmek için yaz kursuna gidiyordu. Tamamen boş kalmaktansa ugrasacagi bir şeyleri olması onun içinde iyiydi gerçi.
"Hoşgeldin." Kapıda duran Mina'ya selam verdi. "Hoşbulduk Mina. Nasıl gidiyor?" Omuz silkti. "Şu sıralar benlik iş kalmadı. Çoğu kişiyle arkadaş oldum vee sıkılmaya başlıyorum." Kıkırdadı. "Dışarı çıkmaya başlasana artık. Tsuyu-san'la eminim eglenirsiniz." Düşünceyi kafasında biraz tarttı. "Olmayacak şey değil ama emin değilim. Her şey çocukluğumdan farklı olacak."
"Evet ama özgür hissedeceksin." Biraz minnetle gülümsedikten sonra omzuna vurdu. "O halde bize eşlik edeceksin Kirishima bey!" Acıyan yeri ovuştururken gözlerini devirdi. "Buluşmaya çıkmak istiyorsan söylemen yeterliydi." Saçlarını attı. "Hah, kabul etmek için nedenim yok."
İkiside gülerken Denki yanlarina gelip Kiri'nin sırtına atladı. "Üzgünüm ama ilk buluşma benim." Kiri yere düşmemek için dengesini zor sağladı. "Denki in üstümden!"
İndikten sonra dışarı koşturmaya başlarken Mina hallerine göz devirip içeri girdik. "Hiç büyümeyecekler mi bunlar?"
Hep oturdukları parke gelen ikili nefes nefese kalmışlardı. "Buna ne gerek vardı?" Omuz silkti Denki. "Spor. Tüm gün oturuyorsun iyi gelmiştir." Kıkırdadı. "Sanki sen her gün sandalyede oturmusyorsun."
"Ders çalışırken ne kadar enerji harcanıyor biliyor musun?" Yine beraber güldüler. "Bugün kurs yoktu galiba. Neler oldu?"
"İlginç bir şey yok. Momo'yla vakit geçirdik. Birde saat başı sonuçlara baktım." Gözlerini devirdi. "Hala mı ya?" Bıkkınlıkla nefesini verdi. "4 kişi deliriyoruz yurtta. Hiç sorma."
Gelen bildirim sesiyle Kiri telefonunu çıkardı. Acil bir şey olabilirdi. Ama onun yerine harika bir ahber gelmişti. "Denki..." Tersten tleefon ekranına baktı. "Ne var?" Göz göze geldiler. "Sonuçlar açıklanmış."
"NE! HEMEN SONUC SİSTEMİNİ AÇ!" Onu saklarken Kiri telefonunu sabit tutuo Google'ı açmaya çalışıyordu. "Tamam tamam sakin ol."
"Al şifreni gir. Ezbere biliyorsundur." Anında telefonu kaptı ve mırıldandı. "İlk gün ezberledim daha." Ekran sisteminin açılması 5 dakika sürse de onlara 5 saat gibi geçmişti.
"Başarmışımdır değil mi, başarmışımdır." Ona baktı. "Değil mi?" Kiri gülümsedi ve alnını alnına dayadı. "Sen yapmışsındır. Birazdan açılacak zaten." Telefona baktıklarında ekranın açıldığını görürler. "Sen tıkla Ei. Ben titriyorum şu anda."
"Hadi bakalım." Ekranı açtıklarında ise görmüşlerdi.
Kyoto üniversitesi- Tıp Fakültesi
...
Araya giriyorum *okuyun lütfen*
ilk olarak Japonların sınav sisteminde tyt gibi olan giriş sınavı Haziran'da diğeri Kasım'da olur-muş. ve 2. sınav istedikleri üniversitenin istedikleri bölümüyle ilgili oluyor. Elbette şu anda Denki'nin 6 ay orada çalışıp şu anda sınava girip geçmesi çok mantıksız kabul ediyorum. Geç araştırmanın bedeli bu...
Yani en fazla şu an Haziran olup 2 ay sonra diğer sınava girmesini ayarlayabilirim ama çok bekletirim bu ikiliyi :(
!!! Bu hikayenin başını nisan gibi kabul edip şu an Temmuz diyebiliriz.
Türkiye sistemiyle karıştırdık diyelim 😅 -isteyen olursa bu bölümü silip ayarlarım siz bilir bilirsiniz-
-> !!Bizimkiler Kyoto da yaşıyor. Hikaye en baştan okumam gerekti bu bilgiyi belirlemek için.
Devam edelim.
...Denki bir süre ekrana baktıktan sonra gözleri dolamaya başlıyor. Fark etmemesi için Kendini Kirishima'nın üstüne atıp kafasını boynuna gömüyor. "Başardım." Kiri de onu kendine çekip sıkıca sarılıyor. "Evet başardın güzelim."
"Doktor mu olacağım şimdi?" Kiri kikirdadi. "6 yılın var. Acele etme." Denki gözlerini devirdi ama kafasını kaldırmadı. "Sonucu önemli ama. Hayalime mani olma." Kiri elini saçlarına geçirdi. "Aksine, her şekilde yardım edeceğim sana."
Göz göze gelmelerini sağladı ve dudaklarına yumuşak bir öpücük bıraktı. "Seni seviyorum ben ya." Kiri saniye şaşkınlığın ardından gülmeye başlarken Denki ne dediğinin farkına varmıştı. "Ben onu dışımdan mı soyledim?"
"E-evet hahahhas. Beni öldüreceksin." Yavaştan kızmaya başladığı için kafasına yumruk attı. "Yeter ama gideceğim şimdi." Kendini susturdu ve geriye yaslandı. "En azından biliyorum artık." Tek kaşını kaldırdı. "Şimdiye kadar bilmiyor muydun?"
Ona döndü. "Sesli duymak farklı hissettiriyor." Denki kafasını salladı. "Hmm demek öyle."
"Evet."
"..."
"Ne?"
"Söyle şunu."
"Neyi?"
"Salağa yatma."
"Gerçekten bilmiyorum."
"O zaman salaksın."
"Çok ayıp."
"Bir daha seni yurda sokmaması için Minayla konuşurum."
Anında yüzünün dibine girince Denki kızarmaya başlamıştı. "İyi tehdit." Mesafeyi sıfırladıktan sonra mırıldandı.
"Seni çok seviyorum Denki."
Kalbi neredeyse firlacasina atarken Denki kollarını Kirishima'nın boynuna doladı. "Bende seni Ei."
...Ben bu ikiliyi seviyorum ya
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kedi-İnsan (Dekubaku)
FanfictionDünyada çok nadir görülen kedi insanlar tamamen ayrı bir türdü. Bir çift kedi kulağı, kuyrukları ve ayda bir geçirdikleri kızgınlık dönemleri onları herkesten ayırıyordu. Halk arasında lanetli veya oyuncak gibi görülen bu türdden olan Katsuki'nin ce...