Kedi-İnsan (Dekubaku)

Hazırlık-72

"Cidden bu muydu yani?" Katsukilerin evinde, yeni boyanmış bebek odasında kurulmak için bekleyen, eşyalara bir kez daha baktı. "Hey, herkes buraya gelecek bugün. Kızlar yardım etmezse ve Shinso da yorgun olursa iki kişi bunun altından kalkamayız. Ayrıca"

Arabanın bagajında aldığı iki poşetten birini uzattı. "Rahat bir şeyler giyin." Poşeti alıp Homurdanarak banyoya yöneldi. "Bu nasıl bir sürpriz buluşma?"

"Yardım etmek istemiyorsan gidebilirsin Pikachu çakması." Titredi anında. "Olur mu öyle şey Katsukicim. Yeğenlerim için her şeyi yaoarım. Burada lafım sürpriz diye eşya yapmaya getiren Ei'ye."

Sırıttı. "Başka sefere. Sonra işe koyulun." Hemen banyoya yönelip üzerini değiştirdikten sonra odaya geri geldi. "Yalnız boyayı çok güzel yapmışlar." Kıkırdadı Kiri. "Kızlar boyadı duvarları." Yarısından daha az deniz gibi dalgalı açık mavi, yarısına kadar krem, kalan tüm yarısı ise sarıya boyayarak tam bir sahil görüntüsü elde etmişlerdi.

"Mobilyaların çoğu da sarı ve mavi. Oda bittiğinde çok güzel olacak." Gerçekten harika olacağını ve burada olduğunu sevinirken Kiri bu hissi anında sahiplendi. "Ve buraya benim sayemde geldin. Birde o kadar söylendin. Ah, ah keşke değerimi bilsen."

"Sen varya." Üzerine atlayarak yere devrilmesini sağladı ve gıdıklamaya başladı. Daha önce neden yapmadığını düşünürken Kirishima da minik kıpırdamadı. Yüzü yavaş yavaş donarken ellerini çekemden Kiri yakaladı. "Üzgünüm güzelim. Ben gıdıklanmam."

Yerleri anında değişti. "Ama yine de ufak bir karşılığı olmalı değil mi?" Eli bel çevresinde geznirken diğer eliyle hafifçe saçlarını okşuyordu. "Şey, galiba." Bu kadar yakın olmak her defasında Denki'nin beynini sıfırlıyordu.

"Suçunu kabul ettin demek." Dudaklarını birleştirdiklerinde bulundukları yeri anında unutmuşlardı. Gözleri kapalıyken tek hissettikleri şey partnerlerinin sıcaklığıydı.

Ta ki Katsuki kafalarına iki büyük kutu atana kadar. İkilinin çok az uzağına düşen kutular onları yerlerinden zıplatmıştı. "Çocuklarının odasında değil kafası beyninde çalışmayan aptallar."

İkiside ayağa kalktı. "O şeyler neredeyse kafamıza gelecektti. Bilerek mi attın?" Omuz silkti. "Siz tahmin edin. Deku, şunlara göz kulak ol." İçeriye elinde 5 tane yapım kilavuzuyla beraber girdi. "Başımızı kaldırmaya vaktimiz olamayacak Kacchan. Emin ol."

"Bugün ya da yarın bitmeli." Kafasını salladı. "Hallederiz şimdi." Büyük alet kutularından birini eline aldı. "Haydi başlayalım."
...

Tek kelimeyle bitik durumdalardı. Bir tane çift kişilik ama ortasında açılıp kapatılabilen ufak bir tahta olan sarı-beyaz beşik, tamamen açık mavi olan büyük gardrop -ki çocuklar büyüdüklerinde de rahat kullanılabilsin-, 2x4 kare şeklinde raflarafa ayrılmış açık turkuaz çocuk kitaplığını kurmayı başarmışlardı. 7 saat içinde.

Ve daha da kurulması gereken gökkuşağı renkli oyuncak sandığı, bir tane çocuk bezi değiştirmek için biraz yer kaplayan ama kullanışlı bir masa vardı.

Ama ekip o günlük pes etti ve ne bulurlarsa yiyecek kıvamda aşağı indiler. Son birkaç saattir kendilerini mutfağa atan kızlar 4 çeşit yemek ve 2 çeşit tatlıyı yapmışlardı.

"Siz harikasınız. Mina-sama kurtarıcım oldunuz." Mina Denki'ye karşılık gozlerini devirdi. "Bu kadar uzun süreceğini bilsem ben yapardım. Çok uğraştınız." Hepsi şok gözlerle baktı. "Yardım etseydin o halde. Çok konuşma."

"Sanki sen çok işe yaradın Kiri. Ne son kullanma kılavuzunu okurken Denki ve Mido çalışıyordu." Kaşlarını çattı. "Bir kere o şeyleri bir tek ben okuyabildim. Midoriya'ya kalsa okumadan yapacaktı."