Kedi-İnsan (Dekubaku)

ilk-70

Surpriz bölümm
Bekletmek istemedim bunun için
...

Yol boyu Kirishima'nın gerginliği bir an olsun gitmedi. Denki söylemiş olsa da ve şu anda sarhoş olmadığından emin olsa da kendi de istiyor olsa da bu şekilde dikkatini dağıtmak istemiyordu.

"Ei." Yola tekrar odaklandı. "Evet?" Vitesteki elinin üstünde elini hissetti. "Gerginliğini buradan hissediyorum. Üzerinden çok zaman geçti. İyiyim ben." Elini sıktı biraz. "Böyle davranman tatlı o ayrı bir konu ama şu anda değil." Kıkırdadı. "Söylediklerimi tamamen unutadabilirsin ama bu geceyi böyle istiyorum."

"Senin de insanların zihnini okuyabiliyorsun anlaşılan." Denki alaylı şekilde güldü. "Sadece senin üzerinde." Sustu. Eğer böyle olacaksa böyle olacaktı.

Eve girdikleri anda Kirishima belinden yakalayarak kapıya yasladı ve gözlerine baktı. "Şu gözleri daha yakından görmek için uzun zamandır bekliyorum." Neredeyse dudakları birbirine değecek kadar dibine girdi. Nefeslerini hissederken gözlerinden başka hiçbir şeye bakmıyordu.

"Artık geri çekilme şansın yok." Denki ellerini omuzlarından sarkıttı ve bir ayağını beline koydu. "Öyle bir niyetim yok."

Öpüşmeleri başlarken öncekilerden farklı olduğunu ikiside biliyordu. Normalde sevgi olan öpücükler şu anda saf şehvet ve fazlasını istemeydi. Elleriyle ceketini gömleğini çıkardıktan sonra Denki'yi yatak odasına taşıdı. Kendi gömleğini attıktan sonra pantolonuyla debelenen Denki'ye biraz yardım etti ve üzerine çıktı.

Az önceki öpüşmeden hafif kızarmış dudaklar, nefessiz kaldığı için hafif açıkladı. Sarı gözlerinde her zamanki parıltı gitmiş yerine farklı bir zevk almıştı. Daha koyu ve içine dalmayı istediği bir göz rengi.

"Kesinlikle çok güzelsin." Denki gözlerini kaçırdı. "Sus biraz." Eliyle yüzünü okşadı. "Doğruyu söylemem lazım ama değil mi güzelim? Rahat bırak kendini." Üzerine eğilerek alnını, gözlerini, yanaklarını, dudaklarını ve çenesini öptü. "Kimsenin tersini söylemesine aldırış etme."

Boynuna giderek sertçe emdi ve birkaç iz bıraktı. Göğüslerini fazlaca sıkarak biraz şişmelerini ve Denki'nin iyice uyarılmasını sağladı. En sonunda çıkardığı inlemeler neredeyse yalvarmaya dönüşecekti.

O da kendini tutamayacağını anlayınca altını çıkardı ve Denki'nin bacaklarını açtı. İçinden bir küfür daha savurdu. Bu kadar beklemesi belki de gerçekten hata da olabilirdi.

Nerdeyse ıslandığı için parmağıyla hızlıca genişletti. "Ei, lütfen, oylanma artık." Gülümsedi. "Sabırlı ol. Canın yansın istemiyorum."

Denki kolunu yakaladı ve sulanmış gözleriyle ona baktı. "Ben istiyorum." Kiri anında onu ters çevirdi ve belini birazcık kaldırdı.

İçine girdiği anda ikisindende inleme sesi yükseldi. "Lanet olsun! Ei!" Sık. nefeslerinin arasında konuşmayı başarmıştı. Çığlık atmamak icin çarşafları sıkıyor ve bacaklarının düşmemesi için uğraşıyordu. Uzun zamandır deneyimlediği hiçbir şeyle uzaktan yakından olmayan hisse alışmaya çalışıyordu.

"Sen istedin. Sakın dur deme." Onu belinden destekledi nazikçe. "Hareket ediyorum." Kafasını salladı. Yavaştan hareket etmeye başlarken zamanla tempoya alıştı ve acısı biraz olsun hafifledi. Daha çok hızlanmasını söyledi ve o da öyle yaptı.

Kirishima iyi üzerine eğilip git gel yaparken diğer elleriyle ellerini tutup kendisini sürekli olarak hatırlatıyordu. Bir süre hareketlerini durduğunda Denki devam et demeye başlamadan önce eliyle ağzını kapadı. "Harikasın sen güzelim." Önünde olan boynuna dudaklarını sürttü. "Öylesine söylemiyorum. Gerçekten özgürsün ve hala benimlesin. Buna bayılıyorum."

"Ama her konuda yardıma ihtiyacın olduğunda bana istediğin kadar bağımlı olabilirsin." Boynunun arkasında bir tane daha iz bıraktı. Denkiden birkaç gözyaşı aktı. "Biliyorum Ei. Ah." Nefesini düzenlemeue çalıştı. "Beni olduğum gibi kabul ettiğin için teşekkür ederim."

Birkaç gözyaşı daha akıntınca Ei içinden çıktı ve yanına uzanıp onu kollarına sardı. Çıplak göğsüne uzanıp uzun zamandır durduğu gözyaşları akarken sadece saçlarını okşamaya devam etti.
...

Sakinleştiğinde beraber duş aldılar ve yatağa sadece altlarını giyerek yattılar. Denki ona sarılı halde yatarken uzun zamandan beri olan sessizlik devam ediyordu. "Üzgünüm. Böyle olmasını istemezdim." Kirishima.alnina ufak bir öpücük koydu. "Önemli değil. Sen iyi ol yeter." Sonra elini boynunun etrafımda dolaştırdı ve sırıttı. "Şimdilik bunlar yeterli." Denki gözlerini devirdi. Elbette fark etmişti. "Yarın Tooru ile buluşacagımı biliyorsun değil mi?"

"Bakıp bakıp sırıtıcağından eminim." Haklı olduğunu bildiği için ses etmedi. Onun yerine ufak bir açıklama yapmayı tercih etti. "Seninle olmak istememin sebebi dikkatimi dağıtmak değildi. Galiba bir yere ait olduğumu ve birine bağlı olduğumu kendime kanıtlamak istedim. Yarın nereye ait olacağımı bilmiyordum çünkü."

"Her zaman bana sahipsin. Ayrıca, eğer herhangi bir sorun varsa benimle görüşebilirler bu saatten sonra."

"Dovusmeyi sevmediğini söylemiştin." Omuz silkti. "Yumruk atmayı bilmediğim anlamına gelmiyor." Gülümsedi yüzüne doğru baktı. "Biliyor musun? Harbiden aşık olabilirim sana." Tek kaşını kaldırdı. "Zaten aşık değil miydin? Sevgilim."

"Evet öyleyim." Doğrularak kucağına oturdu ve kualgina eğildi. "Ve sevgilime yarım kalmış bir sex borçluyum."
...

Sonraki sabah ikisi de geç uyandı. Kiri Deku'nun cevap aramalarına ve azarlamalarına katlanırken Denki kendine uyacak kıyafet arıyor ve dün akşamdan beri mesaj atmış atan Mina'ya cevap yazıyordu.

En sonunda oversize gibi duracak mavi kazak ve şükür ki Kiri'ya küçük gelan ama atmadığı soyak kotla kiyafeti halletmişti.

"Seni okula bırakmamı ister misin?" Kafasını iki yana salladı. "Nasıl gidileceğini biliyorum. Ayrıca yeteri kadar azar yedin sende." Gözlerini devirdi. "Midoriya öyle şeyleri takmaz. Kendi de milyon defa yapıyor. Jirou'nun abartısı bu."

"Hala sorun yok." Yanına gelerek beline sarıldı. "Yorulmayacağından emin misin?" Dibine kadar kızardı. "İyiyim ben. Bu kadar acı hiçbir şey." Ne söylediğini fark ettiğinde çok geçti. Kiri her tarafı gerilse de elini belinden çekmedi. "Seni ben bırakıyorum. Katlanmana gerek yok. Ayrıca ağrı kesici getireceğim dolaptan ve akşam için krem al yanına." Kafasını salladı.

Ağrı kesici etkisini gösterince kesinlikle daha iyi hissediyordu. Yolda kahvaltı için kahve ve poğaça aldılar. "Ben şu izleri ne yapacağım peki?" Kazağın yakasından bile gözüküyorlardı. "Gören görsün. Gay olduğunu saklamaman gerekiyordu." İkisi ayrı şeyler olsa da boşverdi.

Neyse ki Tooru'da önce okula vardı ve onu kapının önünde beklemeye başladı.