Kedi-İnsan (Dekubaku)

Toplu Yemek-54

"MİNAA!" Kız zaten kapıda beklediği için elini salladı hemen. "Denkii sonuçlar açıklandı!"

"Biliyorum. KAZANDIM!" Kız anında havaya uçarken ikili sarılıp zıplamaya devam etmişti. Bu enerji Kiri'ye bile fazlaydı.

"Diğerleri de kazanmış. Hepiniz Kyoto'dasınız. Bu mükemmel." Gülümsedi. "Çok sevindim."

"Onu geçersek Denki'yi kutlama yemeği için çıkarıyorum haberiniz olsun. Hadi görüşürüz." Bileğinden tutup sürüklerken Denki kendini kurtardı. "Dur bakalım öyle bir yemekte herkes olmalı. Mina, Tsuyu-san, Deku-san ve Katsuki ve onların yanında kalan tüm kedi-insanlar da dahil." Daha önce onları Katsuki'den dinlemiş ve birkaç defa toplu olarak yurda yemeğe gelmişlerdi. Özellikle ikizlere ve Tooru'ya bayılmıştı.

Kiri ayrı kutlamayı tercih etse de telefonunu çıkardı. "Yarın için ayarlamalıyüz o halde. Şimdiden haber verelim."

"Sağ ol Ei." Göz kırptı. Telefonu açmadığı için nefesini vererek kapattı. "Mesaj atıp yarın söyleyeceğim endişem olmasın. Hadi içeri geçelim. Yemek vakti geldi sayılır.
...

Evde ise her şey normaldi. Katsuki tamamen kendine gelmişti ve kahvaltı hazırlıklarına yardım ediyordu. Yemekten sonra Rei trene binip Tokyoya geri dönecekti. İkizler ise birkaç gün daha buradaydı. Beraber geçirdikleri 1 gün bile ekibin ona alışmasını yardımcı olmuştu. Komik sayılabilecek utangaç biriydi ama çevresindekileri ilgisini hissetirip konuşmasını sağlıyordu. Bilgisi az olsa da kedi-insanları anlamak için elinden geleni yaptığı belli oluyordu. Ekip için bu yeterliydi.

Sofraya oturdukları da bu sefer Eiji de uyanmış ve kalabalığa meraklı gözlerle bakıyordu. Sevimliliği ilgi konusuydu. Özellikle Rei ve Haru için. Kiyoko'yu biraz soru yağmuruna tutsalarda nazik şekilde cevaplamıştı her soruyu.

"Ah, birde bu akşam sarı Pikachu'nun üniversite kazanmasını kutlamak için dışarı çıkacağız. 7'de gelirler herhalde." Dün aksam Deku mesajı ona göstermişti ve sabah söylemesini istemişti.

"NE!!!" Tooru ayağa kalktı. "Denki mi? Nereyi kazanmış?" Gülümsedi. "Kyoto üniversitesi. Doktorluk." Hepsi kendi içlerinde şaşkınlık ve sevinçle kutlamışlardı. "Dün bunu duymuştum. Keşke Kirishima-kun'u aramayı akıl etseydim." Ochako'nun cümlesi hepsi için ortaktı.

"Arkadaşınız mı?" Haru kafasını salladı. "Katsu-nii'nin arkadaşı. Birkaç ay önce çalışmaya başlamasına rağmen başarması harika. Samu'yla ben 2 yıl uğraşmıştık."

"Ne güzel ya. Bende üniversiteye gitmek istiyorum." Eiji hissetmiş gibi ağzındaki emziği Tooru'ya fırlattı. "Seni bırakıp gidemem ki Eijiiii. Şehir dışına çıkamam bende. Hem rahat edemem." Gözü üçlüyü takıldı ve gülümsedi. "Tokyoya gelirsem bana bakar mısınız Samu-nii-chan?" Üçü de kikirdamaya başladılar. "Elbette Tooru ama en azından 2 yılın var. Yavaş adımlarla ilerle."

"Biliyorum biliyorumm." Kafasını masaya koyup kulaklarını indirdi. "Sadece farkli bir dünya gibi geliyor. Sanki şehirden kopuk gençler için bir yer." Katsuki heyecanına sadece gülümsemeyle yetindi. Ortaokula bile doğru düzgün gitmemişti. Üniversite onun için gerçek bir hayal olsa da ikizler ve Tooru için mutluydu. Shinso ve Ochako'yla göz goze geldiğinde onu anladıklarını fark etmişti. Shinso onun gibiydi, Ochako ise uzmanlığı sayesinde iş bulabilmişti.

Şu saatten sonra bildiği ve uzman olduğu tek şey belliyken kendini eğitmeyi ve iş bulmayı ummuyordu zaten. Ama bazen kendi paranı kazanıp bir şeyde yetenekli olmak da bir sekilde özgürlüktü. Onu merak ediyordu.

-heoimiz bir gün bu özgürlüğü yasayalım✨
...

Akşam yemeğine yakın kızlar elbise erkekler ise gömlekleriyle hazır hale gelmişti. Shinso bile son zamanlarda toparladığı için enerjik ve kendinden emin gözüküyordu. Ama aralarında en mutlu olan Katsuki'ydi.