Kedi-İnsan (Dekubaku)

Yeni ikizler-82

Kiri ve Denki ise dışarda bir kafede kahvaltı ediyordu. "Bu seferlik göz yumdum ama bir daha böyle uyumana izin vermem." Yumurtasını ağzına attıktan keyiflice çiğnedi. "Hadi ama Ei, çok yorulmuştum. Normalde yapmam zaten." Nefesini verdi. "Sen öyle diyorsan." Dün gece beraber film izlemek istemişlerdi ama izledikleri filmin sonu çok heyecanlı bittiğinde iş film maratonuna dönmüş ve çok geç yatmışlardı. Haliyle sabah ikiside uyanamamıştı. "Sen şimdi ise gidecek misin?" Kafasını salladı. "Deku bugünü kendine tatil olarak belirlediği için gitmek zorundayım."

"Ama gerçekten sıkı çalışıyorsunuz. Bu yüzden yardım edesim-" Gördüğü bakışlarla çenesini kapattı. "Bir daha bu konuyu açarsan Katsuki'ye söylerim sen de ölümlerden ölüm beğenirsin." Bir kere yutkundu. "İyi tehdit."

Telefondan Deku'nun aradığını görünce içgüdüsel olarak anlamıştı bir şeyler olduğunu. "Evet?" Arka plandan gelen sakin ol ve inleme sesleriyle gerginliği en üst noktaya ulaşmıştı. "Acilen Hastaneye gelmelisin." Anında ayağa kalktı. "Ne oldu?"

"Kacchan doğuruyor muhtemelen. Ağrıları çok arttı ve gerginliğim tavan seviyede. Hastane adresi sende var. Görüşürüz." Hızlı konuşmadan sonra telefon kapanmıştı. Arabada olduklarını düşünürsek normaldi. Ne kadar hızlı sürdüğünü tahmin edebiliyordu.

"Ei? Kim hastanede. Katsuki'ye bir sey mi oldu?" O da ayağa kalkmıştı. "Katsuki doğuruyor." Şaşkınlığı yüzünü ele geçirdi. "Ne?!" Kiri ise biraz daha sakin olmaya çalışıyordu. "Ben hesabı ödeyip geliyorum sonra çıkarız." Denki şaşkınlık modundan çıktı ve elindeki kartı aldı. "Ben öderim sen arabayı getir." Şaşkınlığını çabuk atmasi hoşuna gitmişti. "Tamamdır"
...

Arabada hızlı ve sessizce ilerlerken Denki'nin bir anda aklına geldi. "Tooru'yu da almaliyiz." Kirishima ona yandan bir bakış attı. "Kız okulda, ne diye hastaneye goturelim?" Anında ısrar etti. "Ei! O da gelmek istiyordu sonra sen uğraşırsın! Hadi okuluna hadi!"

Kiri pes eder.

Kapı önüne geldiklerinde kiri anahtarı çıkarmaya fırsat bulmadan Denki arabadan inmişti bile. "Denki, seni tanırlar mi sence?" Çoktan gitmişti bile. Koşması gerekiyordu.

Denki kapıdaki iki korumadan sıyrıldığında ikisi onu takip edecekken Kiri seslendi. "Yukimura, Akatsuki önemli değil." İkisi de anında hazır konumuna geri döndü. "Kirishima Patron, hoş geldiniz de.."

Elini kaldırdı. "Önemli değil. Tanıdığım biri." İçeride olan danışmayı da yakalayıp açıklamasını yapmaya başlamıştı. Okula bu şekilde dalması kesinlikle deli işiydi. Heyecanını anlasa da düşünebilmeliydi.

O ise bunları önemsenmeden sınıfı arıyordu. "2-3 sınıfıydı."

Tooru ise her zamanki gibi yerinde oturmuş dersi dinliyordu. Kuyruğu bacağının çevresinde ve kulakları da düşüktü. Şapka takmıyordu ama etrafta dönüp durmaları sınıfın çok dikkatini çekiyordu ve o da bunu hiç istemiyordu.

Ama duyduğu ayak seslerini tanımasıyla kulakları havaya kalktı ve mırıldandı. "Denki?"

Kapı açıldığında hoca soru çözümünü durdurmuş ve nefes nefese kalan sarışına bakiyordu. "Affedersiniz, bir şey mi oldu?" Denki hocayı duymadı bile. "Tooru, çabuk eşyalarını topla! Ei de aşağıda. Hızlı olmalıyız." Anında ayağa kalkıp esyaları toparlarken fark etmeden normal haline geçiş yapmıştı. "Denki dersin ortasındayım ne oldu şimdi?"

"Dediğimi yap sen söylerim şimdi." Gözü tahtaya kayınca ilgisini çeken bir şey fark etti. "Dersi böldüğümüz için üzgünüz Sensei. Ayrıca dersin işleyişine karışmak istemem ama.. " tahtanım kenarında bulunan tebesiri aldı. "Şurada ufak bir formül hatası var sanırım. Ayrıca cevap..." Birkaç saniye kafasından işlemi yaptı. "Sinx/3 değil mi?"